Κυριακή 21 Αυγούστου ο Νίκος Βέρτης είχε τα γενέθλιά του και γίνεται 46. «Όσο μεγαλώνω είμαι πιο ευτυχισμένος», λέει χαμογελώντας στο περιοδικό ΟΚ!.
«Πιο παλιά, επειδή μικροέδειχνα, όλοι με φώναζαν “πιτσιρίκο” ή “νεαρέ”, και δεν μου άρεσε πολύ. Ένιωθα ότι δεν υπήρχε σεβασμός. Οπότε πάντα ήθελα να μεγαλώσω γρήγορα!» συμπληρώνει ο Νίκος Βέρτης.
Έκανες όλα σου τα όνειρα πραγματικότητα;
Και ακόμα περισσότερα. Μεγάλωσα σε μια οικογένεια με δυσκολίες. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα πετύχαινα ούτε το ένα χιλιοστό από όσα είχα την τύχη να ζήσω.
Επειδή τυχαίνει να γνωρίζω πόσο μελετάς κάθε φορά τις κινήσεις σου, αναρωτιέμαι τελικά πόσο ρόλο έπαιξε ο παράγοντας «τύχη».
Αν κάνω βιαστικές κινήσεις, σίγουρα θα κάνω λάθος. Η αλήθεια είναι πως όταν έχω τον χρόνο να το σκεφτώ, μου βγαίνει σε καλό. Πρώτα σκέφτομαι τι αγαπάει η καρδιά μου, μετά πώς θα το δουν οι άλλοι. Γιατί μπορεί αυτό που αρέσει σε σένα, οι άλλοι να το παρεξηγήσουν. Μπορεί εσένα να σου αρέσει το άσπρο, στους άλλους το μαύρο. Αν κάνεις το μαύρο μόνο για τους άλλους, εσύ δεν θα είσαι ευτυχισμένος. Άρα λοιπόν προσπαθείς να πας στο γκρίζο, ώστε να είναι όλοι ικανοποιημένοι.
Εδώ και χρόνια όλοι λένε «πάμε Βέρτη» και όχι πάμε στο μαγαζί που εμφανίζεσαι κάθε φορά.
Αυτό που λέω πάντα στους επιχειρηματίες είναι ότι θέλω να κάνω πράγματα μέσα στο μαγαζί που να ταιριάζουν με τον χαρακτήρα μου. Ποτέ δεν συμφώνησα πρώτα για την αμοιβή μου. Έχει τύχει να φύγω από ραντεβού από επιχειρηματία, να έχουμε δώσει τα χέρια και να έχουμε ξεχάσει να μιλήσουμε για τα χρήματα. Για μένα το πιο σημαντικό είναι το μαγαζί να είσαι σε καλή κατάσταση, από τη οσμή του χώρου, πώς θα είναι προσεγμένο το προσωπικό, ακόμα και τον πάγο που σερβίρουν. Και αυτό όχι για τον Βέρτη, αλλά για τον κόσμο. Οφείλεις να του δείξεις ότι τον εκτιμάς.
Ήσουν και ο πρώτος που έκανες τόσο ακριβές παραγωγές, με θεάματα που βλέπαμε μόνο στα σόου του εξωτερικού.
Μια όμορφη εικόνα μπορεί να αλλάξει την ψυχολογία του κόσμου που έρχεται να μας δει σκασμένος από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Εμείς καλούμαστε να τον κάνουμε να ξεχαστεί εκείνη την ώρα.
Η δική σου περίπτωση βέβαια διαφέρει γιατί μπαίνεις και συνέταιρος στα μαγαζιά που εμφανίζεσαι.
Έχει τύχει να δουλέψω με εταιρείες συμφερόντων μου. Υπάρχουν φορές που δεν βρίσκω επιχειρηματία με τον οποίο συνάδουν οι απόψεις μας και αναγκάζομαι να δουλέψω το μαγαζί μόνος μου. Για παράδειγμα, δεν δέχομαι να μυρίζουν άσχημα τα πατώματα, να είναι σκισμένοι ή τρύπιοι οι καναπέδες. Όταν ο επιχειρηματίας μού δίνει τον χώρο να κάνω αυτά που θέλω, υποχωρώ από το επιχειρηματικό σκέλος. Γιατί, κακά τα ψέματα, είναι προτιμότερο μόνο να τραγουδάς. Όταν μπεις στη διαδικασία του επιχειρηματία, δημιουργείς άλλες σκοτούρες, που δεν σε αφήνουν να απολαύσεις το καλλιτεχνικό κομμάτι. Πάντως, τα τελευταία χρόνια είναι κάτι που αποφεύγω.
