Στην κορυφή της επικαιρότητας βρίσκεται το τελευταίο διάστημα η Μπρίτνεϊ Σπίαρς, καθώς πριν από λίγες ημέρες ελευθερώθηκε από τα «δεσμά» του πατέρα της, Τζέιμς, έπειτα από 13 χρόνια δικαστικής και άκρως καταχρηστικής κηδεμονίας.
Η Αννέτ Αρτάνι παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα Espresso και τον Ηλία Μαραβέγια και αφηγείται το παρασκήνιο της γνωριμίας της με τη διάσημη ποπ σταρ, αποκαλύπτοντας αυτά που τις ένωσαν στο παρελθόν ως πληγωμένες γυναίκες και φίλες, αλλά και την άγνωστη ιστορία πίσω από τη μεγάλη επιτυχία της Μπρίτνεϊ «Everytime», την οποία υπέγραψαν από κοινού ως δημιουργοί παρότι το περιβάλλον της Σπίαρς είχε προσπαθήσει τότε να την… πετάξει εκτός.
Την Αννέτ Αρτάνι την γνωρίσαμε μέσα από τη συμμετοχή της στο talent show του ΑΝΤ1 «Fame Story 3», ωστόσο, λίγα χρόνια μετά ταξίδεψε για τη Νέα Υόρκη όπου παράμεινε για κάποια χρόνια εκεί, δουλεύοντας με πολλές διασημότητες.
Η γνωριμία με την Μπρίτνεϊ Σπίαρς
Ήταν το μακρινό 2001, όταν η Αννέτ Αρτάνι, η οποία έγραφε τραγούδια και έκανε live εμφανίσεις σε clubs της Νέας Υόρκης, έλαβε ένα τηλεφώνημα από κάποιον που την είχε δει on stage και της πρότεινε να περάσει από ιδιωτική οντισιόν με τον μάνατζερ της Μπρίτνεϊ Σπίαρς για να κάνει δεύτερη φωνή στην τραγουδίστρια. «Ανήμερα των γενεθλίων μου πέρασα την είσοδο του ξενοδοχείου “W” στη Νέα Υόρκη και τραγούδησα το “At Last”. Όταν με ρώτησαν αν ήξερα τραγούδια της Μπρίτνεϊ, απάντησα με ειλικρίνεια, λέγοντας πως γνώριζα μόνο ό,τι άκουγα από εκείνη στο ραδιόφωνο.
Τότε ασχολούμουν με την εναλλακτική ροκ μουσική και όχι τόσο με την ποπ, οπότε δεν με ένοιαζε πολύ αν θα έπαιρνα τη δουλειά. Μου τηλεφώνησαν ωστόσο και μου ζήτησαν να πάω σε μια πρόβα της Μπρίτνεϊ λίγες ημέρες μετά. Εκεί τη γνώρισα. Δεν έκανε στην πραγματικότητα πρόβες με τους τραγουδιστές με τους οποίους συνεργαζόταν, μόνο κάτι περάσματα. Κυρίως έκανε πρόβες με τους χορευτές της. Παρ’ όλα αυτά, μου είχε πει γεια και ήταν πολύ γλυκιά μαζί μου» αναφέρει η ίδια στην αρχή της εξιστόρησής της.
Στη διάρκεια της παγκόσμιας περιοδείας «Dream Within a Dream Tour», όπου συνεργάστηκαν, η Αννέτ ερωτεύτηκε τον κιμπορντίστα της μπάντας της Μπρίτνεϊ. «Ήταν 5-6 χρόνια μεγαλύτερός μου, πολύ γοητευτικός και έπαιζε με τα συναισθήματά μου. Στο τέλος της τουρνέ, στην πόλη του Μεξικού, ήταν προφανές ότι τέλειωνε και η σχέση μας. Ο ίδιος φερόταν ανώριμα και δεν ήξερα πώς να τον αντιμετωπίσω» λέει.
«Τότε συναντήθηκα τυχαία με την Μπρίτνεϊ στο γυμναστήριο του ξενοδοχείου όπου μέναμε και μου είπε ότι της φαινόμασταν χαριτωμένο ζευγάρι. Της απάντησα λοιπόν ότι δεν επρόκειτο να παραμείνουμε ζευγάρι για πολύ. Κάποια στιγμή με κάλεσε να τη συνοδεύσω για το υπόλοιπο του ταξιδιού μας, γιατί ήμουν μόνη και περνούσα χωρισμό. Αφού τελείωσε η περιοδεία, πήρε τον αριθμό μου και μου είπε ότι θα μου τηλεφωνούσε όταν θα ερχόταν στη Νέα Υόρκη για το Fashion Week.
