Γράφει Ιωσήφ Β. Λουκέρης
Το τελευταίο καψόνι σχετικά με την πολύπαθη εκτός σχεδίου δόμηση έχει, εν περιλήψει, ως εξής: Γήπεδα έκτασης από 4.000 τ.μ. και πάνω, που μέχρι τώρα οικοδομούντο ακόμα και αν δεν είχαν δρόμο, με την προϋπόθεση να υφίσταντο ως έχουν (δηλαδή χωρίς να έχει αλλάξει η έκταση ή το σχήμα τους) την 31/12/2003, εν μία νυκτί, (με ένα άρθρο και ένα νόμο, που λέει ο λόγος) κατέστησαν μη οικοδομήσιμα, αν δεν έχουν πρόσοψη σε δρόμο –όχι όμως σε οποιονδήποτε δρόμο, αλλά σε δρόμο διεθνή, επαρχιακό ή δημοτικό! Αν δεν αποδεικνύεται “με την βούλα”, ότι ο δρόμος που έχει πρόσοψη το ακίνητο ανήκει σε μία από τις ανωτέρω κατηγορίες, τότε, όσο πλατύς και ομαλός και αν είναι -ακόμα κι αν είναι ασφαλτοστρωμένος- δεν αποτελεί παρά μία γιδόστρατα.
Με άλλα λόγια, αν είχες κληρονομήσει ή αγοράσει μέχρι και το 2003 ένα χωράφι 4 στρέμματα που δεν είχε πρόσοψη σε δρόμο ή έβλεπε σε δρόμο – γιδόστρατα, πήγες σε μηχανικό, σου εξήγησε ότι ήταν “άρτιο και οικοδομήσιμο”, μην έχοντας χρήματα δεν το οικοδόμησες και περίμενες να το πουλήσεις στην αξία ενός οικοδομήσιμου ακινήτου …. ΤΗΝ ΠΑΤΗΣΕΣ. Τώρα, δεν είναι οικοδομήσιμο το ακίνητό σου και η αξία του έχει μηδενιστεί!!!!
Θα ήταν κι αυτό το καψόνι ένα από τα συνήθη της διακυβέρνησης της χώρας από την Νέα “Δημοκρατία”, ένα από τα συχνά ξεσπάσματα του “φιλελευθερισμού” του Κούλη επάνω μας, αν δεν ήταν ο τρόπος που επιβλήθηκε:
Μια απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (176/2023, για την ακύρωση οικοδομικής άδειας επί ακινήτου στο νησί της Πάτμου -χώρος για πολλούς και διαφόρους λόγους πολεοδομικά ιδιαίτερος) “μυστηριωδώς”, πριν καν καθαρογραφεί, κάνει τον γύρο του διαδικτύου. Η απόφαση αυτή ούτε λίγο ούτε πολύ βγάζει αντισυνταγματική την ανωτέρω διάταξη (για την δόμηση γηπέδων χωρίς πρόσοψή σε δρόμο) είκοσι χρόνια μετά την ισχύ της και κοντεύει να βγάλει αντισυνταγματική και την εκτός σχεδίου δόμηση ….. συμπούρμπουλη, με την πολιτικά απαράδεκτη αιτιολόγηση, μεταξύ άλλων, ότι οι εκτός σχεδίου περιοχές “δεν έχουν ως προορισμό, κατ’ αρχήν, την δόμηση ή την τουριστική εκμετάλλευση, αλλά την γεωργική, κτηνοτροφική και δασοπονική εκμετάλλευση και την αναψυχή του κοινού”, σε μια Ελλάδα που η γεωργική και κτηνοτροφική παραγωγή έχει πάει προ πολλού περίπατο και η αναψυχή του κοινού ανήκει σε παλιές καλές εποχές· οι Υπηρεσίες Δόμησης σε όλη την χώρα “παγώνουν”, συμβόλαια σταματούν “στα κρύα του λουτρού” και για μια φορά ακόμη η αγορά των ακινήτων περνά στην σφαίρα του παραλόγου· η κυβέρνηση διά των πλέον επισήμων χειλέων υπόσχεται τακτοποίηση του θέματος μέχρι να κλείσει η Βουλή, η Βουλή κλείνει και το θέμα μένει σε εκκρεμότητα! Τι κι αν για είκοσι χρόνια άδειες εκδίδονταν για ακίνητα αυτού του είδους, τι κι αν εκατοντάδες συμβαλλόμενοι έμειναν με το συμβόλαιο στο χέρι, η ουσία είναι ότι πάλι μας τη σκάσανε, τα άτιμα!
Είναι προφανείς η μεθόδευση και η σκοπιμότητα της κυβέρνησης εφ’ ης ο Κούλης προΐσταται: Η απόφαση “αφέθηκε να διαρρεύσει” ως είδηση, παρουσιαζόμενη καταλλήλως από πληρωμένες ή απλήρωτες ηλεκτρονικές γραφίδες, συνεργούντων και κάποιων Μ.Κυ.Ο. του κερατά που υπερασπίζονται το περιβάλλον (των μεγαλοσυμφερόντων στο οποίο ανήκουν), ώστε να δημιουργήσει εκ του μη όντος πρόβλημα, το οποίο θα λυθεί υπέρ των τεράστιων ξενοδοχειακών μονάδων και των Ειδικών Σχεδίων Χωρικής Ανάπτυξης Στρατηγικής Επένδυσης (Ε.Σ.Χ.Α.Σ.Ε. -που τα βρίσκουν τόσα αρκτικόλεξα, Παναγία μου!), που όπως καταλαβαίνετε έχουν “ετεροδικία” και σε θέματα δόμησης.
