… και σιμώνει η ημέρα που θα γεννηθεί ξανά ο Χριστός …
θα γεννηθεί στις καρδιές των παιδιών, στις βασανισμένες ψυχές των αθώων, στις αδύναμες ελπίδες των κατατρεγμένων, στα ματωμένα όνειρα των πληγωμένων …
… και για άλλη μια φορά το αστέρι της Βηθλεέμ θα διατρέξει το σκοτεινό ουρανό … θα διαλύσει το σκότος, και θα σταθεί πάνω από την Φάτνη, συμβολίζοντας ότι υπάρχει ελπίδα …
… ενώ όμως ολόγυρα γονατισμένοι πια πολλοί, βουβοί, όχι από κατάνυξη αλλά εξαιτίας μιας ανείπωτης απογοήτευσης … υποταγμένοι στην απόγνωση … ανυπεράσπιστοι … με το χέρι απλωμένο, σε αδιέξοδα σταυροδρόμια … ζητιάνοι θαρρείς, περιμένοντας λιγοστές δεκάρες στο τενεκεδάκι των χαμένων ονείρων …με αγωνία στο βλέμμα επιζητώντας στηρίγματα … ελπίδα … Φως.
… και να πιστεύουν οι αφελείς ότι τάχα έχουν μνήμη καλύτερη από του χρυσόψαρου … έτοιμοι να πιστέψουν και το επόμενο, ακόμη μεγαλύτερο από το προηγούμενο, ψέμα …
… και η νοσταλγία να πληγώνει ολάκερη την ύπαρξη όλων …
Νοσταλγία: λέξη σύνθετη, από τις λέξεις ¨Νόστος¨, που σημαίνει επιστροφή, και ¨άλγος¨, που σημαίνει πόνος…
Νοσταλγία: πόνος για την επιστροφή …
και νυν ως ναυαγοί σε ανταριασμένη θάλασσα – σε έναν απύθμενο ωκεανό ψεμάτων, ψευδαισθήσεων και ψεύτικων υποσχέσεων – επιζητούντες ¨νόστιμον ήμαρ ιδέσθαι¨ … την επιστροφή στα μονοπάτια της αθωότητας, πριν αυτή προδοθεί, ίνα αποτραπεί τούτη τη φορά η προδοσία …
Είθε λοιπόν με τη γέννηση του Χριστού, και το ξεκίνημα του Νέου Έτους, να γίνουν όλα όσα, από τα κατάβαθα της ύπαρξής μας, νοσταλγούμε ….
ταπεινά
γεράσιμος βασ. θεοδωράτος
Φωτογραφία από articgoneape από το Pixabay
