Η εορτή του Αγίου Πνεύματος στη Μονή Σισσίων

1. ”Γλωσσαι ποτε συνεχυθησαν δια την τολμαν της πυργοποιιας, γλωσσαι δε νυν εσοφισθησαν δια την δοξαν της θεογνωσιας. Εκει μεν κατεδικασεν Θεος τους ασεβεις τω πταισματι, ενταυθα εφωτισεν Χριστος τους αλιεις τω Πνευματι. Τοτε κατειργασθη η αφωνια προς τιμωριαν, νυν δε καινουργειται η συμφωνια προς σωτηριαν των ψυχων ημων”ψαλλει η Εκκλησια μας εν οψει της μεγαλης δεσποτικης εορτης της καθοδου του Αγιου Πνευματος επι τους αγιους Μαθητας του Χριστου και Αποστολους με το παρον δοξαστικο κατα της τελεση του εσπερινου της εορτης της Πεντηκοστης αλλα και κατα τον ορθρο της Δευτερας του Αγιου Πνευματος.
   Κατα την διηγηση του βιβλιου της Γενεσεως οι απογονοι του Αδαμ ολοι μαζι ενωμενοι και ομιλωντας την ιδια γλωσσα αρχισαν να αναπτυσσουν πολιτισμο ο οποιος εκφραζοταν και εκδηλωνοταν κυριως και αποκλειστικα με οικοδομικα εργα.Ετσι αποφασισαν να καταλειψουν ”εις μνημοσυνον αιωνιον”θα λεγαμε σημερα ενα τεραστιο και πρωτοφανες οικοδομημα εναν πυργο ο οποιος θα διαλαλουσε στα περατα της οικουμενης τη δυναμη και την ικανοτητα τους προτου διασπασθουν και χωρισθουν μεταξυ τους.
   Η ικανοτητα τους αυτη τους οδηγησε σε επαρση και αλαζονεια και κατά συνεπεια σε απομακρυνση και αυτονομια απο τον Παντοδυναμο και Παντελειο Θεο ο οποιος ως” εταζων νεφρους και καρδιας”παρουσιασθηκε αορατως να δει το χτισιμο της πολεως και του πυργου και αποφαινομενος”δευτε καταβαντες συγχεωμεν αυτων την γλωσσαν”και το παραδοξο της αλλαγης της γλωσσας σε πολλες αλλες επιμερους διαλεκτους ελαβε πλεον χωρα και ετσι διεσπασθη η τοτε ανθρωποτης σε φυλες και γλωσσες εως τη σημερον, χωρις να λαβει περας ποτε η οικοδομη του πυργου που εμεινε γνωστος ως Βαβελ δηλ. συγχυσις.
   Στα πρωτα κεφαλαια της Γενεσεως παντα εχουμε με το προπατορικο αμαρτημα της παρακοης στην εντολη της μη βρωσεως την εξωση των πρωτοπλαστων απο την χωρα της Εδεμ και την διακοπη της κοινωνιας μετα του Θεου, αλλα και της εχθρας του ανθρωπου προς το φυσικο περιβαλλον ”ακανθας και τριβολους σοι ανατελει η γη… εν ιδρωτι του προσωπου σου φαγειν τον αρτον σου”.Στη δευτερη αυτη φαση της Βαβελ η υπερηφανεια και η αυτονομηση μακραν του Θεου επεφερε και την διασπαση μεταξυ των ανθρωπων σε φυλες και εθνη ξενα το ενα ως προς το αλλο, γεγονος που απεφερε την εχθρα και τις κατα καιρους εμπολεμες καταστασεις.
   Στην εποχη της Χαριτος στην Καινη Διαθηκη η εκ νεκρων Ανασταση του Χριστου σηματοδοτει την διαλυση του μεσοτοιχου της εχθρας και της καταλλαγης του Θεου Πατρος μετα των ανθρωπων εν τω Χριστω και η καθοδος του Αγιου Πνευματος εγκαινιαζει την νεα εποχη της εν Χριστω διαλλαγης μεταξυ των ανθρωπων, γιαυτο και η εορτη του χριστιανικου Πασχα ειναι η εορτη της καταλλαγης και αφεσεως ενω η Πεντηκοστη η εορτη της ενοτητας των ελευθερων κατα χαριν τεκνων του Θεου η οποια επετευχθη και επιτυγχανεται δια του Χριστου εν τω Αγιω Πνευματι.
