Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ για τη μέρα της αντιφασιστική νίκης:
78 χρόνια συμπληρώνονται από την Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Εκατομμύρια θυσιάστηκαν για αυτήν και πολύ περισσότεροι εμπνέονται μέχρι σήμερα. Παρά τα εκατομμύρια ευρώ που διατίθενται για να γιορτάζεται την 9η Μάη η λεγόμενη «Ημέρα της Ευρώπης», με σκοπό το ξαναγράψιμο της Ιστορίας και την ταύτιση φασισμού – κομμουνισμού, η επιδιωκόμενη υποβάθμιση και στρέβλωση της συμβολής των κομμουνιστών στην Αντιφασιστική Νίκη αποδεικνύεται ακατόρθωτη.
Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, όπως και ο Α’, ήταν αποτέλεσμα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για το ξαναμοίρασμα αγορών, εδαφών και σφαιρών επιρροής και της όξυνσής τους σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Στις ίδιες συνθήκες, σε καπιταλιστικά κράτη που είχαν ηττηθεί στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο ή είχαν «αδικηθεί» από τη μεταπολεμική μοιρασιά της ιμπεριαλιστικής λείας, ο φασισμός – ναζισμός προωθήθηκε ως πιο αποδοτική μορφή της καπιταλιστικής εξουσίας για την κατάπνιξη του εργατικού – κομμουνιστικού κινήματος και για την αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων που διαμόρφωσαν οι Συμφωνίες λήξης του πολέμου, μέσω μιας νέας πολεμικής αναμέτρησης.
Για αυτό, η επικράτηση του φασισμού – ναζισμού χρηματοδοτήθηκε από τα βασικότερα μονοπώλια αυτών των καπιταλιστικών κρατών. Η δημαγωγία και η επικράτηση του ναζισμού διευκολύνθηκαν επίσης από τις ιμπεριαλιστικές συνθήκες λήξης του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και τη δυσαρέσκεια που προκάλεσε η μεταπολεμική διαχείρισή τους από τις γερμανικές σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις. Ο φασισμός – ναζισμός προσέφερε τα πάντα στα μονοπώλια με πρώτο την κατάργηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας και τις εκτεταμένες διώξεις των κομμουνιστών.
Ακόμη και όταν η καπιταλιστική εξουσία προέκρινε τη φιλελεύθερη – κοινοβουλευτική μορφή και προχωρούσε σε μέτρα κατά των φασιστών, αυτά ήταν προσχηματικά, προσωρινά και ανώδυνα. Για παράδειγμα, ο Χίτλερ κρατήθηκε στη φυλακή για σύντομο διάστημα και υπό ευνοϊκές συνθήκες μετά το πραξικόπημα του 1923, ενώ τα τάγματα εφόδου των ναζί συγκροτήθηκαν και δρούσαν σχεδόν ανενόχλητα, κάποτε και με τη συμβολή των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών, και πριν την επικράτηση του ναζισμού στη Γερμανία. Λίγο νωρίτερα στην Ιταλία, ο βασιλιάς αρνήθηκε την κήρυξη στρατιωτικού νόμου για την αντιμετώπιση των ολιγάριθμων φασιστών που κατευθύνονταν στη Ρώμη και παρέδωσε την εξουσία στον Μουσολίνι. Μετά τον διορισμό του Χίτλερ στη γερμανική καγκελαρία από τον πρόεδρο Χίντεμπουργκ, οι ναζί οργάνωσαν την προβοκάτσια του Ράιχσταγκ και έθεσαν το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας εκτός νόμου, προκειμένου να αποκτήσουν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Ουδέποτε ο φασισμός – ναζισμός ήταν αντισυστημικός, όπως επιχειρούν σήμερα να τον παρουσιάσουν τα αστικά κόμματα. Αντίθετα ήταν αναπόσπαστο κομμάτι της καπιταλιστικής εξουσίας. Αυτό αποδεικνύεται και σήμερα από την αποκάλυψη των πολυπλόκαμων δεσμών των φασιστικών και ναζιστικών δυνάμεων με καπιταλιστικά συμφέροντα, αλλά και με τους μηχανισμούς του καπιταλιστικού κράτους.
Ουδέποτε το καπιταλιστικό κράτος θέλησε να αντιμετωπίσει τον φασισμό – ναζισμό, αφού αυτός αποτελεί μία από τις μορφές της καπιταλιστικής εξουσίας, η οποία άλλοτε με κοινοβουλευτικό μανδύα και άλλοτε όχι αποτελεί δικτατορία υπέρ των καπιταλιστικών συμφερόντων.
Απέναντι στον φασιστικό Αξονα στάθηκαν εξαρχής και τελικά τον νίκησαν η ΕΣΣΔ, τα ανά τον κόσμο αντιστασιακά κινήματα, στα οποία πρωτοστάτησαν τα αντίστοιχα Κομμουνιστικά Κόμματα στις κατεχόμενες χώρες, οι κομμουνιστές και άλλοι ριζοσπάστες αγωνιστές που αντιπάλεψαν τον φασισμό – ναζισμό στην καρδιά του τέρατος, υπό τρομακτικές φυσικά συνθήκες. Οι αριθμοί είναι αδιάψευστοι: Πάνω από 20 εκατομμύρια νεκροί στην ΕΣΣΔ, πολλοί από αυτούς μέλη του Πανενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος (μπολσεβίκοι) και της νεολαίας του, της Κομσομόλ. Το 25% του συνόλου των στρατευμάτων του φασιστικού Αξονα χάθηκε στο ανατολικό μέτωπο, στην άμυνα της Μόσχας, στην πολιορκία του Λένινγκραντ, στην εποποιία του Στάλινγκραντ, στη μάχη του Κουρσκ και αλλού. Τίποτα από αυτά δεν θα γινόταν χωρίς την ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος, την εργατική εξουσία, τα πλεονεκτήματα της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και του κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας, τα σημαντικά βήματα της ΕΣΣΔ στη γυναικεία χειραφέτηση και την ενότητα όλων των σοβιετικών εθνοτήτων, τον αξιόμαχο Κόκκινο Στρατό και τον ηρωικό παρτιζάνικο αγώνα του σοβιετικού λαού.