Στην χώρα, όμως, που κυβερνά φαιδρά Κουλοπαρέα πάντα συμβαίνει και κάτι χειρότερο. Έτσι και σε αυτήν την περίπτωση, η απόφαση του ΣτΕ περιέχει και κάτι άλλο πολύ πιο πολιτικά επικίνδυνό, από την κρίση της στην εκτός σχεδίου (μη) δόμηση:
Όταν φτάνει η ώρα να απαντήσει στους δικηγόρους του Χριστιανού (;) που πήγε να βγάλει άδεια στην Πάτμο και άνοιξε το χάος της αβύσσου σε όλη την Ελλάδα, και συγκεκριμένα στον ισχυρισμό τους που με απλά λόγια λέει: “για σταθείτε βρε παιδιά, εδώ και είκοσι χρόνια για όμοια ακίνητα οι πολεοδομίες βγάζουν οικοδομικές άδειες και οι ιδιοκτήτες τους κτίζουν, αυτήν την διοίκηση του Ελληνικού Δημοσίου εμπιστεύτηκα και έδωσα τα ωραία μου λεφτά…… πώς τώρα έρχεστε και μου λέτε ότι απαγορεύεται η δόμηση;” Την στιγμή δηλαδή, που το ΣτΕ έρχεται αντιμέτωπο με την Αρχή της Ασφάλειας Δικαίου, η οποία είναι μια από τις θεμελιώδεις για όποια Διοίκηση θέλει να λέγεται Δημοκρατική, Πολιτισμένη ή και Ανθρώπινη, απαντά ως εξής:
“ο επίμαχος κανόνας, πέραν του ότι έπρεπε να είναι γνωστός στις πολεοδομικές αρχές, οι οποίες οφείλουν να ακολουθούν τη νομολογία των αρμοδίων δικαστηρίων κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους και ειδικώς κατά την έκδοση των οικοδομικών αδειών, ήταν προβλέψιμος και για τους επιμελείς αγοραστές και τους συναλλασσομένους εν γένει, τους οποίους οι νομικοί τους παραστάτες και τεχνικοί σύμβουλοι οφείλουν να ενημερώνουν επί του ισχύοντος πολεοδομικού καθεστώτος των ακινήτων και των εφαρμοστέων όρων και περιορισμών δομήσεως“
Όσοι νομίζετε ότι δεν καταλάβατε τίποτε, καταλάβατε καλύτερα από όλους. Ναι, αυτό λέει η απόφαση: Ότι οι υπάλληλοι των πολεοδομικών αρχών, όταν κάνουν την στραβομάρα τους, πρέπει να ψάχνουν να βρουν τι λένε οι αποφάσεις των δικαστηρίων και όχι να ακούν τι τους λένε οι ανώτεροι τους και οι εγκύκλιοι του ΥΠΕΝ και επιπλέον ότι οι “αγοραστές και οι συναλλασσόμενοι εν γένει” πρέπει να έχουν νομικούς παραστάτες και τεχνικούς συμβούλους μάντεις, που θα τους ενημερώνουν για πολεοδομικά καθεστώτα που κατά το πνεύμα που διέπει την απόφαση θα καθορίζονται όχι από το νόμο αλλά από τη νομολογία!
Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα (είπαμε, πάντα υπάρχει “και κάτι ακόμα”) στην ανωτέρω απόφαση και αυτό είναι εκείνη η λεξούλα “επιμελείς” -που εγώ υπογραμμίζω- μπροστά από τους “αγοραστές και εν γένει συμβαλλόμενους” που, κατά την απόφαση πάντα, μπορούσαν να γνωρίζουν ότι τα δομήσιμα δεν δομούνται. Τι είναι πάλι και τούτο; Τι θέλει να πει ο Δικαστής; Άραγε ο “αμελής συναλλασόμενος” δεν έχει δικαίωμα να υπάρχει σε αυτήν την χώρα; Και τάχα ποιος να’ ναι ο “επιμελής συναλλασσόμενος“; Μήπως αυτός που έχει χρήμα να πληρώνει μηχανικούς και δικηγόρους έτοιμους ανά πάσα στιγμή να του ερμηνεύσουν τους χρησμούς μιας διοίκησης καθόλου χρηστής; Ή μήπως αυτός που έχει καταλάβει πλέον ότι στην Ελλάδα δεν πρέπει να υπάρχουν μικροί και μεσαίοι ιδιοκτήτες, αλλά μόνον μεγαλοϊδιοκτήτες και αεριτζήδες και “κάθεται στ’ αυγά του”;
Επειδή “τα πράγματα έχουν αγριέψει” γράφω ότι η συντριπτικά μεγαλύτερη πιθανότητα είναι ο Κούλης να εκμεταλλεύθηκε μια απόφαση για συγκεκριμένη υπόθεση στη νευραλγική περιοχή της Πάτμου, προκειμένου να γενικεύσει την κατάσταση και να περάσει την κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης.
Η ουσία πάντως είναι ότι κάποτε στην Ελλάδα ο πολίτης είχε τις ελπίδες του στην Δικαιοσύνη και δη στην Διοικητική, για την προστασία του από αντιλαϊκές διατάξεις ή αυταρχικές συμπεριφορές της Κυβέρνησης.
Τώρα, στην χώρα του επελαύνοντος κουλομητσοτακισμού, κανείς δεν μπορεί να νοιώθει ασφάλεια δικαίου, κανείς δεν μπορεί να κοιμάται ήσυχος τα βράδια, ούτε και να είναι ξύπνιος την ημέρα.
Η ουσία είναι ότι ο Κούλης επικρατήσας δημιουργεί δίκαιον. Και, οι παλιότεροι τουλάχιστον, ξέρουν πολύ καλά το αρνητικό φορτίο αυτής της φράσης.
Ακολουθήστε το
kefaloniapress.gr στο Google News
και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
