Άρθρο του Νικήτα Φραγκισκάκη* στην “Εφημερίδα των Συντακτών“
Κάθε χρόνο τη θερινή περίοδο η ελληνική κοινωνία γίνεται μάρτυρας της καταστροφής των δασικών οικοσυστημάτων από τις δασικές πυρκαγιές. Τα τελευταία χρόνια και φέτος οι καταστροφές είναι τεράστιες από τις δασικές πυρκαγιές με συνέπεια να έχουν επίπτωση περιβαλλοντική, οικονομική, κοινωνική με τις ανθρώπινες απώλειες και πολιτισμική. Από άποψη του επιπέδου της εμφάνισής τους, οι επιδράσεις αυτές είναι δυνατόν να εμφανίζονται τόσο σε τοπικό όσο και σε περιφερειακό αλλά και εθνικό επίπεδο.
Η πολυεπίπεδη επίδραση των πυρκαγιών στα δασικά οικοσυστήματα και οι επεκτάσεις στην κοινωνία και με το δεδομένο ότι η φωτιά είναι αναπόσπαστο μέρος του μεσογειακού οικοσυστήματος και συνυπάρχει με την εμφάνιση του ανθρώπου σε αυτό, η δε πλήρης εξάλειψή της από τα φυσικά οικοσυστήματα της χώρας μας είναι αδύνατη και ουτοπική, ακόμη και αν υπήρχε ο τέλειος και ιδανικός αντιπυρικός οργανισμός, είναι εκείνα που πρέπει να αποτελέσουν ρεαλιστικούς στόχους του σύγχρονου αντιπυρικού σχεδιασμού που δεν θα δίνει μονομερώς μεγάλη δύναμη στην κατάσβεση υποβαθμίζοντας την πρόληψη.
Με το μοντέλο της αντιπυρικής προστασίας που εφαρμόστηκε από το 1998 αγνοήθηκε η πρόληψη των δασικών πυρκαγιών και συγχρόνως υποβαθμίστηκε η Δασική Υπηρεσία, η οποία είναι η μόνη κρατική δομή που διαχειρίζεται την προστασία και ανάπτυξη των δασικών οικοσυστημάτων σύμφωνα με το άρθρο 24 του Συντάγματος και του ν. 998/1979.
Με το εφαρμοζόμενο μοντέλο η Δασική Υπηρεσία έγινε παρατηρητής στην αντιπυρική προστασία των δασικών οικοσυστημάτων με αποτέλεσμα τα τραγικά γεγονότα που ζούμε, καταστροφές, καταστροφές και μόνο καταστροφές, αφανίζονται εκατομμύρια στρέμματα με δασικά οικοσυστήματα, χιλιάδες περιουσίες καταστρέφονται και το τραγικότερο, θρηνούμε ανθρώπινες απώλειες.
Τώρα ωρίμασαν οι συνθήκες για τη νέα κανονικότητα στην αντιπυρική προστασία και τη δασοπροστασία με τη δημιουργία ενιαίου φορέα δασοπροστασίας, στη βάση των πορισμάτων της Βουλής των ετών 1993 και 2007 που αφορούσαν τη δασοπροστασία, καθώς επίσης και του πορίσματος της επιτροπής του καθηγητή Γιόχαν Γκόλνταμερ μετά την πυρκαγιά στο Μάτι.
Επιτυγχάνοντας έτσι την ενότητα διοίκησης του έργου αυτού, ορθολογισμό της οργάνωσης, αποτροπή της στεγανοποίησης μεταξύ φορέων, αμφίδρομη επικοινωνία μεταξύ της πρόληψης και της καταστολής για καλύτερο συντονισμό αυτών. Τέλος, δε, με το ενιαίο στο έργο της δασοπροστασίας επιτυγχάνονται οικονομίες κλίμακας, με συνέπεια την αύξηση της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας του συστήματος.
Βασική συνισταμένη των ανωτέρω πορισμάτων είναι η αναβαθμισμένη Δασική Υπηρεσία εφαρμόζοντας την ενεργή πρόληψη των δασικών πυρκαγιών που συνίσταται στα τοπικά σχέδια αντιπυρικής προστασίας σε επίπεδο δασαρχείου, στον καθαρισμό των δασικών οικοσυστημάτων και στην εν γένει αντιπυρική διαχείριση της βιομάζας, στη διάνοιξη και συντήρηση του δασικού οδικού δικτύου, στη διάνοιξη και συντήρηση αντιπυρικών ζωνών, στην κατασκευή και συντήρηση υδατοδεξαμενών και κρουνών υδροληψίας, στην κατασκευή και συντήρηση πυροφυλάκιων.
* δρος δασολόγος, πρόεδρος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ενωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ)
Πηγή: efsyn.gr
