Μεγάλος σεισμός στην Κρήτη.
6,3 βαθμοί της κλίμακας Ρίχτερ, και μάλιστα επιφανειακός. . . . .Δηλαδή ΜΕΓΑΛΟΣ !
Και δεν είχαμε καμία κατάρρευση οικοδομών από beton, ούτε και καμία βαριά βλάβη.
Έπεσαν μόνον κάτι πέτρινα παλιά κτίρια σε χωριά.
ΚΑΝΕΝΑ μπετονένιο !
Είναι μέρα χαράς και ικανοποίησης για όλους τους μηχανικούς.
Για όλους εμάς που μετά από πολύ και μακροχρόνια προσπάθεια,
και παρά την απαξίωση του επαγγέλματός μας που όλοι μας βιώνουμε,
καταφέραμε τελικά να φτιάξουμε όντως ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΑ ΚΤΙΡΙΑ.
Μεγάλος (το ξαναλέω) ο σεισμός. . . . .6,3 Ρίχτερ
Σε άλλα μέρη του κόσμου, σεισμοί παρόμοιου μεγέθους έχουν χιλιάδες,
δεκάδες χιλιάδες νεκρούς.
Σε μας, “δεν άνοιξε ρουθούνι”. . . .Πέρασε σχεδόν απαρατήρητος από τα ΜΜΕ
Ούτε ένα “μπράβο” δεν ακούστηκε για εμάς τους μηχανικούς και τον ευρύτερο κατασκευαστικό τομέα.
Δεν πειράζει. . . . .Εμείς όμως ξέρουμε τι έχουμε συνεισφέρει και τι έχουμε καταφέρει
Έδωσα πρόσφατα μια συνέντευξη στο έγκριτο περιοδικό The Best
Προσπάθησα εκεί να κάνω τον λόγο μου όσο το δυνατόν πιο “απλοϊκό”,
για να μπορέσω να γίνω κατανοητός στο ευρύ κοινό.
Θέλησα κυρίως να υπομνήσω ότι είναι “ατελέσφορο” και σχεδόν “γελοίο” να τρέχουμε στις
διάφορες “κασσάνδρες” και “χαρτορίχτρες” μετά από κάθε σεισμό, να δούμε αν ήταν ο κύριος
σεισμός, ή όχι. Λες και τι θα κάναμε αν δεν ήταν ο “κύριος σεισμός” ?
Τα σπίτια ΜΕΝΟΥΝ ΕΚΕΙ και αντιμετωπίζουν ΚΑΘΕ σεισμό.
Το μόνο που θα έπρεπε να μας απασχολεί σαν κοινωνία, είναι ένα και μοναδικό :
ΠΩΣ να φτιάξουμε καλύτερα τα νέα μας κτίριά, και ΠΩΣ να αναβαθμίσουμε τα παλαιά.
Άλλωστε, ισχύει το εξής σλόγκαν:
Οι σεισμού δεν σκοτώνουν. . . . .τα σπίτια σκοτώνουν . . . . .Φτιάξτε τα ΓΕΡΑ.
—
