ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ :ΜΑΚΗΣ ΛΕΚΑΤΣΑΣ
Ο Ντένις και η Νάταλι ήρθαν να ζήσουν στην Κεφαλονιά τον Αύγουστο του 2020. Προετοίμαζαν αυτή τη μετακόμιση πολλά χρόνια έχοντας το όνειρο να επιστρέψουν στο νησί που γεννήθηκε και μεγάλωσε ο πατέρας του Ντένις.
Τον Ντένις και τη Νάταλι τους γνώρισα τυχαία στην καθημερινή τους βόλτα με τα ποδήλατα τους την περίοδο της δεύτερης καραντίνας και από τότε μου αφηγήθηκαν το ταξίδι τους και το όνειρο που είχαν της επιστροφής στην Κεφαλονιά .
Στο Φισκάρδο ήρθαν για πρώτη φορά στο μήνα του μέλιτος το 1986.
Ο Διονύσης (Ντένις) ήθελε να δείξει στη Νάταλι από πού καταγόταν η οικογένειά του, ότι είχε έρθει με την οικογένειά του από το 1966 για να επισκεφτεί πολλές φορές τα ξαδέρφια του και τότε και οι δύο ένιωσαν μια πολύ έντονη επιθυμία να ζήσουν εδώ μια μέρα, μια σύνδεση με τη φύση, μια εκτίμηση για την ωμή ομορφιά που έχει να προσφέρει η Κεφαλλονιά
Ο πατέρας του Διονύση, Λαέρτης Βασιλάτος, γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Αγριλιά .Μετά τον πόλεμο έφυγε από την Ελλάδα για το Βέλγιο και το Κονγκό ενώ η μητέρα του κατάγεται απο τη Ζάκυνθο .
Ο Διονύσης γεννήθηκε στο Ζαΐρ .Ολόκληρη η οικογένεια μετανάστευσε στο Μόντρεαλ του Καναδά μετά τον εμφύλιο πόλεμο στο Ζαΐρ, ενώ ενδιάμεσα έζησαν μερικά χρόνια στο Βέλγιο.
Ο Διονύσης και ηΝάταλι γνωρίστηκαν πολύ μικρά και ο Διονύσης ήταν πάντα ξεκάθαρος ότι ήθελε να μετακομίσει σε μια χώρα με ζεστό κλίμα .
Η Νάταλι ήταν πολύ επικεντρωμένη στο να μεγαλώσει τα 2 παιδιά τους στον Καναδά όπου είχαν ρίζες και τη δυνατότητα να πάρουν μια πολύ καλή εκπαίδευση, όπως το έκαναν, αλλά και ενθουσιασμένοι για τη δημιουργία μιας νέας ζωής αργότερα, όταν θα μετακομίσουν ιδανικά στην Ελλάδα.
Ο Διονύσης εργαζόταν ως Μηχανικός Η/Υ, η Νάταλι ως σύμβουλος ειδικής φροντίδας με παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Πάντα ήθελαν να δημιουργήσουν μια επιχείρηση, να δουλέψουν για τους εαυτούς τους.
Όταν τα ενήλικα παιδιά τους ήταν αυτόνομα, ταξίδευαν στο Μπαλί Ινδονησίας πάντα σκεφτόταν να εγκαταλείψουν τη δουλειά τους και να πάρουν το ρίσκο να επενδύσουν και να αλλάξουν τη ζωή τους.
Ήταν μια επιτυχία, αλλά η ζωή στο Μπαλί δεν ήταν αυτό που περίμεναν, και σκέφτονταν συνέχεια την Ελλάδα. Πούλησαν την επιχείρησή τους πριν τον Covid και αποφάσισαν να ακολουθήσουν το όνειρό τους και μετακόμισαν στην Κεφαλονιά.
Στόχος τους ήταν να δημιουργήσουν μια επιχείρηση με τουριστικά καταλύματα. Αγόρασαν ένα οικόπεδο στην Αγριλιά με στόχο να ξεκινήσουν γρήγορα την κατασκευή.
Όμως τα πράγματα χρειάζονται χρόνο στην Ελλάδα, τόσο πολύ χρόνο που βρήκαν μια ευκαιρία που ήταν ακόμα πιο συναρπαστική από το αρχικό σχέδιο. Βρήκαν 3 ιστιοφόρα προς πώληση στο Φισκάρδο που ήταν εγκαταλελειμμένα και χρειάζονταν πολλή αγάπη (αν και τα κράτησε με ασφάλεια ο Μάκος Γερμενής, ο νέος τους φίλος). Ο προηγούμενος ιδιοκτήτης τους, ο κ. Μάκης Καββαδίας, είχε φύγει ξαφνικά από τη ζωή μετά από πολλά χρόνια δραστηριότητας, ήταν ένας παθιασμένος ναυτικός, πολύ αγαπητός στην κοινότητά του και στους πελάτες του.