Πράγματι, το έκανε και την επισκέφτηκα στο ξενοδοχείο “Four Seasons”, όπου έμενε με τη μητέρα και την αδελφή της, οι οποίες ήταν και οι δύο πολύ συμπαθητικές. Εκείνο το διάστημα ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ είχε δώσει μια συνέντευξη, μιλώντας ανοιχτά για τη σεξουαλική τους ζωή, φέρνοντάς τη σε πολύ δύσκολη θέση. Βλέποντάς τη να πληγώνεται από έναν άντρα με τον τρόπο που είχα πληγωθεί κι εγώ λίγους μήνες νωρίτερα, την αισθάνθηκα ακόμη πιο κοντά μου. Γίναμε αχώριστες για μερικούς μήνες» συνεχίζει η Αννέτ.
Η συνέχεια βρήκε τις δύο φίλες να ταξιδεύουν στην Ιταλία. «Με κάλεσε μαζί της στο Μιλάνο κι έπειτα στη λίμνη Κόμο, όπου φιλοξενηθήκαμε στη βίλα της Ντονατέλα Βερσάτσε. Έπειτα από αυτή την καταπληκτική εμπειρία επιστρέψαμε στο σπίτι της, στους λόφους του Χόλιγουντ, και κάθισα στο πιάνο της αρχίζοντας μουσική. Με άκουσε, κάθισε δίπλα μου και μαζί γράψαμε το τραγούδι μας “Everytime”. Δυστυχώς, έναν μήνα αργότερα συνέβη κάτι περίεργο.
Άλλαξε τον αριθμό του κινητού της και εξαφανίστηκε. Ο μάνατζέρ μου ρώτησε τότε τους συνεργάτες της για το τραγούδι μας και του είπαν ότι δεν το έγραψα εγώ, αλλά μόνη της η Μπρίτνεϊ, σ’ ένα δωμάτιο ξενοδοχείου στη Γερμανία. Πληγώθηκα, γιατί το είχαμε παρουσιάσει μαζί στους παραγωγούς της και στους μάνατζέρ μας στο Λος Αντζελες. Μάλιστα, ο μάνατζέρ της είχε πει ότι θα ήταν στο επόμενο άλμπουμ της επειδή επρόκειτο για σουξέ. Δε μπορούσα να πιστέψω ότι αυτό ήταν δική της ιδέα. Απαίτησα τότε να μη χρησιμοποιήσουν το τραγούδι μου, αλλά εν τέλει το έκαναν βάζοντας το όνομά μου στους συντελεστές μαζί με το δικό της. Ένας από τους λόγους που είπα “ναι” τότε στο «Fame Story» και μετακόμισα για λίγο στην Ελλάδα ήταν ότι ήθελα να ξεφύγω από τη μουσική βιομηχανία της Αμερικής».
Η κηδεμονία του πατέρας της
Μιλώντας στην «Espresso» για τον χαρακτήρα της Μπρίτνεϊ Σπίαρς την περίοδο που ήταν φίλες, η Αννέτ επισημαίνει πως ήταν πολύ καλή μαζί της, αλλά ταυτόχρονα και πολύ νέα για να είναι τόσο μεγάλο αστέρι. «Οι άνθρωποι γύρω της δεν της έδειχναν πως μπορεί να κάνει απλά πράγματα και ζούσαν από τη δική της σκληρή δουλειά. Ακόμη και να ήθελε να κάνει κάτι η Μπρίτνεϊ, αυτό ήταν ήδη τακτοποιημένο. Ήταν μεν η σταρ, όμως άλλοι έπαιρναν τις αποφάσεις της.
Εκείνο που μου άρεσε, πάντως, ήταν ότι φαινόταν αληθινά ευγενική. Αν δεν είχε εμπλακεί με τη showbiz, θα μπορούσα να τη φανταστώ ως μια καταπληκτική δασκάλα δημοτικού και βέβαια άριστη μαμά. Είχε μια έμφυτη αγάπη για τα παιδιά, γι’ αυτό είναι τρομερό που της αφαιρέθηκαν τα δικά της από τον πρώην άντρα της». Τον πατέρα της, Τζέιμς Σπίαρς, η Αννέτ δεν τον γνώρισε ποτέ. «Εκείνη την περίοδο μου είχαν πει ότι ήταν αλκοολικός. Δεν ερχόταν σε περιοδείες ούτε εμφανιζόταν συχνά στο σπίτι της Μπρίτνεϊ μετά τον χωρισμό του από τη μητέρα της. Η μαμά και η αδελφή της ήταν περισσότερο παρούσες στη ζωή της, οπότε έχω μπερδευτεί για το πώς κατέληξε να την ελέγχει ο πατέρας της» αναφέρει.
