«Ξεκίνησα με μια μικρή capsule collection, πολύ διαφορετική με ό,τι κάνω τώρα. Αλλά πίστεψα εξαρχής στο όραμά μου. Μετά από μια έκθεση στο Παρίσι, το brand κέρδισε μεγάλη προσοχή και από την πρώτη μου ολοκληρωμένη συλλογή βρέθηκα να έχω προμηθευτές από την Τουρκία, το Ντουμπάι και την Ελβετία, πριν καλά-καλά ανοίξω showroom στην Ελλάδα. Τώρα πια δίνω ρούχα μου σε 33 καταστήματα μόνο στην Ελλάδα και παγκοσμίως μέσω του διαδικτυακού καταστήματός μου», εξηγεί. Η νεαρή σχεδιάστρια έγινε αμέσως αναγνωρίσιμη για τη ρομαντική αισθητική, τα παιχνιδιάρικα σχέδια και τη θηλυκή ενέργεια που εκπέμπουν οι δημιουργίες της. Η έμπνευσή της μοιάζει ανεξάντλητη και κάθε συλλογή της είναι εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη.
«Το γραφείο Τύπου μου στο Λονδίνο πίστεψε σε μένα και αμέσως έγιναν δημοσιεύσεις σε μεγάλα περιοδικά όπως το “Forbes”. Δεν το πίστευα όταν με κάλεσαν. Εκλαιγα. Αυτοί μου ζήτησαν απλώς ένα πορτρέτο και μου έκαναν κάποιες ερωτήσεις και τελικά μου έκαναν αφιέρωμα. Μεγάλη μου τιμή. Ο κόσμος αγάπησε τις δημιουργίες μου αμέσως και ακόμα αισθάνομαι πως ζω ένα όνειρο». Δημιουργίες της πλέον φιγουράρουν σε βιτρίνες μεγάλων πολυκαταστημάτων στο εξωτερικό όπως τα «Harvey Nichols», «Beymen», «That Concept Store» και «Maisons du Monde». Η Πίξι Λοτ, η Πάρις Χίλτον, η λαίδη Αμέλια Σπένσερ και η Μία Ρίγκαν είναι σταθερές πελάτισσές της. Η ίδια επιθυμεί διακαώς να ντύσει τη Μάργκοτ Ρόμπι και τη Ζεντάγια.
Η Στεφανία δεν επαναπαύεται στις δόξες της. «Δεν σταματάω ποτέ να δημιουργώ. Η έμπνευση είναι παντού. Επίσης, ένας οίκος δεν είναι μόνο σχέδια και ωραία υφάσματα. Εχει πολλή χαρτούρα, οικονομικούς υπολογισμούς, γραφειοκρατία και μικρές απογοητεύσεις. Δεν είναι μόνο οι ωραίες φωτογραφίες που βλέπετε στις καμπάνιες. Ζούμε σε δύσκολες εποχές, αλλά τίποτα τελικά δεν είναι ακατόρθωτο», υποστηρίζει.
Το μέλλον της μυρίζει Ελλάδα: «Θέλω να μείνω εδώ και να αναδείξω την υπέροχη χώρα μας μέσα από τα ρούχα μου. Η ελληνική αγορά είναι απαιτητική. Οι πελάτες είναι έξυπνοι και το κοινό γνωρίζει από ποιότητα και στυλ, δεν μπορείς να ξεγελάσεις κανέναν. Προσπαθώ ταυτόχρονα να ανακαλύπτω καινούριες φόρμες, ευφάνταστα prints, έξυπνες μεθόδους παραγωγής και να κρατάω τις τιμές σε φυσιολογικά ύψη. Ναι, όλα αυτά μπορούν να σε τρελάνουν, όταν όμως βλέπω κάποια γυναίκα στον δρόμο να φοράει κάτι δικό μου παίρνω τη μεγαλύτερη ικανοποίηση του κόσμου και ξεχνάω όλα μου τα άγχη».
Εκτός από ταλαντούχα, η Στεφανία είναι όμορφη, ευγενική, πολύ ευχάριστη και κοινωνική. Ωστόσο, δεν συνηθίζει να ποζάρει για φωτογραφήσεις. «Το brand μου έχει το ονοματεπώνυμό μου και εγώ δεν έχω προσωπικό λογαριασμό στα social media. Δεν θέλω να συνδέσω τον οίκο μου με εμένα, θέλω να έχω χαμηλό προφίλ. Ο κόσμος, άλλωστε, φορώντας τα ρούχα μου είναι σαν να βλέπει εμένα. Σκέφτομαι πως σε λίγη ώρα θα φωτογραφηθώ και είμαι ήδη φοβερά αγχωμένη», μου λέει στη διάρκεια της συνάντησής μας. Η φωτογράφηση τελικά μετατρέπεται σε πάρτυ και η σουίτα του ξενοδοχείου πλημμυρίζει γέλια και νεανική φρεσκάδα.
Η Στεφανία αγαπάει το multitasking. Στα διαλείμματα ανάμεσα στις λήψεις απαντάει σε e-mails, μιλάει με πελάτες και με την ομάδα της στο ατελιέ. Προλαβαίνει, όμως, να χαρεί αυτή την τόσο δημιουργική δεκαετία της ζωής της; Εχει χρόνο για διασκέδαση; «Υπάρχει χρόνος για όλα, πάντα. Γυμνάζομαι, κάνω χορό δύο φορές την εβδομάδα, μαθαίνω ισπανικά, συναντώ τις φίλες μου καθημερινά και κάνουμε όλες μαζί μεγάλα ταξίδια για ξεκούραση και έμπνευση. Απλά, ξεχνάω να φάω και να κοιμηθώ. Οι γυναίκες είναι υπερδραστήριες, έχουν πολλούς ρόλους και τα καταφέρνουν όλα μια χαρά. Σχεδιάζω για αυτές τις γυναίκες και εμπνέομαι από εκείνες. Ευτυχώς, είμαι περιτριγυρισμένη από δυναμικές γυναίκες στη ζωή μου: οι φίλες μου, η μητέρα μου, οι συνεργάτιδές μου είναι όλες πρότυπα και μούσες μου. Αυτές με κρατούν σε εγρήγορση».
