Γιάννης Δημητρέλλος
Ομάδα επιστήμόνων του πανεπιστημίου της Οξφόρδης ισχυρίζεται πώς είμαστε πολύ κοντά στην πραγματοποίηση ενός σεναρίου όπου ένα άτομο καταδικασμένο ως και σε 1.000 χρόνια φυλάκιση, θα μπορεί να εκτίσει την ποινή του μέσα σε λίγες ώρες.
Η καθηγήτρια Ρεμπέκα Ρόουτς, μιλώντας στο περιοδικό Aeon, εξήγησε πώς υπάρχει η δυνατότητα ανάπτυξης ψυχοενεργητικών ουσιών, ώστε το άτομο που τις λαμβάνει να βιώνει μια νέα αντίληψη του χρόνου, ως ένα φαινόμενο που εκτυλίσσεται εκατοντάδες ή και χιλιάδες φορές πιο αργά σε σχέση με την πραγματικότητα.
“Έχουμε ήδη στη διάθεση μας ουσίες που μπορούν να αλλοιώσουν την αίσθηση του χρόνου στον άνθρωπο, άρα το να αναπτύξουμε μια νέα ουσία ή ένα φάρμακο που πείθει τον υπόδικο ότι εκτίει ποινή εκατοντάδων ετών μέσα σε λίγες ώρες, είναι ένα ρεαλιστικό σενάριο για τη σύγχρονη επιστήμη”.
Μια εναλλακτική εκδοχή του παραπάνω σεναρίου, είναι το “ανέβασμα” του ανθρώπινου μυαλού σε έναν υπολογιστή και η καταγραφή του πως αντιλαμβάνεται τον πραγματικό χρόνο. Η Ρόουτς εξηγεί: “Μέσω αυτής της καταγραφής, θα μπορούσαμε να “πολλαπλασιάσουμε” την αντίληψη του χρόνου και να κάνουμε το άτομο να πιστέψει πως βιώνει το πέρας μιας χιλιετίας μέσα σε λίγες ώρες. Αυτό θα ήταν μια εξέλιξη που θα εξυπηρετούσε τους φορολογούμενους πολίτες κάθε χώρας, που δεν θα είχαν πια την υποχρέωση να συντηρούν οικονομικά ένα σοφρωνιστικό ίδρυμα”.
Τελικά πόσο ηθικό είναι να εισάγουμε ένα άτομο σε ένα ψυχεδελικό παραλήρημα εν είδει ποινής; Η Ρόουτς θέτει και αυτή την ερώτηση: Όταν ρωτάμε τους εαυτούς μας αν είναι απάνθρωπο το να εμφυτέψουμε ένα προϊόν τεχνολογίας σε κάποιον, πρέπει να σκεφτούμε κατ’αρχήν αν τελικά αυτό που μας τρομάζει περισσότερο είναι η αίσθηση του αγνώστου και τίποτα περισσότερο απ’ αυτό. Είναι προτιμότερο να κλειδώσεις κάποιον σε ένα κελί για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του; Μήπως είναι πιο ανθρώπινο το να εξαπατήσεις για λίγο τον εγκέφαλο του και ύστερα να τον αφήσεις ελεύθερο; Όταν κάνουμε αυτές τις ερωτήσεις, ο στόχος δεν είναι να σκεφτούμε πρωτότυπες τιμωρίες, αλλά να προσδιορίσουμε ξανά την έννοια της ποινής μέσα από το πρίσμα του μέλλοντος”.
