Ένα από τα λαοφιλέστερα ποιήματα της ελληνορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης και φιλολογικό μνημείο άφταστης τελειότητας. Ένας ύμνος προς την Παναγία, που, όταν ψάλλεται στις εκκλησίες κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, προκαλεί ρίγη αληθινής συγκίνησης και πνευματικής ανάτασης στους πιστούς. «Ακάθιστος Ύμνος» ονομάστηκε, επειδή, όταν ψάλλεται, το εκκλησίασμα στέκεται όρθιο, ενώ η εναλλακτική ονομασία του «Χαιρετισμοί», προέρχεται από τη συχνά επαναλαμβανόμενη λέξη Χαίρε.
Ο Ακάθιστος Ύμνος ψάλλεται τμηματικά το βράδυ της Παρασκευής των τεσσάρων πρώτων εβδομάδων των Νηστειών και ολόκληρο το βράδυ της Παρασκευή της πέμπτης εβδομάδας των Νηστειών, κατά τη διάρκεια της Ακολουθίας του Ακάθιστου Ύμνου. Αποτελείται από το προοίμιο «Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια» και 24 οίκους (στροφές) με αλφαβητική ακροστιχίδα από το Α έως το Ω. Το πρώτο μέρος του ποιήματος (Α-Μ) αναφέρεται σε επεισόδια από τη ζωή της Παναγίας (Ευαγγελισμός, Γέννηση του Ιησού, Υπαπαντή κ.ά.) και το δεύτερο μέρος (Ν-Ω) σε θεολογικά θέματα. Αναφέρεται γενικότερα στην ενανθρώπιση του Ιησού και τη σωτηρία των ανθρώπων, ενώ εξαίρεται η συμβολή της Παναγίας.
Ο ποιητής του Ακαθίστου Ύμνου δεν είναι γνωστός, καθώς οι μακροχρόνιες έρευνες δεν έχουν καταλήξει σε αναμφισβήτητα συμπεράσματα. Έχουν αναφερθεί τα ονόματα του Ρωμανού του Μελωδού, του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σέργιου, του διάκονου και ιαμβογράφου Γεωργίου Πισίδη, του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Γερμανού Α’, του μητροπολίτη Νικομηδείας Γεωργίου Σικελιώτη, της Κασσιανής και του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Φωτίου.
Η επικρατούσα παράδοση υποστηρίζει ότι ο Άκάθιστος Ύμνος γράφτηκε για τη διάσωση της Κωνσταντινούπολης από την πολιορκία των Αβάρων, ενός ταταρομογγολικού φύλου, το 626. Η σωτηρία της Βασιλεύουσας αποδόθηκε στην Υπέρμαχο Στρατηγό, την Υπεραγία Θεοτόκο.
© SanSimera.gr
Ο ακαθιστος υμνος ειναι η κατεξοχην ακολουθια μαζι με την λεγομενη μικρα παρακληση προς την Υπεραγια Θεοτοκο η οποια ειναι τοσο λαοφιλης οσο και πλεον ευκολομνημονευτη ακολουθια η οποια και εμπεριεχεται σε ατομικα βιβλιαρακια-προσευχηταρια με καλαισθητο εικονογραφηση εξωτερικα και φερουσα τον τιτλο ”χαιρετισμοι προς την Θεοτοκον”,αλλα και στο ειδικο εκεινο προσευχηταριο με τον τιτλο ”ιερα συνοψις”η οποια και εμπεριεχει και τις ακολουθιες της Μεγαλης Εβδομαδος και τις παρακλησεις αλλα και αλλες προσευχες ιδιως ψαλμους που προσφερονται για κατ’ιδιαν προσευχη.
