Την πεποίθησή του, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι «πιο έτοιμος από ποτέ, πιο ώριμος από ποτέ» για να κυβερνήσει, εκφράζει ο καθηγητής Νικόλας Φαραντούρης σε συνέντυξή του στην εφημερίδα «Παρασκήνιο».
Με την ιδιότητα, δε, του προσωπικού συμβούλου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για θέματα οικονομίας και ενέργειας θεωρεί πως «ο Αλέξης Τσίπρας διαθέτει τρία πολύτιμα χαρακτηριστικά: τον ενθουσιασμό του νέου ακόμη ηλικιακά ανθρώπου, την εμπειρία διακυβέρνησης της χώρας στην πιο ταραχώδη περίοδο της Μεταπολίτευσης και την ελευθερία έκφρασης και δράσης, χωρίς τα χέρια δεμένα από εξαρτήσεις και διαπλοκή».
Εκτός από στενός σύμβουλος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είστε νέος, άφθαρτος, καθηγητής πανεπιστημίου, οινοπαραγωγός, μουσικός. Ένας πολυπράγμων άνθρωπος… Τι νέο προσδοκάτε να φέρετε στην ελληνική πολιτική με την υποψηφιότητά σας στις εκλογές;
Προσδοκώ να σηματοδοτήσω αυτό ακριβώς που περιγράφετε στην ερώτησή σας: Την ενασχόληση με τα δημόσια πράγματα και την πολιτική, όχι κατ’ επάγγελμα, αλλά ως άθλημα της πόλεως. Ως δικαίωμα αλλά και υποχρέωση, μέρος της καθημερινότητας κάθε ενεργού πολίτη. Στην εργασία μας, στην οικογένειά μας, στον δημόσιο και ιδιωτικό λόγο μας, με το παράδειγμά μας ο καθένας και η καθεμιά από εμάς που αποφασίζει να ασχοληθεί να τα δημόσια πράγματα. Και μάλιστα όχι ως αντίδοτο στην πλήξη (το έχουμε ακούσει κι αυτό: «τώρα που βγήκα στη σύνταξη, έχω χρόνο ν’ ασχοληθώ με τον τόπο μου») ή ως μορφή επαγγελματικής αποκατάστασης. Αλλά ως πρόκληση να δοκιμαστούν οι εμπειρίες και οι ιδέες μας στην πράξη ταυτόχρονα με τις υπόλοιπες βιοποριστικές, επαγγελματικές, οικογενειακές αγωνίες και δραστηριότητες του καθενός και καθεμιάς μας.
Ο Αλέξης Τσίπρας συμμερίζεται τις απόψεις-προτάσεις σας; τον πείθετε; Συγκρούεστε καμιά φορά;
Ο Αλέξης Τσίπρας διαθέτει τρία πολύτιμα χαρακτηριστικά: τον ενθουσιασμό του νέου ακόμη ηλικιακά ανθρώπου, την εμπειρία διακυβέρνησης της χώρας στην πιο ταραχώδη περίοδο της Μεταπολίτευσης και την ελευθερία έκφρασης και δράσης χωρίς τα χέρια δεμένα από εξαρτήσεις και διαπλοκή. Απολαμβάνω τις συζητήσεις μαζί του, τον σχεδιασμό, την ένταση της προετοιμασίας, τον πυρετό της επόμενης μέρας. Ξέρει να ακούει και να συνθέτει. Και επιδιώκει οι συνεργάτες του να είναι χρήσιμοι κι όχι ευχάριστοι.
Ποιο κατά τη γνώμη σας είναι το θέμα που θα απασχολήσει την πολιτική ζωή της χώρας μας στον νέο χρόνο;
Η απουσία δικαιοσύνης. Παντού. Στους θεσμούς, την οικονομία, την παιδεία, τον πολιτισμό. Δυστυχώς και στην ίδια τη Δικαιοσύνη ως θεσμική συγκρότηση για την απονομή του δικαίου, τον έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας και την προστασία των πολιτών. Γι’ αυτό λοιπόν κι εμείς βροντοφωνάζουμε: Δικαιοσύνη παντού!
Το κόμμα σας, ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι έτοιμος να κυβερνήσει;
Ο ΣΥΡΙΖΑ σύντομα θα κληθεί να αποτελέσει τον κύριο κορμό μιας προοδευτικής διακυβέρνησης της χώρας. Πιο έτοιμος από ποτέ. Πιο ώριμος από ποτέ. Με μεγαλύτερο ενθουσιασμό κι αποφασιστικότητα απ’ οποτεδήποτε στο παρελθόν. Και με πρόγραμμα επεξεργασμένο μέχρι κεραίας. Και ανθρώπους ανιδιοτελείς, χωρίς βαρίδια κι εξαρτήσεις.
Θα ριψοκινδυνεύατε μια εκτίμηση για τον χρόνο των εκλογών και για την πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ;
Προετοιμαζόμαστε κυριολεκτικά για αύριο. Όσο το δυνατόν γρηγορότερα, τόσο καλύτερα. Η εκλογολογία τρέφεται εδώ και δύο χρόνια με το λίπασμα των κυβερνητικών ανακοινώσεων, υποψηφιοτήτων και διαρροών. Αλλά πλέον και των τραγικών αδιεξόδων στα οποία βρίσκεται το καλογυαλισμένο πρωθυπουργικό περιβάλλον. Αδιέξοδα που ο ίδιος ο πρωθυπουργός, οι συγγενείς του, τα ανεψούδια του και οι συμμαθητές του απ’ το σχολείο δημιούργησαν με τη δράση τους, τραυματίζοντας βαριά τους θεσμούς της χώρας, κλονίζοντας την εμπιστοσύνη των πολιτών, διχάζοντας την ελληνική κοινωνία, απαξιώνοντας τη Δικαιοσύνη, διευρύνοντας τις κοινωνικές ανισότητες, ευνοώντας μια δράκα γνωστούς και φίλους και εν τέλει προσβάλλοντας τους ψηφοφόρους τους αλλά και το ίδιο το κόμμα τους. «Ζευς γαρ μεγάλης γλώσσης κόμπους υπερεχθαίρει». Ο Δίας εχθρεύεται και εν τέλει τιμωρεί τους μεγάλους κομπασμούς και την αλαζονεία, καταπώς μας θυμίζει ο Σοφοκλής.
Συνέντευξη στον Γιάννη Παργινό.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παρασκήνιο».
