ΖΑΚΥΝΘΟΣ – Λιτάνευση Σεπτού Λειψάνου Αγίου Διονυσίου στην πόλη (Βίντεο)

1. ”Αδελφοι τοιουτος ημιν επρεπεν αρχιερευς. Ακακος ,αμιαντος, κεχωρισμενος απο των αμαρτωλων και υψηλοτερος των ουρανων γενομενος”.
   Ο αποστολος των εθνων και ουρανοβαμων Παυλος στην επιστολη του ”Προς Εβραιους” σκιαγραφει με αυτα τα λογια τα χαρακτηριστικα γνωρισματα του πρωτου του κατεξοχην μονου και Μεγαλου Αρχιερεως του Μεσιτου μεταξυ του Θεου και Πατρος του και των ανθρωπων του Κυριου και Θεου και Σωτηρος ημων Ιησου Χριστου. Του Βασιλεως των βασιλευοντων οστις ”υπηκοος γεγονεν μεχρι θανατου, θανατου δε σταυρου”και τον οποιο ο Θεος και Πατηρ υπερυψωσεν κατα την ανθρωπινη φυση του και ”εχαρισατο Αυτω ονομα το υπερ παν ονομα”παλι κατα τον αυτον Αποστολον Παυλον.Ο Κυριος και Θεανθρωπος εγενετο ανθρωπος μη εκστας της Αυτου Θεοτητος και εγενετο επισης η ”ακρα ταπεινωσις” με τα παθηματα την χλαιναν τον σπογγον τον καλαμον και τον σταυρον και τον θανατον ”ινα καταλυση τον το κρατος εχοντα του θανατου τουτ’εστιν τον διαβολον”(απ.Παυλος, επιστολη προς Φιλιππησιους).
   Μιμητες ευρεν ανα τους αιωνας ο Λυτρωτης και Θεανθρωπος τους αγιους κατα διαφορους καιρους και χρονους οι οποιοι ευαρεστησαν σε Εκεινον και ο Οποιος ”τους αγιους Αυτου επι γης εθαυμαστωσεν”οπως ψαλλει θριαμβικα η Εκκλησια του Χριστου η επι γης στρατευομενη τιμωντας επετειακα κατ’ετος τους μαρτυρας και λοιπους αγιους της οι οποιοι εκτενως και υπερ αυτης πρεσβευουν διηνεκως ενωπιον του φοβερου Τριαδικου βηματος.
   Ενας τετοιος αγιος τιμαται σημερον απο συμπασα την Εκκλησια του Χριστου ο οποιος σελαγιζει στο νοητο στερεωμα της Εκκλησιας και προαγγελει με την αεναον λαμψη του και την μεγαλη κοσμοσωτηριο δεσποτικη εορτη της κατα σαρκα γεννησεως του Θεανθρωπου, ”της μητροπολεως πασων των εορτων”Προκειται για τον αγιο της συγγνωμης τον πραον ανεξικακον και εν ουρανοις πνευματικως οικουντα αγιον επισκοπον Αιγινης Διονυσιον τον εν Ζακυθω θαυματουργον.Εναν αγιο που ηταν μιμητης των γνησιων χαρακτηριστικων του Αρχιποιμενος Ιησου Χριστου για τουτο και υψωθη εν καθεδρα πρεσβυτερων και εκαθησεν στον διδασκαλικο τοπο του Χριστου και Θεου και των αγιων Αυτου και πανευφημων Αποστολων.
   Ακακος και αμιαντος. Ο αγιος Διονυσιος υπηρξε σε ολο το βιο του εκφραστης της γνησιας εν Χριστω αγαπης προς καθε πασχοντα συνανθρωπο της εποχης του, με την υλικη φροντιδα και στηριξη και προπαντος με την πνευματικη καθοδηγηση του ποιμνιου το οποιο του εμπιστευθηκε ο Ιδιος ο Θεος κανοντας πραξη το επισης αποστολικο ρητο”εαν συλληφθη ανθρωπος εν τινι παραπτωματι υμεις οι πνευματικοι καταρτιζετε τον τοιουτον εν πνευματι πραυτητος”( επιστολη απ. Παυλου προς Γαλατας). Η ανεξικακια του αυτη ανεδειχθη στο επακρον κατα την δραματικη εκεινη στιγμη οπου κατα θεια οικονομια ο ηθικος αυτουργος ο φονιας του ηγαπημενου αδελφου του Κωνσταντινου ηλθε καταδιωγμενος στη σκητη του γυρευοντας προστασια και ασυλο. Ο αγιος συνετελεσε και στην σωματικη αλλα και στην ψυχικη σωτηρια του. Λεγεται μαλιστα οτι ο ιδιος ο φονευς εγινε μοναχος και εξιλεωθηκε για το μεγα αμαρτημα του φονου.
   Ο αγιος Διονυσιος τηρησε εαυτον και αμιαντον απο του κοσμου. Απο την παιδικη του ηλικια δεν επεθυμησε ποτε αργυριου η χρυσιου κατα τον Αποστολο Παυλο. Ολα τα διεθεσε και τα διεθετε προς ανακουφιση του πλησιον. Δεν ενδιαφεροταν για την επιγειο δοξα και εφημερο λαμψη τα παροντα και ρεοντα αλλα ηταν διαρκος ταπεινος και αφανης ενας διαυγης και κρυσταλλινος ποταμος που κατεβηκε για να αναζωογονηση με τα εργα και τα λογια του τις κοινωνιες μεσα στις οποιες εζησε τοτε.
