Οι “Άγριες Μέλισσες” οδεύουν ολοταχώς για τον τρίτο κύκλο! Οι δημιουργοί της σειράς, Μελίνα Τσαμπάνη και Πέτρος Καλκοβάλης, παραχώρησαν συνέντευξη στο περιοδικό “Τηλέραμα” και τον Γρηγόρη Μελά και αποκάλυψαν, μεταξύ άλλων, τον λόγο που δέχτηκαν αρνητικά σχόλια για το σενάριο της σειράς. Οι Άβαντες, η παρακρατική οργάνωση, που θα δούμε στον 3ο κύκλο, αποτέλεσαν αιτία για την αρνητική κριτική.
Ας πάμε στον επόμενο κύκλο, που θα εξελίσσεται την περίοδο της δικτατορίας. Θα χρησιμοποιήσετε εκεί αναφορές σε αληθινά πρόσωπα και γεγονότα;
Θα τα χρησιμοποιήσουμε στο βαθμό που το κάνουμε και τώρα. Ίσως λίγο συχνότερα λόγω των πολιτικών εξελίξεων της εποχής εκείνης, Είναι ένα έργο μυθοπλασίας και θέλουμε να παραμείνουμε έτσι. Δηλαδή σε πρώτο πλάνο είναι οι ήρωές μας και όσα συμβαίνουν σε εκείνους προσωπικά.
Όμως την περίοδο της δικτατορίας και ειδικά το πρώτο διάστημα, στο οποίο διαδραματίζεται ο τρίτος κύκλος, οι ζωές όλες είχαν επηρεαστεί, οπότε είναι αναπόφευκτο να δούμε τις συνέπειες της πολιτικής ισορροπίας και στους Διαφανιώτες.
Στο σημείο αυτό όμως θέλουμε να πούμε και κάτι ακόμα. Δεχτήκαμε αρκετά αρνητικά σχόλια από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκε στη σειρά μια παρακρατική οργάνωση, οι Άβαντες, που είναι προϊόν φαντασίας, όχι υπαρκτή ομάδα. Κάποιοι έγραψαν ότι δεν θέλουν να βλέπουν φασίστες, ότι δεν επιτρέπεται σε μια σειρά να ασχολείται με “οικεία κακά” και δεν θα έπρεπε να αγγίζουμε αυτά τα θέματα.
Ήταν ίσως από τις πιο ανησυχητικές τοποθετήσεις που έχουμε διαβάσει. Οι περισσότερες χώρες μιλάνε μέσα από τη μυθοπλασία πολλές φορές για “οικεία κακά” και αυτό είναι κάτι που θαυμάζουμε σε ξένες παραγωγές.
Το ότι εμείς στη χώρα αυτή δεν μπορούμε να το κάνουμε, “δεν επιτρέπεται” όπως θεωρούν κάποιοι, είναι τροφή για σκέψη προς όλους μας. Γιατί πράγματι υπάρχει ένα είδος ¨σιωπηλής λογοκρισίας” όταν πρόκειται να αναφερθείς σε σκοτεινά σημεία της Ιστορίας. Κανείς δεν σ’ το απαγορεύει ευθέως, αλλά όλοι νιώθουμε ότι πρέπει να είμαστε προσεχτικοί, να μην προσβάλουμε κανέναν, να μην ανασύρονται επώδυνες μνήμες.
Και αυτό είναι το λάθος. Πάντα με σεβασμό, πάντα με προσοχή, πρέπει να μπορούμε να μιλάμε και να αναφερόμαστε στα πάντα. Και να κοιτάμε και τα λάθη μας κατάματα.
