Ένα από τα καλά (ή κακά) του επαγγέλματος (ανάλογα με την οπτική του καθενός) είναι η ανάγκη μετάβασης σε διάφορες πόλεις. Άλλωστε, οι τελευταίες βάζουν τα γιορτινά τους πολύ πριν την περίοδο των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς. Τα τελευταία χρόνια εντύπωση μου κάνει ο λαμπρός φωτισμός του Βόλου, ενώ το Ηράκλειο φέτος μου φάνηκε πιο γιορτινό από ποτέ (σε αυτό συνέβαλλε και η πρωτοβουλία του τοπικού εμπορικού συλλόγου να υπάρχει μουσική (είτε ζωντανή με παρουσία καλλιτεχνών είτε με DJ) στους βασικούς δρόμους της πόλης). Το κέντρο της Αθήνας παραμένει εκθαμβωτικό σε αντίθεση με τις γειτονιές της. Ακόμη και στο εορταστικό πλαίσιο η ανισότητα αναπαράγεται.
Περαιτέρω, η Θεσσαλονίκη, η πόλη που ζω, φαίνεται να ανακυκλώνει τη μιζέρια της. Περιορίζεται στον άξονα της Αριστοτέλους, ενώ κατευθυνόμενοι προς το σιδηροδρομικό σταθμό ή τα δικαστήρια (πύλες εισόδου της πόλης) μας τρώει το μαύρο σκοτάδι. Ακόμη και στην Εγνατία ο φωτισμός κάλλιστα μπορεί να συγκριθεί με εκείνον μιας … κωμόπολης.
Όταν αναζητούμε έσοδα από τον τουρισμό και προσπαθούμε να αναδείξουμε τις «καταπιεσμένες» δυνάμεις αυτής της πόλης είναι παράδοξο να μην εκμεταλλευόμαστε τις ευκαιρία των εορτών που ούτως ή άλλως αρκετοί βαλκάνιοι θα επιλέξουν την πόλη ως τόπο διακοπών. Θα μπορούσαμε να διευρύνουμε το δυνητικό τουριστικό απόθεμα αυτής της πόλης. Η νέα παραλία, τα κάστρα και οι εκκλησίες της πόλης (μην ξεχνάμε ότι εορτάζουμε Χριστούγεννα!) προσφέρουν πάμπολλες δυνατότητες τουριστικής ανάδειξης για τη Θεσσαλονίκη. Είναι παράλογο να μην έχουμε φροντίσει να εντάξουμε όλα τα ανωτέρω σε ένα συνεκτικό «εορταστικό σχέδιο» (με κατάλληλο φωτισμό, διευκόλυνση επισκεψιμότητας κ.λπ.). Αντίστοιχες πρωτοβουλίες θα μπορούσαν να υπάρξουν και σε πολλές ακόμη πόλεις.
Αλλά μία που αναφερθήκαμε στα Χριστούγεννα. Αλήθεια καταλαβαίνει κανείς από τις «εορταστικές πρωτοβουλίες» των Δήμων – σε πολλές πόλεις ανά τη χώρα – ότι γιορτάζουμε Χριστούγεννα; Υπάρχει κάτι που μας το θυμίζει; Υπάρχει κάποια φωτεινή επιγραφή; Κάποια ευχή για «καλά Χριστούγεννα»; Σε πολλές όχι. Στη Θεσσαλονίκη, σίγουρα όχι. Ωραίος ο στολισμός με ξωτικά, Άγιους Βασίληδες, έλατα, και φωτεινές επιγραφές που αναφέρονται σε «μαγεία, τύχη, πνεύμα, χρυσόσκονη, λάμψη, αστέρια, όνειρα, κουραμπιέδες» κ.λπ. αλλά κάτι πιο συγκεκριμένο δεν θα έπρεπε να υπάρχει; Εορτάζουμε τη γέννηση του θεανθρώπου, ναι ή όχι;
Μου αρέσουν οι πολυπολιτισμικές και ανεξίθρησκες πόλεις. Τούτο, όμως, ουδόλως ταυτίζεται με την άθρησκη ή άθεη πόλη. Όλοι πρέπει να μπορούν να βιώνουν τις θρησκευτικές εορτές τους (σε όποια θρησκεία πιστεύουν). Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της χαράς, της αγάπης, της ελπίδας, της μεγάλης προοπτικής για τον άνθρωπο. Είναι η ημέρα που οι Χριστιανοί (Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Προτεστάντες) εορτάζουν τη γέννηση του Υιού του Θεού. Σε όλη την Ελλάδα πολλοί θέλουν να βιώνουν αυτή τη γιορτή. Όχι μόνον μέσα στις εκκλησίες. Στους δρόμους και στα στενά αυτής της πόλης. Κάθε πόλης. Το δικαίωμα αυτό δεν πρέπει να το υποσκάπτει κανείς, πόσω μάλλον οι τοπικοί ταγοί…
Του Αργύρη Αργυριάδη
Δικηγόρου Παρ’ Αρείω Πάγω