   Τοτε ο ανθρωπος μακραν του Θεου και της θειας προελευσεως του ειχε καταστει ξενος και ειχε εχθρο απεναντι του τα στοιχεια της φυσεως και ολο το ζωικο βασιλειο το οποιο εστραφη εναντιον του. Στην εποχη την οποια εγκαινιαζει ηδη το Αγιον Πνευμα απο την ημερα της ”εν ειδει πυρινων γλωσσων” καθοδου και επιφοιτησεως Του ο ανθρωπος συμβιωνει πλεον αρμονικα θα λεγαμε με την φυση και ολη τη δημιουργια.Αυτο το βλεπουμε μεσα απο τους βιους πολλων αγιων αλλα και συγχρονων Ασκητων π.χ. ο αββας Γερασιμος ο Ιορδανιτης ”εν ω δεδουλευκεν ο θηρ”για τον οποιο λεγεται οτι μετα την τελευτη του ο θηρ οδηγουμενος στον ταφο του απο εναν αλλο συνασκητη του οσιου και αντικρυζοντας το μερος οπου ηταν ενταφιασμενη η σορος του ξεσπασε σε βρυχηθμους λυπητερους και ακολουθως εξεψυξεν, ο αγιος επισης Σεραφειμ του Σαρωφ, αλλα και η οσια ασκητρια Σοφια η Ποντια η οποια ασκητευσεν στην Κλεισουρα της Καστοριας η οποια ειχε για συντροφια της μια αρκουδα απο το δασος ενω τα πουλια πετουσαν και τιτιβιζαν χαρουμενα πανω απο το κεφαλι της.
   Η καθοδος του Αγιου Πνευματος σηματοδοτει στροφη εκατον ογδοντα μοιρων στις συμπεριφορες διαφορων ανθρωπων που επαιξαν πρωτευοντα ρολο στην πρωτη Εκκλησια.Στους προ Χριστου χρονους υπηρχε ο ατομισμος και η καταδυναστευση του λαου εκ μερους των βασιλεων και αρχοντων(Αχααβ -Ιεζαβελ στην εποχη του προφητου Ηλιου)γεγονος που οι προφητες της Παλαιας Διαθηκης εστηλιτευσαν με το πυρινο κηρυγμα τους. Στην εποχη της Καινης Διαθηκης ειχον ολοι ”απαντα κοινα”. Ο Καιν εφονευσε τον Αβελ και ο Ησαυ κατεδιωξε τον Ιακωβ ενω ο Ιωσηφ επουληθη απο τους αδελφους του δουλος. Στην εποχη της Εκκλησιας ο πρωτομαρτυς Σεφανος προσευχεται υπερ των λιθοβολουντων αυτον”Κυριε μη στησεις αυτοις την αμαρτιαν ταυτην”, ο Σαουλ η Σαυλος γινεται Αποστολος Παυλος στομα Χριστου κρηπις των δογματων και διδασκαλος πασων των Εκκλησιων.
   Την εποχη της αφωνιας η οποια κατειργασθη ως τιμωρια διαδεχεται ο εγκαινισμος της συμφωνιας την οποια εμπνεει το Αγιον Πνευμα ο Αλλος Παρακλητος Του Οποιου υπεσχεθη ο Χριστος την καθοδο και αποστολη και αντι για την ασυννενοησια τοτε της Βαβελ, Παρθοι και Σκυθοι και Ελαμιται και οι κατοικουντες την Μεσοποταμιαν Κιλικιαν Ποντον Καππαδοκιαν και την Ασιαν και Ρωμαιοι και Κρητες και Αραβες και προσηλυτοι ακουνε τωρα”τη ιδια διαλεκτω τα μεγαλεια του Θεου”. Ακομα και η θηλεια φυσις οπλιζεται καταπληκτικα με τον οπλισμο του Πνευματος (η Σαμαρειτις Φωτεινη μετα των αδελφων αυτης Φωτιδος Φωτους Κυριακης και των αυτης τεκνων Σωσιου και Φωτεινου διατρεχουν την Συρια Φοινικη βορεια Αφρικη κηρυττοντες το σωτηριο μηνυμα και υφιστανται το βαπτισμα του μαρτυριου).