Η νέα συλλογή της έχει την ονομασία «Nakupenda», που σημαίνει «Σ’ αγαπώ» στα σουαχίλι και άντλησε έμπνευση από τη Ζανζιβάρη. Τα χρώματα και τα prints είναι εμπνευσμένα από τα καπέλα των κατοίκων της αφρικανικής χώρας. Η Στεφανία έχει χρησιμοποιήσει vegan δέρμα και ανακυκλωμένα υφάσματα πιστοποιημένα από την OEKO-TEX, χωρίς επιβλαβείς χημικές ουσίες. Τα προϊόντα κλωστοϋφαντουργίας και υφάσματος που επιλέγει έχουν αυστηρές οδηγίες σχετικά με τη χρήση λιπασμάτων, φυτοφαρμάκων και η ίδια δεν κάνει καθόλου εκπτώσεις στην ποιότητα των υλικών της. Η επερχόμενη χειμερινή συλλογή λέγεται «Charisias De Alma» και είναι μια ωδή στην οικογένεια και τον αγαπημένο της πατέρα. «Ο πατέρας μου πέρασε μια περιπέτεια με τον καρκίνο. Ετσι πήρα ένα οικογενειακό άλμπουμ και καθώς κοιτούσα τις φωτογραφίες μου μαζί του έβγαλα σχέδια από παιδικές μου φορεσιές. Εκείνος με έμαθε όλα όσα ξέρω και θέλησα να τον τιμήσω με αυτό τον τρόπο. Ηταν πολύ συγκινητική η δημιουργική διαδικασία και είναι η πιο προσωπική μου συλλογή. Ελπίζω να σας αρέσει», μου λέει.
Η νεαρή σχεδιάστρια είναι γνωστή και για την έντονη φιλανθρωπική δράση της και κάθε χρόνο συνεργάζεται με μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς παγκοσμίως. Το μεγαλύτερο μέρος του αποθέματος που δεν μπορεί να μεταπωληθεί προσφέρεται σε οργανισμούς που έχουν στο επίκεντρο τις γυναίκες, αφού το brand της είναι κατά της καύσης ρούχων. Παρόμοια κίνηση πραγματοποιήθηκε και κατά τη διάρκεια της μεγάλης πυρκαγιάς στην Εύβοια, όταν σε συνεργασία με το brand των γονιών της η Στεφανία πρόσφερε βοήθεια στους πυρόπληκτους. Από τότε δεν σταματά να στέκεται δίπλα σε όσους το χρειάζονται. «Είναι σημαντικό για εμένα να βρίσκομαι δίπλα σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Ετσι μεγάλωσα από την οικογένειά μου και μου δίνει μεγάλη ψυχική πληρότητα αυτή η κίνηση. Πιστεύω στην καλοσύνη και την αγάπη», ομολογεί.
Μου αναφέρει ότι λατρεύει τη vintage αισθητική και τις παλιές ελληνικές ταινίες. Ισως γι’ αυτό τα ταγιέρ και τα σύνολά της να παραπέμπουν στο ελληνικό καλοκαίρι της δεκαετίας του ’60. «Αυτές οι ταινίες στην τηλεόραση δημιούργησαν την αισθητική μου. Ολα τα καλοκαίρια καθισμένη στον καναπέ της γιαγιάς μου τραγουδούσα μαζί με τους ηθοποιούς τραγούδια του Μίμη Πλέσσα. Τα χρώματα, τα έντονα κοψίματα, οι θηλυκές γραμμές, το παστέλ μακιγιάζ, τα χορευτικά της Μαίρης Χρονοπούλου και τα μάτια της Ελενας Ναθαναήλ είναι οι επιρροές μου. Σε κάθε συλλογή βάζω μικρές νότες από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Η γιαγιά μου ήταν αυθεντικό fashion icon».
Αυτές τις ημέρες η Στεφανία βρίσκεται στο Περού για να εμπνευστεί την επόμενη σειρά της και να μιλήσει με τις τοπικές γυναικείες οργανώσεις. Καθώς γράφω τη συνέντευξη, μου στέλνει φωτογραφίες από τις περιηγήσεις της ρωτώντας με αν ζηλεύω. Δεν ζηλεύω, αλλά χαίρομαι που συνάντησα αυτό το κορίτσι από κοντά. Είναι η απάντηση στους επικριτές της γενιάς της, για όλους εκείνους που κατηγορούν τους εικοσάρηδες πως είναι κολλημένοι με τα social media, την εικόνα τους, πως βαριούνται και είναι απογοητευμένοι, πως δεν έχουν όραμα και είναι καλομαθημένοι. Αυτό είναι επιτυχία. Εκείνη όμως έχει μια άλλη ερμηνεία γι’ αυτό το θέμα: «Επιτυχία είναι να κάνω συνεχώς διαφορετικά και καινούρια πράγματα. Να μη σταματήσω ποτέ να έχω νέους στόχους. Ελπίζω να παραμείνω έτσι, ρομαντική, δυναμική και ονειροπόλα».
Make up/Hair: Κωνσταντίνος Μαυρίδης Ρούχα, Stefania Vaidani. Ευχαριστούμε το «The Social Athens Hotel, a member of Radisson Individuals» (Βουκουρεστίου 30, Αθήνα) για τη φιλοξενία της φωτογράφησης.
