Για τις στιγμές αγωνίας και απόλυτης τύφλωσής της αλλά και το θαύμα της λύτρωσης μίλησε η Ρίκα Διαλυνά στην εφημερίδα Espresso και τον δημοσιογράφο Γιάννη Αρμουτίδη.
«Από τη στιγμή του ατυχήματος μέχρι να φτάσω στο νοσοκομείο και να εγχειριστώ, πόνεσε το χέρι μου από το να κάνω τον σταυρό μου σε όλη τη διαδρομή. ‘Ημουν τρομοκρατημένη. Θέε μου, δε θα ξαναδώ ποτέ» εξομολογείται η ηθοποιός.
Όλα συνέβησαν το περασμένο καλοκαίρι όταν η Ρίκα Διαλυνά μετά από έναν χρόνο απομόνωσης στην Κρήτη λόγω covid, αποφάσισε να μεταβεί στο σπίτι της στο Πόρτο Ύδρα.
«Φανατική της καθαριότητας και της τάξης, και με δυνάμεις που υπερβαίνουν τις νεότερές μου, άρχισα να μετακινώ πολύ βαρά αντικείμενα από το εσωτερικό του σπιτιού στη βεράντα… Μανιώδης της τακτοποίησης του σπιτιού ξεκίνησα το πρωί και τελείωσα το βράδυ. Τότε μόνο κάθισα να ξεκουραστώ. Παραξενεύτηκα κάποια στιγμή όταν άρχισα να βλέπω μυγάκια στο μάτι μου. Δεν έδωσα σημασία. Κοιμήθηκα κατάκοπη» περιγράφει η Ρίκα Διαλυνά.
«Την επόμενη μέρα όταν ξύπνησα, τα μαλλιά μου με εμπόδιζαν να δω. Προσπάθησα να τα τραβήξω στη άκρη και τότε έντρομη διαπίστωσα πως δεν υπήρχαν μαλλιά στο πρόσωπό μου. Απλώς δεν έβλεπα. Υπήρχε στο οπτικό μου πεδίο ένα σκούρο πέπλο που δε με άφηνε να δω. Ειδοποίησα ουρλιάζοντας μια πολύ καλή μου φίλη και γειτόνισσα και μεταβήκαμε αμέσως στον οφθαλμίατρο ο οποίος χωρίς δεύτερη σκέψη μου ζήτησε να μεταβώ στο νοσοκομείο για άμεση επέμβαση. Η κατάστασή μου ήταν κρίσιμη» αναφέρει η ηθοποιός και περιγράφει την περιπετειώδη διαδρομή της προς την Αθήνα όπως και ο γιατρός ζήτησε να χειρουργηθεί άμεσα.
Στη συνέχεια, η λαμπερή ηθοποιός περιγράφει όσα έζησε μέσα στο χειρουργείο.
«Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι πέρασαν δύο ατελείωτες, βασανιστικές ώρες που οδηγήθηκα στην κόλαση του μαρτυρίου. Ήθελα να ουρλιάξω αλλά δεν μπορούσα. Δεν έβλεπα τίποτα και δεν ήξερα αν θα ξαναδώ. Θεέ μου, ούρλιαξα, είμαι τυφλή».
Τέλος, στην καθηλωτική της εξομολόγηση, η Ρίκα Διαλυνά τονίζει πως «μετά το χειρουργείο ξεκίνησε η θεραπεία με 40 σταγόνες από 10 διαφορετικά μπουκαλάκια καθημερινά. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τον απόλυτο εφιάλτη. Προσευχόμουν συνεχώς. Η δύναμη του Θεού, η βαθιά εσωτερική μου πίστη αλλά και η γνώση και η άριστη εξειδίκευση του γιατρού που με χειρούργησε έκαναν το θαύμα τους. Ξαναείδα. Ύστερα από τέσσερις μήνες άρχισα να βλέπω ασαφώς και σιγά σιγά επανήλθε πλήρως η όραση μου».
