“Τα παιδιά της Λάσσης” , είναι μια ομάδα στο facebook στην οποία συμμετέχουν τα παιδιά (αγόρια) τα οποία είχαν μεταφερθεί στην Κεφαλονιά απο κάθε γωνιά της Ελλάδας και της Κεφαλονιάε στο οικοτροφείο (αρρένων) της Λάσσης από πρόγραμμα της τότε βασίλισσας Φρειδερίκης.
Ηταν ολα τους υπέροχα παιδιά, από τους καλύτερους μαθητές και εξαιρετικούς αθλητές.
Ανεβοκατέβαιναν κάθε μέρα ολα μαζί το δρόμο της Λάσσης προς το Αρρένων, έτσι τα είχαμε βγάλει “τα παιδιά της Λάσσης”.. Και αυτό κράτησαν..
Διατηρούν σχέσεις με την Κεφαλονιά, πριν μερικά χρόνια είχαν κάνει συνάντηση στο νησί μας . Μέσω της σελίδας στους στο facebook μαθαίνουμε τα νέα τους.. Χθες η ανάρτηση ήταν δυσάρεστη.. Ενα απο τα παιδιά της Λάσσης “εφυγε’. Ο Χαράλαμπος Ευαγγελάτος..
Αγαπητοί Φίλοι ”ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΕΣ” Βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να σας γνωρίσω την απώλεια του συνοικοτρόφου μας στην ΛΑΣΣΗ, του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΑΤΟΥ, και μάλιστα από τον Αύγουστο του 2021.. Θα μου επιτρέψετε να πω δυο λόγια για τον φίλο μου ΧΑΡΑΛΑΜΠΗ, κυρίως για δυο λόγους.. α] ΄Ηταν ένας από τους 4 που αποφοιτήσαμε το 1967 από το Οικοτροφείο[ οι υπόλοιποι ..ο γράφων, ο Στ.Τζανετάτος και ο Μάκης Μπαλτσαβιάς] β] Γιατί την επόμενη τριετία-τετραετία, συγκατοικήσαμε στην Αθήνα, της όμορφης εκείνης εποχής, στην περιοχή μεταξύ ΚΟΥΜΟΥΝΔΟΥΡΟΥ ΚΑΙ ΨΥΡΡΗ, δηλαδή στο Κέντρο της Αθήνας, όπου το γεγονός αυτό, μας έδινε την δυνατότητα να κυκλοφορούμε σε όλο το κέντρο..Πλάκα, Ομόνοια, κλπ. και μάλιστα όταν ”κονόμαγε” κανα χιλιάρικο επί πλέον, γιατί δούλευε σε δικηγορικό γραφείο για να σπουδάσει, του δίναμε και καταλάβαινε στα ταβερνάκια της ”ΠΛΑΚΑΣ” και όπου αλλού.. ‘ Ετσι λοιπόν λόγω του δεσίματος αυτού, είχαμε αρκετά συχνή τηλεφωνική επικοινωνία, αλλά και συναντήσεις, όταν εγώ κατέβαινα στην Αθήνα.. Βέβαια έχουν περάσει περί τα είκοσι και πλέον χρόνια από την τελευταία μας συνάντηση..Τελευταία μας τηλεφωνική επικοινωνία πρέπει να ήταν την ΄Ανοιξη του 2021 και μετά την επάνοδο στην ”βάση” μας, τέλη φθινοπώρου, με το σήμερα-αύριο, δεν επικοινωνήσαμε.. Κατά την περίοδο των εορτών και πάλι δεν τηλεφωνηθήκαμε…, μια ανησυχία άρχισε να με κυριεύει.., λέω, δεν πειράζει, θα μιλήσουμε του Αγίου Αντωνίου…και πάλι ούτε φωνή, ούτε ακρόαση ο φίλος μου ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ… ‘Αρχισαν , λογικά νομίζω, να με ζώνουν τα φίδια, έτσι μετά από λίγες μέρες και σφιγμένος αρκετά, μη γνωρίζοντας τι θα ακούσω, πήρα στο σταθερό του τηλέφωνο… Η αγωνία στο κατακόρυφο..ακούγοντας τον ήχο της κλήσης του τηλεφώνου, ακούω μια φωνή..”παρακαλώ”.., η χροιά και ο τόνος φωνής ίδια με αυτή του ΧΑΡΑΛΑΜΠΗ… Εκείνη την στιγμή πήρα μια βαθιά ανάσα ανακούφισης και άρχισα τον ..”εξάψαλμο”..”Ωρέ ΧΑΡΑΛΑΜΠΗ, γιατί με ”αστόχησες” που λένε και οι Κοζανίτες”…. -Κύριε Αντώνη, δεν είμαι ο ΧΑΡΑΛΑΜΠΗΣ, αλλά ο Κώστας [ ο τρίτος γιός του που σπούδασε στην Θεσσαλνίκη, φυσικομαθηματικός] και έτυχε να τον γνωρίσω.. Οπως αντιλαμβάνεται, επόμενο ήταν, ότι ”πάγωσα” και μου λέει ..” Ο μπαμπάς συγχωρέθηκε” τον Αύγουστο, από ανακοπή.. ΄Εχασα τα λόγια μου, λίγες παρηγοριτικές κουβέντες ακολούθησαν..με την ευχή ”Να είναι ελαφρύ το χώμα των ΜΟΝΟΠΟΛΑΤΩΝ ΛΗΞΟΥΡΙΟΥ” που τον σκέπασε… Φίλε ΧΑΡΑΛΑΜΠΗ, έφυγες νωρίς και δεν απόλαυσες τους καρπούς της οικογένειας.που με κόπο σπούδασες και τους τρείς γιούς σου, αλλά έστω και για μικρό χρονικό διάστημα χάρηκες και εγγόνια… Σου εύχομαι Καλό Παράδεισο…. Ο Φίλος σου ΑΝΤΩΝΗΣ
