Με λιγότερο από ένα λεπτό να απομένει για το τέλος του αγώνα, ο Γιάννης Τζίκας είχε ήδη αρχίζει να γεμίζει πλαστικά ποτήρια με σαμπάνια.
«Τελείωσε. Κανείς δεν μπορεί να γυρίσει αυτό το παιχνίδι τώρα», έλεγε, με τα χέρια του να τρέμουν ελαφρώς καθώς έσκαγε ο φελλός.
Ο κ.Γιάννης είναι ι ιδιοκτήτης του Καφέ Κιβωτός στα Σεπόλια, εκεί όπου ο σταρ των Μιλγουόκι Μπακς, Γιάννης Αντετοκούνμπο, συνήθιζε να παίρνει ένα σάντουιτς και ένα χυμό για το δρόμο, πριν πάει στην προπόνηση, στα εφηβικά του ακόμη χρόνια.
Τα ξημερώματα της Τετάρτης βρήκαν τον κ.Γιάννη και αρκετούς στη γειτονιά να παρακολουθούν ξενυχτισμένοι, με τεράστια αγωνία, τον 6ο τελικό του NBA μεταξύ των Μπακς και των Σανς του Φοίνιξ.
Και είδαν τον δικό τους Γιάννη, τον φίλο τους, το «παιδί» τους, το λιπόσαρκο παιδί μεταναστών που κάποτε βοήθησαν να σταθεί στα πόδια του, να πατάει την κορυφή του παγκόσμιου μπάσκετ.
«Αυτή είναι η στιγμή του Γιάννη. Το κέρδισε και είμαστε περήφανοι γι ’αυτόν», έλεγε ο κ.Τζίκας, δίνοντας ποτά σε όσους παρακολουθούσαν το παιχνίδι μαζί του.
Το Μιλγουόκι είναι οκτώ ώρες πίσω από την Αθήνα. Το παιχνίδι ξεκίνησε στις 4:00 π.μ. ώρα Ελλάδας. Πολλοί ήταν όμως οι υποστηρικτές του Γιάννη στην παλιά γειτονιά του, που δεν έκλεισαν μάτι για να δουν ζωντανά τον ανεπανάληπτο θρίαμβό του.
Οι οπαδοί στο καφενείο ήταν άκεφοι στο πρώτο ημίχρονο καθώς το Φοίνιξ προηγούταν στο σκορ. Ωστόσο, άρχισαν να ζωντανεύουν καθώς ο ήλιος ανέτειλε.
«Στην αρχή της σεζόν, δεν το περιμέναμε, αλλά αφού οι Μπακς έφτασαν στους τελικούς, το βλέπαμε να έρχεται», δήλωσε ο Κυριάκος, ο οποίος φορούσε τη φανέλα του Γιάννη με το 34 στην πλάτη. «Ο Αντετοκούνμπο επανέφερε τα αθλητικά πρότυπα σε αυτήν τη γενιά. Δεν είναι πια ο Γιάννης από τα Σεπόλια, είναι ο Γιάννης όλου του κόσμου, έμπνευση για πολλούς ανθρώπους».
Το καφενείο του κ.Γιάννη μοιάζει σαν να έχει σταματήσει στο χρόνο, με μπεζ πλακάκια, σκούρο ξύλο, μια ποικιλία από μπουκάλια ποτών δίπλα σε μια καφετιέρα – και έναν τοίχο με αναμνηστικά από την Αντετοκούνμπο, με ενυπόγραφες φανέλες και μπάλες από τους Μπακς και την ελληνική εθνική ομάδα.
Απέχει μερικά τετράγωνα από εκεί όπου ο Γιάννης και τα αδέρφια του – ο επίσης πρωταθλητής Θανάσης, ο περσινός πρωταθλητής με τους Λέικερς Κώστας και ο μικρότερος Αλεξ, μεγάλωσαν με τους γονείς τους από τη Νιγηρία.
Ο Γιάννης σταματάει πάντα στο καφενείο όταν επισκέπτεται την Ελλάδα.
«Ηταν πάντα απλός, ταπεινός και ευγενικός και όταν μεγάλωσε, δεν ξέχασε ποτέ από πού ξεκίνησε», είπε ο κ. Τζίκας. «Είχε πολλά απέναντί του. Ηταν φτωχός και είχε διαφορετικό χρώμα από τους υπόλοιπους αλλά τα κατάφερε… Δεν χρωστάει τίποτα σε κανέναν, ήταν μόνο αυτός και η οικογένειά του. Πίστευε στο όνειρό του και το έκανε πραγματικότητα».