   Εν τελει οι διαδοχοι των Αποστολων οι καθημενοι σε τοπο και τυπον αυτων δια μεσου των αιωνων επισκοποι και ιεραποστολοι (Μ. Φωτιος Κυριλλος και Μεθοδιος) επιτυγχανουν εν Αγιω Πνευματι τον φωτισμο των Σλαβων επινοωντας την συνταξη και γραφη του σλαυικου αλφαβητου και συντελωντας κατα τροπο θαυμαστο στην αναγεννηση τον εκπολιτισμο και την εν γενει πνευματικη προοδο τους .Ειναι να θαυμαζει κανεις αυτο το επιτευγμα το οποιο κατορθωθη εν Αγιω Πνευματι και εντυπωσιακο να ακουει και να βλεπει κανεις τους νεοφωτιστους λαους εκεινους να αινουν στη γλωσσα τους τα μεγαλεια του Θεου του Υψιστου στους οποιους εκεινη σχεδον την εποχη προσετεθησαν και οι Ρως (Ρωσσοι) με πρωτους τους ηγεμονες Βλαδιμηρο και Ολγα. Η βυζαντινη ιεραποστολη εχαριτωθηκε και ενισχυθηκε με τη δυναμη και το φωτισμο του Αγιου Πνευματος επιφεροντας θαυμαστα πραγματι αποτελεσματα στον τομεα της ιεραποστολης ανα τους βορειους τοτε λαους σε αντιθεση με τη Ρωμη την εδρα του παπισμου οπου επιβαλλοταν οι ιερες γλωσσες (ρωμαικη ελληνικη λατινικη κυριως η τελευταια για τις χριστιανικες χωρες-δικαιοδοσιες του παπικου θρονου)απο τους λεγομενους τρι-γλωσσιτες η πιλατιανους, και αργοτερα οι ιεραποστολοι των αποικιοκρατων οι οποιο επεβαλαν τη νεα πιστη με το σταυρο στο ενα και το ξιφος στο αλλο χερι.Αυτη η πολι-πολιτισμικοτητα των εκ-χριστιανισθεντων λαων των οποιων οι ορθοδοξοι και αγιοι ιεραποστολοι σεβαστηκαν την πολιτισμικη ταυτοτητα και αξιοποιησαν στο επακρον αποτελει ενα εντυπωσιακο πραγματι ψηφιδωτο που συνθετει την ενοτητα με αριστουργηματικο τροπο στην οποια παντας εκαλεσεν ο Υψιστος ”οτε του πυρος τας γλωσσας διενειμεν”.Ενσαρκωνει το αποστολικον λογιον της προς Φιλιππησιους επιστολης του Παυλου”ινα πασα γλωσσα εξομολογησηται οτι Κυριος Ιησους Χριστος εις δοξαν Θεου Πατρος”.Αυτο το εντυπωσιακο ψηφιδωτο συνεχιζεται ακομη και σημερα στους λαους της ”μαυρης ηπειρου απο αξιους ιεραποστολους πατερες ,διαδοχους και καθημενους επαξια στο θρονο και διδασκαλικη καθεδρα του αποστολου και ευαγγελιστου Μαρκου ως και παντων των θεοκηρυκων Αποστολων οι οποιοι με αποστολικο ζηλο και απλοτητα κατεργαζονται τους ιθαγενεις ”λαμποντας αστραπτοντας ηλοιωμενους οσοις ερευσεν η θεορρυτος Χαρις”και μαζι με εμας τους ενταυθα χριστιανους και τους οπου γης τη σημερον ”συμφωνως δοξαζομεν το Παναγιον Πνευμα”

2. Υ.Γ. Και παλι μια μικρη διορθοσουλα. Το ορθο ειναι ”οσοις επνευσεν η θεορρυτος Χαρις”.

Comments are closed.