ΓΡΑΦΕΙ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝΤΩΝΑΤΟΣ
Σκεφτήκατε ποτέ πως ένα έγκλημα, και μάλιστα τέτοιου μεγέθους, θα μπορούσε να αναστήσει τις τηλεθεάσεις εκπομπών που έμεναν καθηλωμένες σε αδιάφορα ποσοστά; Κι όμως συνέβη!
Εκεί λοιπόν που το “Πρωινό” πάλευε να ξεφύγει από 12-15-17%, ήρθε η ομολογουμένως συστηματική ενασχόλησή του με την υπόθεση της Πάτρας και έλαβαν και ένα ρεκόρ τηλεθέασης για τη φετινή σεζόν. Εκεί που για χρόνια η Αγγελική Νικολούλη πάλευε να βρίσκεται πάνω από το 20% στο δυναμικό κοινό του Alpha, κάτι η ορμητική διαφήμιση της μεταγραφής της στο MEGA κάτι τα πολύκροτα εγκλήματα που καταπιάστηκε ήρθε και το 25%, ήρθε και το 30%, εντάξει το 60% ομολογουμένως δεν το περίμενε ούτε η ίδια στην αρχή της σεζόν, αλλά κάποια θα ήταν και η τυχερή αυτής της χρονιάς.
Την ίδια στιγμή η θριαμβεύτρια του καθημερινού στίβου είναι η Ζήνα Κουτσελίνη. Εδώ δεν μιλάμε για μια οριακή επικράτηση πάνω από το ψυχολογικό όριο του 18-20% στα καθημερινά, εδώ έχουμε επέλαση στην πρωινο-μεσημεριανή ζώνη, μιας και μιλάμε και για διευρυμένη διάρκεια εκπομπής από τις 12 παρά έως τις 3 το μεσημέρι. Το σχεδόν 40% της Δευτέρας που σημείωσε η εκπομπή είναι η πιο ηχηρή απάντηση πως το κοινό όχι απλά την έχει επιλέξει, την περιμένει και καθημερινά. Αντιστοίχως, ο αμφιλεγόμενης αισθητικής Νίκος Ευαγγελάτος με τα “Live News” έκανε ρεκόρ τηλεθέασης για τα τελευταία δύο χρόνια, όσα δηλαδή ανήκει και στο δυναμικό του MEGA. Σαμπάνιες στα κανάλια!
Μη σας τα πολυλογώ, δεν είναι ότι το κοινό εθίστηκε ξαφνικά στο να μαθαίνει για εγκλήματα. Απλά όλο αυτό μονοπώλησε τόσο πολύ το ενδιαφέρον των θεατών, αφετέρου είναι και τόσο σοκαριστικό από μόνο του, που μοιραία όποιος ασχολείται σοβαρά με τις εξελίξεις του θα είναι και ο κερδισμένος. Αυτό το λέει και η απλή λογική άλλωστε.
Το θέμα για μένα είναι γιατί οι τηλεθεατές έπαψαν να βλέπουν τους προηγούμενους μήνες τηλεόραση και απλά έκαναν αδιάφορα ζάπινγκ σε αντίθεση με τις τελευταίες εβδομάδες που τα 40άρια πέφτουν βροχή. Κατά τη γνώμη μου, η τηλεόραση και οι συντελεστές της για πολλά χρόνια επέλεξαν να ασχολούνται με το είδωλό τους προσπαθώντας να αδιαφορήσουν για όσα απασχολούν σοβαρά τους θεατές. Καλή και η “Χρυσή Τηλεόραση”, καλές και οι τηλεοπτικές μεταγραφές, αλλά ο θεατής πια θέλει αλήθεια.
Ακόμα και αν ο κόσμος μιας εκπομπής αγαπά το κουτσομπολιό ή τη λάιτ σάτιρα, απαιτεί αυτή να είναι αληθινή. Αν τα χαμόγελα είναι κατά συνθήκη, κλάφτα Χαράλαμπε. Και δεν τα γράφω τώρα, πολλά χρόνια επιμένω. Πόσο Survivor και πόσο MasterChef να δεις και να μη βαρεθείς; Μην ξεχνάμε πως όλα αυτά είναι σχεδόν… μυθοπλασία. Άμα έχεις και έναν “Σασμό” μέσα στο πρόγραμμα, θα σε νοιάζει τι έκανε ο άλλος στο Big Brother;
Με αυτά και με αυτά λοιπόν, η τηλεόραση επέστρεψε στον άξονα της αλήθειας της. Όσο και αν προσπαθήσεις να κοροϊδέψεις τον τηλεθεατή, πουλώντας ένα παραμύθι που αποφάσισες να αφηγηθείς για να έχεις έναν ρόλο σε μια εκπομπή, όσοι μπορούν να ηγηθούν μιας εκπομπής που αφουγκράζεται τον παλμό της κοινωνίας και της επικαιρότητας, πάντα θα βγαίνουν κερδισμένοι.
