Καθώς οι τιμές των κατοικιών αυξάνονται στη μικροσκοπική όμορφη πόλη της Αλάσκας, όσοι ζουν ήδη στην άκρη του δρόμου σπρώχνονται όλο και περισσότερο στην ερημιά με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν
Τα ψαροχώρια Σίτκα στην Αλάσκα αποδεικνύονται ως μία από τις πόλεις στις οποίες αποτυπώνονται οι πιο επικίνδυνες πτυχές της αστεγίας στις ΗΠΑ.
Ο βρετανικός The Guardian σε οδοποιρικό του στην περιοχή μιλά με ανθρώπους οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν στέγη με αποτέλεσμα να μένουν στον δρόμο και όσο οι κατασκευές επεκτείνονται αυτοί να μεταφέρονται όλο και πιο βαθειά στο δάσος.
Σε μια στροφή ενός ορμητικού ποταμού στην άγρια φύση της Αλάσκας, η καταπακτή μιας νάιλον σκηνής άνοιξε το φερμουάρ. Ένας ελαφρύς, σγουρομάλλης άντρας με γιλέκο βγήκε από μέσα.
Χωρίς στέγη στο μεγαλύτερο εύκρατο τροπικό δάσος του κόσμου, ο Τζέικομπ Κάρολ είπε ότι «δεν αφορά κανέναν» το πόσο καιρό ζούσε στο δάσος, λίγο έξω από την απομακρυσμένη στα ψαροχώρια Σίτκα. Δέχτηκε όμως να διηγηθεί μερικές από τις «πολλαπλές συναντήσεις» του με αρκούδες.
Μια φορά είχε ένα αγριοκοίταγμα με μια νεαρή αρκούδα τη νύχτα. Τα μάτια της αρκούδας έλαμπαν με ένα φλογερό πορτοκαλί χρώμα στο σπρέι του προβολέα του, περιγράφει ο The Guardian. Μια άλλη φορά μια αρκούδα μπήκε στην σκηνή του. Όπως αναφέρουν, οι αρκούδες είναι ιδιαίτερα επιθετικές την άνοιξη, πριν αρχίσουν να τρέφονται με σολομούς, είπε ο Κάρολ.
Η παραμικρή υποψία μυρωδιάς φαγητού θα τις τραβήξει εκεί που είναι οι άνθρωποι. Αυτό είναι το κόστος της ζωής του αστέγου. Στο νησί Σίτκα ζουν πάνω από 1.000 καφέ αρκούδες από ένα είδος που συγγενεύει με τις πολικές. Μέσα στα δάση του νησιού ζουν περίπου 20 άστεγοι, αριθμός που αυξομειώνεται.
Το ειδυλλιακό νησί ζει από το ψάρεμα, αλλά πλέον και τον τουρισμό που αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο και, με τη σειρά του, πιέζει προς τα πάνω τις τιμές των ακινήτων. Όσοι ζουν με πενιχρά εισοδήματα μπορεί να βρεθούν (κυριολεκτικά) ζουν στο δάσος «παρέα» με τις αρκούδες.
Και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο. Τα ενήλικα αρσενικά είναι επικίνδυνος αντίπαλος γιατί ζυγίζουν πάνω από 400 κιλά και όρθια φτάνουν τα τρία μέτρα. Αν και οι επιθέσεις είναι σπάνιες, δεν είναι ασυνήθιστες – το 2012 είχαμε και έναν νεκρό. Άστεγος που ζει χρόνια στο δάσος λέει ότι ξύπνησε με την πατούσα της αρκούδας πάνω του, ενώ έχει βρει τη σκηνή του σκισμένη από «επίσκεψη» αρκούδας ενώ έλειπε.
Η τοπική κοινότητα μόλις φέτος υπολογίζει να κατασκευάσει ένα μόνιμο και ασφαλές κατάλυμα για τους άστεγους του νησιού, με προτεραιότητα σε όσους έχουν να αντιμετωπίσουν εξαρτήσεις.
Το κατάλυμα θα έχει στοιχειώδεις ανέσεις (μπάνιο και πλυντήρια) και έναν ηλεκτρικό φράχτη για τα ζώα. Ως τότε, το σπρέι πιπεριού μπορεί και διώχνει τα ενοχλητικά -και κυρίως επικίνδυνα- ζώα.
Ένα πρόσφατο πρωινό, ένας άνδρας ονόματι Κάιλ Σάλιβαν ακολούθησε ένα αχνό μονοπάτι που έκοβε τα βρύα στις όχθες του ποταμού Κάασντα Χιν, όχι μακριά από το σπίτι του Κάρολ. Καθώς το μονοπάτι διακλαδωνόταν μακριά από το ρεύμα που αναβλύζει, θάμνοι σολομόμπερι και αγκαθωτά διαβολόξυλα ξεπρόβαλλαν σε κάθε πλευρά. «Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι αρκούδες του νησιού χρησιμοποιούν αυτό το μονοπάτι για να κατέβουν από τα βουνά μετά τη χειμερία νάρκη», λέει ο Sullivan, 57 ετών, κάτοικος του δάσους τα τελευταία δύο χρόνια. «Οι άνθρωποι το αποκαλούν “μονοπάτι του πνεύματος της αρκούδας”».
Μετά από χρόνια περιπλανώμενης εργασίας στις ηπειρωτικές ΗΠΑ, ψάρεμα, καθοδήγηση αλόγων, κοπριά σε στάβλους και πλακάκια, ο Sullivan κατέληξε στην Αλάσκα.
Σε αντίθεση με τους δύο αδελφούς του που έγιναν ανθρακωρύχοι στα χνάρια του πατέρα τους, ο Sullivan δήλωσε ότι προτιμούσε την ελευθερία της ζωής στην ύπαιθρο.