Το είδαν ως ευκαιρία. Ο Διονύσης πάντα ήθελε ένα ιστιοφόρο, αλλά όχι στον Καναδά, και ήταν προικισμένος για κάθε είδους χειρωνακτική εργασία, οπότε δεν φοβόταν τη πολλή δουλειά που χρειαζόταν για να τα φέρει σε καλή κατάσταση.
Η αρχή δεν ήταν εύκολη και πρώτο απο όλα το νομικό κομμάτι, και φυσικά δεν είναι τόσο απλό να ξεκινήσεις μια επιχείρηση σε μια νέα χώρα. Αλλά με τη βοήθεια του εξαιρετικού λογιστή τους από το Αργοστόλι κ. Ιωάννη Λάζαρη και του πολύ καλού ναυτικού δικηγόρου στον Πειραιά, αποκτήσαν τα 15+ έγκυρα έγγραφα που απαιτούνται κατά την ανακαίνιση των σκαφών, την αναζήτηση ενός καλού κυβερνήτη και την προετοιμασία του μάρκετινγκ μας.
Η υποστήριξη ήταν απίστευτη, πρώτα από την κοινότητα των σκαφών του Φισκάρδου, ειδικά του Λιμεναρχείου, από την κοινότητά στο Μαγγάνο, από την Αγριλιά όπου ζούν και από όλους τους νέους φίλους τους μας από την Έρισο και την Πύλαρο.
Μετά το νομικό σκέλος, στόχος ήταν να φέρουν τα ιστιοπλοϊκά σε βέλτιστη κατάσταση για την επόμενη τουριστική περίοδο. Χάρη στον τοπικό μας μηχανικό Αλέκο, στην τεχνογνωσία πολλών νέων συνεργατών στη Λευκάδα, ιδιαίτερα της οικογένειας Πατρίκιου στο Νυδρί, ο Ντένις μπόρεσε να έχει τα ιστιοπλοϊκά ασφαλή και έτοιμα να λειτουργήσουν στην ώρα τους και βα ξεκινήσουμε τον Ιούνιο του 2022.
Είμαστε τόσο ευγνώμονες στην κοινότητα των σκαφών του Φισκάρδου που αισθανθήκαμε αμέσως αποδεκτοί, ειδικά ο λιμενάρχης Θεόδωρος και ο Τούλιο για τη γενναιοδωρία του, που μοιράστηκαν τις γνώσεις και την εμπειρία του, τόσο ευγνώμονες για τον πρώτο μας καπετάνιο Αποστόλη, έναν καταπληκτικό άνθρωπο από τη Θεσσαλονίκη με τόσο πολύ μεράκι.
Η 1η σεζόν μας ήταν καλή και βγήκαμε από τη δεύτερη που ξεκίνησε πολύ καλά με τους 2 πολύ έμπειρους και γνώστες της αγγλικής καταγωγής μας, τους Έλληνες skippers, τον Matt από την Αγία Ευφημία και τον Chris από το Ληξούρι, είναι μια πολύ συναρπαστική ανθρώπινη περιπέτεια.
Νιώθουμε ότι επιστρέφουμε στο σχολείο μαθαίνοντας για τα σκάφη, όχι μόνο λειτουργούμε μια επιχείρηση αλλά μαθαίνουμε τόσα πολλά στο δρόμο για την ιστιοπλοΐα από αυτούς τους καταπληκτικούς καπετάνιους.
Αγαπάμε τη δουλειά που κάνουμε, βοηθάμε τους ανθρώπους να ζήσουν όνειρα, να περάσουν την τέλεια μέρα τους στη θάλασσα, να εξερευνήσουν τις ακτές της Ιθάκης, μερικές φορές να επισκέπτονται ένα λιμάνι ή να μοιράζονται ένα γεύμα στο πλοίο με την οικογένεια ή τους στενούς φίλους τους.
Είναι μεγάλο προνόμιο και ίσως επειδή δεν είμαστε από εδώ, μπορεί να γνωρίζουμε ακόμη περισσότερο αυτή τη μεγάλη ευκαιρία που έχουμε να ζήσουμε και να εργαστούμε περιτριγυρισμένοι από τόση ομορφιά και νιώθουμε μεγάλη υπερηφάνεια που εξυπηρετούμε τους επισκέπτες μας με φροντίδα και επαγγελματισμό. είναι πολύ ευγνώμονες. Μας είπαν.
ΕΙναι τόσο όμορφο και ελπιδοφόρο να βλέπεις ανθρώπους να επιστρέφουν στις ρίζες τους στον τόπο που μεγάλωσαν οι γονείς τους , να τον αγαπούν , να ζουν μόνιμα να επενδύουν , να δραστηριοποιούνται , και να ζωντανεύουν το νησί μας με χαμόγελο και θετική διάθεση .
Ντένι και Νάταλι σας ευχαριστούμε πολύ που μοιραστήκατε την ιστορία σας μαζι μας ,το ζεστό και αληθινό σας χαμόγελο μας γέμισε πλούσια συναισθήματα χαράς και μας έκανε πιο ρομαντικούς και πιο ονειροπόλους .