Στην Ελλάδα το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ, η ΕΠΟΝ, οι άλλες ΕΑΜικές οργανώσεις με αιμοδότη και καθοδηγητή το ΚΚΕ έσωσαν τον λαό από την πείνα, έδωσαν ηρωικές μάχες, απελευθέρωσαν μεγάλες περιοχές της χώρας, όπου υπό την προστασία του ΕΛΑΣ συγκροτήθηκαν λαογέννητοι θεσμοί τοπικής διοίκησης, εκπαίδευσης και δικαιοσύνης, ματαίωσαν τα σχέδια του φασιστικού Αξονα για την επιστράτευση Ελλήνων εργατών και συνέβαλαν στη νικηφόρα έκβαση του πολέμου.
Ο πόλεμος ήταν δίκαιος από την πλευρά της ΕΣΣΔ που υπερασπιζόταν τη σοσιαλιστική εξουσία και από την πλευρά των αντιστασιακών κινημάτων που πολεμούσαν τον φασισμό – ναζισμό στη χώρα τους. Ομως, ήταν άδικος τόσο από την πλευρά του φασιστικού Αξονα όσο και από την πλευρά των Αγγλοαμερικανών Συμμάχων, που παρά τις διαφορές τους, ανταγωνίζονταν μεταξύ τους για τα γεωπολιτικά εκμεταλλευτικά συμφέροντά τους. Η κοινή ταξική σύμπλευση όλων των καπιταλιστικών κρατών, νικητών και ηττημένων, φανερώθηκε την επόμενη του πολέμου, όταν ενώθηκαν ενάντια στις σοσιαλιστικές χώρες, «χτύπησαν» το εργατικό – λαϊκό και κομμουνιστικό κίνημα όπου χρειάστηκε και ενσωμάτωσαν πρώην φασίστες και ναζιστές στους εγχώριους κρατικούς μηχανισμούς και στους αντίστοιχους των ιμπεριαλιστικών τους συμμαχιών. Την ώρα που δεκάδες στρατηγοί του ΝΑΤΟ ήταν πρώην ναζί, το Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας, που προσέφερε δεκάδες χιλιάδες μάρτυρες στον αντιφασιστικό αγώνα, τέθηκε και πάλι εκτός νόμου.
Και στην Ελλάδα, αμέσως μετά τον πόλεμο, όσες αστικές δυνάμεις συνεργάστηκαν με τις αρχές Κατοχής και οι άλλες που συμμάχησαν με τον βρετανικό ιμπεριαλισμό ξεπέρασαν την αντιπαλότητά τους και ενώθηκαν υπό τη σκέπη του Παλατιού, με κοινό ταξικό στόχο την υπεράσπιση της καπιταλιστικής εξουσίας και την καταστολή των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, που τόλμησαν να σηκώσουν κεφάλι στα χρόνια της Κατοχής και να διεκδίκησαν τη δική τους εξουσία.
Η μεταπολεμική σταθεροποίηση της καπιταλιστικής εξουσίας στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες, που είχε διασαλευτεί στα χρόνια του πολέμου, δεν σημαίνει ότι η εργατική – λαϊκή πάλη δεν μπορούσε να νικήσει τον ταξικό εχθρό της. Η αναμέτρηση των εργατικών – λαϊκών δυνάμεων με την καπιταλιστική εξουσία αποδυναμώθηκε, έχασε χρόνο και ευκαιρίες γιατί εγκλωβίστηκε στη στρατηγική της «εθνικής ενότητας», δεν έθεσε έγκαιρα και ξεκάθαρα τον στόχο της ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας, την κατάκτηση της εργατικής – λαϊκής εξουσίας.
Η 9η Μάη δείχνει τη δύναμη που διαθέτει ο λαός με μπροστάρηδες τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, για να νικήσει τον όποιο ιμπεριαλιστικό συνασπισμό και εγχώριο ταξικό εκμεταλλευτή, να ανοίξει τον δρόμο για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Είναι η καλύτερη απόδειξη του συνθήματος ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό με ΚΚΕ δυνατό, βαδίζοντας στον δρόμο της ανατροπής.
Το ΚΚΕ καλεί κάθε εργάτη, βιοπαλαιστή αγρότη, αυτοαπασχολούμενο, νέο και γυναίκα που προέρχεται από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, να δείξει αυτή τη δύναμη σε όλες τις μάχες για την ισχυροποίηση του Κόμματος, την ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών και λαϊκών αναγκών, την εναντίωση στην ΕΕ και την εξουσία των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ και όλες τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, με την εξουσία και την οικονομία στα δικά τους χέρια, με επίκεντρο τις σύγχρονες εργατικές – λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος. Δυνατό ΚΚΕ σημαίνει τώρα όπως και πάντα δυνατός ο λαός!
