Γράφει : Ναταλί Χατζηαντωνίου
Συμπαθής, όμορφος, με πλατύ αστραφτερό χαμόγελο και με την ευγένεια και τον κοσμοπολιτισμό της αλεξανδρινής καταγωγής του και την πολύγλωσση παιδεία. Στο τραγούδι υπήρξε μέρος, αντιστοίχως, της κοσμοπολίτικης πλευράς της Αθήνας του ΄60 και του ΄70 που ξενύχταγε στα μεγάλα κέντρα-χωρίς να επηρεάζεται από τη βαριά σκιά της Χούντας. Ετσι κι αλλιώς ο Δάκης, η εμφάνιση και το ρεπερτόριό του παρέπεμπε στη λάμψη ενός πάρτυ που το μόνο που μπορεί να το επισκιάσει είναι η θλίψη για ένα χαμένο έρωτα. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν ήταν ένας εξαιρετικός ερμηνευτής με μία σειρά επιτυχιών συνδεδεμένων και με τις ζωντανές του εμφανίσεις και με στιγμιότυπα από ταινίες του παλιού ελληνικού σινεμά (“Γοργόνες και μάγκες”, “Η θεία μου η χίπισσα” κ.ά) Στην είδηση του θανάτου του μετά από πολύμηνη νοσηλεία σε ιδιωτικό θεραπευτήριο και πραγματικό αγώνα με τον καρκίνο, πολλοί αποχαιρετούν κι ένα κομμάτι νεανικής ανεμελιάς και χαράς. Γιατί αυτό προσέφερε μέχρι τις τελευταίες του εμφανίσεις το 2015 ο Δάκης. Μία ντίσκο, ρετρό ευφορία που σε παραπλανά ότι είναι αγέραστη. Ένας λόγος παραπάνω για να μην μπορεί κάποιος παρά να λυπηθεί πολύ για την ταλαιπωρία του τους τελευταίους μήνες.
Είχε γεννηθεί τον Αυγουστο του 1943 στην Αλεξάνδρεια, το πραγματικό του όνομα ήταν Βρασίδας Χαραλαμπίδης και ήταν ξάδελφος του Ντέμη Ρούσσου. Έζησε ανέμελα, ευτυχισμένα χρόνια σε μια πολυεθνική γειτονιά παίζοντας με παιδιά διαφόρων εθνικοτήτων και έτσι άρχισε από πολύ νωρίς να μιλάει πολλές γλώσσες: εκτός από ελληνικά, γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά, ισπανικά και αραβικά. Όσο για τη μουσική άρχισε να τον ενδιαφέρει από παιδί, ακούγοντας με μανία το Δεύτερο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας. Αρχές της δεκαετίας 60 ξεκίνησε να τραγουδάει ερασιτεχνικά, με διάφορα γκρουπάκια σε κέντρα της Αλεξάνδρειας. Ετσι έτυχε να τον ακούσει η Νάντια Κωνσταντοπουλου σ΄ένα ταξίδι της στην Αίγυπτο και να του προτείνει να έρθει στην Αθήνα.