   Κεχωρισμενος απο των αμαρτωλων. Ο αγιος Διονυσιος εζησε με σκληραγωγια με συνεχη πνευματικο αγωνα κατατρωποντας τον κοσμο και τα πειραστηρια του αρχαιου εχθρου. Λεγεται οτι το κλινιδιο στο οποιο αναπαυοταν ελαχιστα κατω απο το σκεπασμα οτι ηταν καμωμενο απο πετρες.Στην Αιγινα μαλιστα οπου επισκοπευσε αντιμετωπισε ολη την τοτε πνευματικη αθλιοτητα και αμαθεια του πληθυσμου. Η Αιγινα ηδη ειχε υποστει κατα την εποχη εκεινη που εφθασε εκει ο Αγιος τρομερες λεηλασιες απο τον διαβοητο σε αγριοτητα Χαιρεντιν Βαρβαροσα και τα ηθη ηταν ανημερα και αγρια και κυριαρχουσε η πασης φυσεως ανηθικοτητα και ανεντιμοτητα. Ο αγιος Διονυσιος πολλες φορες χτυπησε την ριζα του κακου και γινοταν οξυς και προφητικος. Ο λογος του γινοταν” τομωτερος υπερ πασαν μαχαιραν κριτικος αχρι αρμων και μυελων”, γεγονος που εφτασε να του στοιχισει και την ιδια του τη ζωη απο καποιους θρασεις αγαρηνους.
   Και υψηλοτερος των ουρανων γενομενος.Ο αγιος Διονυσιος ειχε ξεχωριστη αγαπη για την ιδιαιτερη πατριδα του τη Ζακυνθο εναν τοπο υπο ενετικη κατοχη και εξουσια η οποια ειχε απαγορευσει την παρουσια ορθοδοξου εκει αρχιερεως.Ο αγιος απο την πρωτη εκεινη στιγμη εθεσε τον εαυτο του στην υπηρεσια των Ζακυνθιων αδελφων του αλλα και των κατοικων της γειτονικης Κεφαλληνιας. Μετα τον θανατο του επισκοπου Φιλοθεου (Λοβερδου)εθεσε υποψηφιοτητα για επισκοπος Κεφαλληνιας-Ζακυνθου. Το σχεδιο του να μενει ποτε στο ενα νησι και ποτε στο αλλο και οχι μονιμα στην εδρα του επισκοπου -γιατι τοτε στην Κεφαλληνια ειχε την εδρα ο ορθοδοξος αρχιερευς , θα χειροτονουσε τους αξιους για την ιερωσυνη υποψηφιους και χωρις καμια απολυτως απολαβη θα συνετεινε στην καλυτερη εξυπηρετηση απο θρησκευτικης-πνευματικης πλευρας των κατοικων και των δυο νησιων.Λεγεται μαλιστα πως για τον ιδιο θρονο υπυρξε επισης συνηποψηφιος και καποιος αλλος αξιολογος ιερωμενος ο Νεκταριος Μακρης με συγγραμματα και αξιοζηλευτη ρητορικη δεινοτητα.
   Δεν επεφυλαχθη δυστυχως αυτη η υψιστη τιμη προς τον Αγιο Διονυσιο πιο πολυ για να αναδειχθη το ταπεινο φρονημα του.Ο εταζων νεφρους και καρδιας Κυριος τον καλεσε στην θριαμβευουσα αξιωνοντας τον της ακαταλυτου βασιλειας του και μετεβη σε τοπο ”ενθα εορταζοντων ηχος ακαταπαυστος και η απεραντος ηδονη των καθορωντων του Εσφαγμενου Αρνιου το καλλος το αρρητον”Ο Υπεραρχιος Τριαδικος Θεος ο εν τοις αγιοις αναπαυομενος και ενδοξαζομενος τον εδοξασε και τη ”του σωματος αφθαρσια” και τη” των ιαματων χαριτι”.
   Αυτο ομως που τον κανει γνωστο ιδιατερα στην υπ ουρανον ορθοδοξια ειναι ο αθλος της συγγνωνης ενας δυσκατορθωτος αλλα κατορθωτος αθλος. Κανεις αλλος αγιος ουτε μεγαλος της Εκκλησιας πατηρ και διδασκαλος ουτε μεγαλομαρτυς πολυαθλος ουτε αποστολος ουτε ασωματος δεν εχει αυτο τον τιτλο απο την εποχη που ακουσθη απο το σταυρο του μαρτυριου το ”Πατερ αφες αυτοις, ου γαρ οιδασι τι ποιουσιν”. Ο τιτλος αυτος ανηκει δικαιωματικα στον ταπεινο της Αγινης προεδρο τον της Ζακυνθου γονο και φρουρον μονης των Στροφαδων Διονυσιον του θαυματουργον. Αμην

Comments are closed.