Οι πνευματικοι ιερεις συνιστουν τους χαιρετισμους προς την Θεοτοκον ως την πιο καταλληλη προσευχη μαζι με την ιερα παρακληση χωρις αυτο να σημαινει οτι και οι οποιεσδηποτε αλλες προσευχες εχουν λιγοτερη αξια η επιδραση στον ψυχικο κοσμο εκαστου πιστου.Ο πιστος συμφωνα με τον κανονα του πνευματικου του απαγγελει τους χαιρετισμους και την μικρα παρακληση προς την Θεοτοκο αντιστοιχα καθε πρωι και καθ’εκαστην εσπεραν ενωπιον εικονος της Παναγιας με ανημμενη κανδηλα και καιομενο θυμιαμα το οποιο συμβολιζει τας προσευχας των αγιων και ως ”οσμη ευωδιας πνευματικης” γινεται ευπροσδεκτος παρα του φιλανθρωπου Θεου οστις ”αντικαταπεμπει την θειαν Χαριν και την δωρεαν του Αγιου Πνευματος” κατα μια αιτηση της θειας λειτουργιας-αναφορας του ιερου Χρυσοστομου και του Μεγαλου Βασιλειου.
Η ωφελεια που αποκομιζει ο καθε προσευχομενος απο τους χαιρετισμους και την μικρα παρακληση προς την Θεοτοκο ειναι κατα γενικη ομολογια πολυ μεγαλη.Εξαγιασμενοι ασκητες και οσιοι της Εκκλησιας διακηρυττουν οτι ο ακαθιστος υμνος ειναι τοσο αγαπητος και σε αυτην την Υπεραγια Θεοτοκον (μεταξυ αυτων και μια εξαγιασμενη συγχρονη μορφη η γεροντισσα Γαλακτια Κανακακη που εζησε σε χωριο του Ηρακλειου της Κρητης και η οποια ειχε αποκτησει και προφητικο και θαυματουργικο χαρισμα ελεγε να απαγγελει καθενας τους χαιρετισμους στη Θεοτοκο και τελειωνοντας να της λεει και το προβλημα που τον απασχολει)ωστε η ιδια η Κυρια Θεοτοκος να υποσχεται οτι οποιος χριστιανος της απαγγελει τον ακαθιστο υμνο οτι θα ειναι προστατις και βοηθος και σε αυτη αλλα και στην αλλη ζωη και οτι θα ειναι ο συνηγορος υπερασπισης του κατα την ημερα της Κρισεως.
Ειναι δε χρεος ο καθε χριστιανος ειδικα στις δυσκολες μερες οπου ζουμε να προσευχεται αδιαλειπτως και εν παντι να ευχαριστει με αυτες τις προσευχες-ακολουθιες πληρωνοντας ετσι και την αποστολικη παυλειον προτροπη ”αδιαλειπτως προσευχεσθε εν παντι ευχαριστειτε”το σημαντικο αυτο θρησκευτικο καθηκον του σε συνδυασμο με την μυστηριακη ζωη(εξομολογηση ,θεια κοινωνια)γιατι θωρακιζεται πνευματικα και ψυχικα εναντι στις ποικιλες παγιδες του πονηρου και στα βαραθρα της απογνωσεως και της απωλειας οπου ωθειται εσχατως γιατι ”οι πεποιθοτες επι Κυριον εχθροις φοβεροι και πασιν θαυμαστικι, ανω γαρ ορωσιν”οπως ψαλλει η Εκκλησια μας και ετσι ο πεποιθως στην Κυρια Θεοτοκο αλλα και στο φυλακα αγγελο του αντιπαρερχεται νικηφορα στις οποιες επιθεσεις-προκλησεις του αρχαιου εχθρου σκιαζομενος αορατως και κραταιως απο ανωθεω θεια δυναμη και αισθανεται ανακουφιση και μυστικη χαρα πληροι το εσωτερικο του με την προσευχη προς τη Θεοτοκο που λεγεται μαζι με τους χαιρετισμους της”εν δε τη φοβερα ημερα της Κρισεως της αιωνιου με ρυομενη κολασεως και της απορρητου δοξης του σου Υιου και Θεου κληρονομον με αποδεικνυουσα ης και τυχοιμι Δεσποινα μου Υπεραγια Θεοτοκε δια της σης αντιληψεως”. Αμην