Για την απώλεια που τον ωρίμασε μίλησε ο Κώστας Φραγκολιάς στο Hello! και στον Γιάννη Βίτσα.
Με ωρίμασε πολύ και ουσιαστικά με ώθησε να σταθώ στα πόδια μου πιο γρήγορα ο θάνατος του πατέρα μου. Ήμουν 13 ετών όταν έφυγε από την ζωή.
Πώς το διαχειρίστηκες;
Ήταν ένα δύσκολο γεγονός. Οφείλω να σου πω πω; αισθανόμουν οικειότητα για το θάνατο από την παιδική μου ηλικία. Ήξερα πως είναι μια αναπότρεπτη συνθήκη που υπάρχει δυστυχώς μέσα στη ζωή. Είναι μέρος της. Έτσι, όταν έφυγε ο πατέρας μου δεν αισθάνθηκα θυμό.
Πέθανε ξαφνικά;
Όχι. Έφυγε από καρκίνο στον εγκέφαλο. Οπότε από όταν δημιουργήθηκε το πρόβλημα έως την στιγμή που έφυγε πέρασε ένα εύλογο διάστημα κατά το οποίο έπρεπε να δουλέψουμε ως οικογένεια το γεγονός. Σιγά σιγά συμβιβαζόμασταν με την ιδέα.
Ήταν δύσκολη η επαφή του μαζί σας κατά το τελευταίο στάδιο της ασθένειας;
Δεν είχαμε επαφή. Δεν μας άφηναν τα μέλη της οικογένειας, πιθανώς για να μη σοκαριστούμε όσο χειροτέρευε η κατάσταση.
