Από το 2015 επεξεργαζόταν με τον Βασίλη Κοντοζαμάνη συγχωνεύσεις και λουκέτα. Ο Κυριάκος ξεχνάει τα χειροκροτήματα στους ήρωες υγειονομικούς και σπεύδει εν μέσω πανδημίας να ευχαριστήσει τους δανειστές και τον Σόιμπλε.
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Η προαναγγελία του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη για το κλείσιμο νοσοκομείων και μονάδων υγείας αιφνιδίασε αρκετούς, αλλά όχι όλους, και ιδιαίτερα τους παροικούντες τη Ν.Δ. από την περίοδο που βρισκόταν στην αντιπολίτευση…
Η συγκυρία κατά την οποία ο κ. Μητσοτάκης προέβη σε αυτή τη δήλωση γέννησε ακόμη περισσότερες απορίες, δεδομένου ότι η χώρα βρίσκεται ακόμη στη δίνη της πανδημίας -και μάλιστα, ενώπιον του περίφημου «τέταρτου κύματος»- και ο ίδιος μέχρι πρότινος δεσμευόταν για τη στήριξη και την ενδυνάμωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας. Κατά το περσινό πρώτο κύμα, όλα αυτά είχαν συνοδευτεί και από τα απαραίτητα χειροκροτήματα ευγνωμοσύνης προς τους «ήρωες υγειονομικούς».
Τώρα, φαίνεται ότι, παρά τους απειλητικούς τόνους των ημερών για τους εμβολιασμούς, η κυβέρνηση έχει εσωτερικά και την πιο ψύχραιμη εικόνα ότι ο ιός τείνει να γίνει ενδημικός και επομένως ο κύκλος αυτός μάλλον κλείνει. Έτσι θα μπορέσει να θέσει σε εφαρμογή το σχέδιό της και για τον τομέα της Υγείας, που θα είχε δρομολογηθεί από το 2019 εάν δεν είχε προκύψει η πανδημία.
Υπό την έννοια αυτή, δεν αποτελεί «είδηση» η αποστροφή του πρωθυπουργού στην πρόσφατη συνέντευξή του για «ριζική αναδιάρθρωση» του υγειονομικού χάρτη, με «αναθεώρηση» του ρόλου των περιφερειακών νοσοκομείων. Το σχετικό σχέδιο, μάλιστα, το είχε επεξεργαστεί ειδική ομάδα της Ν.Δ. κατά το διάστημα 2015-2019, επιτελικό ρόλο στην οποία είχε ο νυν αναπληρωτής υπουργός Υγείας Βασίλης Κοντοζαμάνης. Το σχέδιο αυτό βγαίνει τώρα από το συρτάρι και, όπως αναφέρουν πληροφορίες της «κυριακάτικης δημοκρατίας», προβλέπει το κλείσιμο -ορισμένων και με τη μορφή της συγχώνευσης- έως και 60 από τα 134 νοσοκομεία που υπάρχουν σήμερα στη χώρα. Από τον αριθμό και μόνο των νοσηλευτικών ιδρυμάτων που σχεδιάζεται να… βγουν από την πρίζα λειτουργίας αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς ότι πρόκειται για κίνηση υψηλού ρίσκου από κάθε άποψη.
Πολύ περισσότερο αυτό ισχύει καθώς η κυβέρνηση αφενός δεν βρίσκεται στην αρχή της τετραετίας, αφετέρου, με δεδομένο τον καθοριστικό ρόλο και την καθολική αναγνώριση του ΕΣΥ στην αντιμετώπιση της πανδημίας, το πολιτικό και κοινωνικό κόστος προβλέπεται πολύ μεγάλο. Αυτός πάντως είναι και ένας από τους λόγους -αν όχι ο πιο βασικός- που η δρομολόγηση των αλλαγών θα γίνει μετά τον ανασχηματισμό, προκειμένου να αναλάβει επικεφαλής στο υπουργείο Υγείας, όπως φέρεται ότι έχει συμφωνηθεί, ένα εξωκοινοβουλευτικό στέλεχος, με επικρατέστερο αυτή τη στιγμή τον υφυπουργό Άκη Σκέρτσο. Εναλλακτικά, ακούγεται το όνομα του κ. Κοντοζαμάνη.
Η υπόθεση της «αναδιάρθρωσης» του υγειονομικού χάρτη έχει, άλλωστε, παρελθόν. Ερχεται από το παρελθόν και τα πρώτα μνημονιακά χρόνια, όταν η τρόικα είχε επιβάλει το κλείσιμο πολλών νοσοκομείων. Αυτό ξεκίνησε από την περίοδο του ΠΑΣΟΚ και συνεχίστηκε με την κυβέρνηση Σαμαρά, όταν μάλιστα ο Άδωνις Γεωργιάδης ως υπουργός Υγείας παραληρούσε ότι δεν ήθελε να του «κλέψει» ο Τόμσεν του ΔΝΤ τη δόξα των απολύσεων που θα γίνονταν.
Υπό το βάρος των κοινωνικών αντιδράσεων, τα βήματα που έγιναν τότε τελικά ήταν περιορισμένα και η «εκκρεμότητα» παρέμεινε. Ορισμένοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι, με την αναγγελία για το κλείσιμο μονάδων υγείας, ο κ. Μητσοτάκης θέλει κατά πάσα πιθανότητα να «προλάβει» τους (πάλαι ποτέ) δανειστές, οι οποίοι με μπροστάρη πάλι τον κ. Σόιμπλε βιάζονται να σφίξουν ξανά τα δημοσιονομικά λουριά στη χώρα μας εν όψει της μετά πανδημίαν εποχής.
Ενδιαφέρον μάλιστα έχει ότι στο κυβερνητικό στρατόπεδο υπάρχει μια πιο «μετριοπαθής» τάση, που θέλει στις περισσότερες περιπτώσεις να υπάρξει «αλλαγή χαρακτήρα» στη λειτουργία των νοσοκομείων για να περιοριστούν οι αντιδράσεις. Ωστόσο, κυριαρχεί επί του παρόντος η «σκληρή» γραμμή, με βασικό υποστηρικτή τον κ. Σκέρτσο, για οριστικό λουκέτο.