Στην Ελλάδα ήρθε το 1963 και ξεχώρισε σχεδόν αμέσως, ξεκινώντας να τραγουδά σε χώρους διασκέδασης ενώ παράλληλα ηχογράφησε και τον πρώτο του δίσκο στα αγγλικά με τίτλο «Deep in the heart of Athens» Ο πρώτος συνθέτης που συνεργάστηκε μαζί του ήταν ο Κώστας Ξενάκης που τον συμβούλευσε να ερμηνεύει και ελληνικά τραγούδια και του έγραψε και το «Γεια σου σ΄ευχαριστώ”. Ακολούθησαν εμφανίσεις στην Αθηναία, στο Hilton, στα Αστέρια και η γνωριμία με τον Μίμη Πλέσσα που έφερε έναν μεγάλο κύκλο συνεργασίας και τραγούδια όπως τη μεγάλη επιτυχία “Τόσα καλοκαίρια” σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου αλλά και τον προσωπικό του δίσκο
“Το ωροσκόπιο της αγάπης” με τραγούδια όπως το “Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά”, “Κορίτσι στάσου να σου πω”, “Μάζευα στα χέρια μου βροχή”, “Στη σελίδα 18” που γίνονται επίσης τεράστιες επιτυχίες. Διάσημος ήδη το ΄67 ο Δάκης είναι απ΄όσους επιλέγονται για να ανοίξουν την πρώτη συναυλία των Rolling Stones στην Ελλάδα στις 17 Απριλίου. “Ο Νίκος Μαστοράκης με έκλεισε, είπα τα τραγούδια μου και μετά δεν έμεινα να τους ακούσω” είχε εξομολογηθεί ο ίδιος σε συνέντευξή του στον Νίκο Πορτοκάλογλου για το “Μουσικό Κουτί”.
Γύρω στο 1970 το όνομα του Δάκη αναβοσβήνει πια με τεράστια γράμματα στα καλύτερα κοσμικά κέντρα της Αθήνας. Δειλινά, Φαντασία, Νεράιδα, Αστέρια, Διογένης, Αθηναία, Ρεξ και πολλά άλλα. Τότε γνωρίζει και τις αδελφές Μπρόγιερ με τις οποίες συνεργάζεται έκτοτε σταθερά για κοινές εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα, θεατρικές παραστάσεις και τηλεοπτικά shows.
Συνεργάζεται επίσης με πολλούς μεγάλους συνθέτες, όπως οι Γιάννης Σπανός, Γιώργος Κατσαρός, Γιώργος Μανίκας, Νίκος Λαβράνος, Γιώργος Θεοδοσιάδης, Αλέκος Χρυσοβέργης, Χάρης Χαλκίτης, Αλέξης Παπαδημητρίου κ.α. καθώς και με τα περισσότερα μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού όπως Μαρινέλλα, Γιάννης Πάριος, Αλέκα Κανελλίδου, Χάρις Αλεξίου, Άννα Βίσση, Χριστιάνα, Μπέσσυ Αργυράκη, Αδελφές Μπρόγιερ, Φίλιππος Νικολάου, Πασχάλης, Μαντώ κ.ά.
Ξεχωριστή ήταν η συνεργασία του με τον Κώστα Χατζή και την Ελπίδα, αλλά και με τη Μαρινέλλα που μαζί εμφανίζονται για δυο σεζόν στο ZOOM και αρχές του ΄80 κάνουν περιοδεία στην Αυστραλία. Τότε ξεκινά κι άλλη μια σημαντική συνεργασία του Δάκη. Με την Αλέκα Κανελλίδου. Ολη τη δεκαετία του ΄80 κάνουν κοινές εμφανίσεις. Τη δεκαετία του ΄90 η αναβίωση σε κάποιους χώρους της ελληνικής ντίσκο φέρνει το Δάκη στο On the rocks με τον Πασχάλη, τη Σοφία Βόσσου, την Ελίνα Κωνσταντοπούλου και την Δέσποινα Βανδή στα πρώτα της βήματα. Παράλληλα εμφανίζεται στο Taboo με το Μίμη
Πλέσσα και τον Γιώργο Χατζηνάσιο. Με τον Μίμη Πλέσσα θα κάνει και την τελευταία του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Moments» στην οποία ερμηνεύει βραβευμένα τραγούδια του συνθέτη σε επτά γλώσσες. Εκτοτε έκανε σποραδικές εμφανίσεις σε μεγάλα καλοκαιρινά θεατρα όπως το Βεάκειο ή σε κάποια νυχτερινά κέντρα.
Κάποια στιγμή αποσύρθηκε διακριτικά και με αξιοπρέπεια πάλεψε μέχρι το τέλος την ασθένειά του.