Το ντοκιμαντέρ του Netflix «Britney VS Spears», που αναφέρεται στη 13χρονη καταχρηστική κηδεμονία της σταρ από τον πατέρα της, αποκαλύπτει επί της ουσίας την εικόνα μιας κοπέλας που ήταν συνέχεια μόνη της και αναζητούσε την αγάπη, ενώ οι δικοί της άνθρωποι την έβλεπαν σαν μια καλά ελεγχόμενη μηχανή που γεννούσε λεφτά και δεν έφερνε αντιρρήσεις ούτε είχε δικαιώματα. «Δεν έχω δει ακόμα το ντοκιμαντέρ για να κάνω κάποιο σχόλιο. Βλέπω όμως ότι ήταν πάντα κοντά σε ανθρώπους που φαινόταν να επωφελούνται από αυτήν και σπάνια κοντά σε ανθρώπους που νοιάζονταν.
Η Φελίσια, που υπήρξε βοηθός της, ήταν ένας από τους ανθρώπους που φάνηκε να την αγαπούν πραγματικά» σχολιάζει η Αννέτ Αρτάνι. Και προσθέτει: «Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που ήμασταν φίλες, οπότε δεν ξέρω τι συνέβη μετά το 2005, εκτός από αυτά που έχουν καταγραφεί από τα μέσα ενημέρωσης.
Ξέρω όμως ότι είχε πολλούς ανθρώπους γύρω της που δεν έπρεπε να είχε, καθώς δεν ήταν καλές επιρροές. Δεν γνωρίζω ποιος την παρέσυρε, αλλά οι γονείς της έπρεπε να τη βοηθήσουν, όχι να την εκμεταλλευτούν.». Τι θα έλεγε, άραγε, η Αννέτ στην Μπρίτνεϊ αν μιλούσαν ξανά; «Θα της έλεγα ότι είμαι περήφανη γι’ αυτήν που υπερασπίστηκε τον εαυτό της και ότι τη συγχωρώ αν είχε τελικά κάποια σχέση με τον άσχημο τρόπο που με αντιμετώπισαν τότε οι συνεργάτες της αναφορικά με το τραγούδι μας».
Η 11η Σεπτεμβρίου
Λίγες ημέρες μετά την πρώτη της συνάντηση με την Μπρίτνεϊ Σπίαρς και μερικές εβδομάδες πριν από την περιοδεία της σταρ «Dream Within a Dream Tour», η Αννέτ είχε εμφανιστεί μαζί της στο «The Rosie O’Donnell Show», μία από τις πιο επιτυχημένες εκπομπές της αμερικανικής τηλεόρασης. «Ήταν 10 Σεπτεμβρίου του 2001, όταν παίξαμε στο show, και η απήχηση ήταν τεράστια. Το τηλέφωνό μου δεν σταματούσε να χτυπάει και πήγε πολύ αργά μέχρι να πέσω για ύπνο.
Επειδή λοιπόν την επόμενη μέρα, 11 Σεπτεμβρίου, είχα ένα επαγγελματικό ραντεβού στις 9 το πρωί στον Βόρειο Πύργο του World Trade Center και ήμουν ήμουν πολύ εξαντλημένη, ζήτησα να μεταφερθεί η συνάντηση για τις 11» περιγράφει η Αννέτ στην «Espresso» και συνεχίζει: «Μέχρι να ξυπνήσω, είχε γίνει η επίθεση με το αεροπλάνο στο πρώτο κτίριο.
Ήταν ο πύργος που υποτίθεται πως θα βρισκόμουν κι εγώ, αν δεν είχα αλλάξει το ραντεβού. Ο κόσμος μου διαλύθηκε, όπως και όλων γύρω μου. Υποτίθεται ότι θα πέθαινα σε αυτό το κτίριο, αλλά κατά κάποιο τρόπο η Μπρίτνεϊ Σπίαρς μου έσωσε τη ζωή. Έτσι, όταν με κάλεσαν μερικές εβδομάδες μετά να την ακολουθήσω στην παγκόσμια περιοδεία της, είπα “ναι” χωρίς καν να το σκεφτώ. Ήμουν σε κατάθλιψη. Μπορούσα να δω και να μυρίσω τον καπνό από το σπίτι μου για εβδομάδες ολόκληρες. Ήταν γενικά μια πολύ δύσκολη περίοδος να είσαι Νεοϋορκέζος».
