Τώρα οι επιστήμονες διαπιστώνουν ότι αυτός ο αρχαίος συνδυασμός φυσικών ουσιών θα μπορούσε να έχει σύγχρονες εφαρμογές στη θεραπεία τραυμάτων.
Νέα έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Microbiology, είναι η πρώτη ολοκληρωμένη διερεύνηση του τρόπου με τον οποίο το οξύμελο θα μπορούσε να εφαρμοστεί στη σύγχρονη ιατρική και να βελτιώσει τις θεραπείες για λοιμώξεις.
Οι βακτηριακές λοιμώξεις μπορεί να είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν, ιδιαίτερα όταν προστατεύονται μέσα σε μία βιομεμβράνη. Μία βιομεμβράνη είναι ένα πολύπλοκο σύστημα βακτηρίων που μπορούν να προσκολληθούν σφιχτά στις επιφάνειες, όπως η σάρκα σε μια μολυσμένη πληγή. Τα βακτήρια που προστατεύονται μέσα σε μία βιομεμβράνη είναι δύσκολο να σκοτωθούν και οι θεραπείες σήμερα δεν είναι πάντα αποτελεσματικές για την απομάκρυνσή τους.
Προηγούμενη έρευνα έχει δείξει πόσο αποτελεσματικές μπορεί να είναι ορισμένες φυσικές θεραπείες στη θεραπεία λοιμώξεων. Το μέλι manuka έχει αποδειχθεί ότι έχει αντιμικροβιακές ιδιότητες και βοηθά στην επούλωση των πληγών και το ξύδι είναι επίσης ένα χρήσιμο αντισηπτικό.
Οι γιατροί έχουν χρησιμοποιήσει αυτές τις πληροφορίες στην ιατρική μέχρι και σήμερα. Αν και χρησιμοποιούν το μέλι manuka για τη θεραπεία ανθεκτικών στα αντιβιοτικά λοιμώξεων, χρησιμοποιούν μόνο οξικό οξύ, το ενεργό συστατικό του ξιδιού και επί του παρόντος δεν συνδυάζουν τα δύο.
Η δρ. Erin Connelly, η δρ. Freya Harrison και η ομάδα τους από το πανεπιστήμιο του Warwick στην Σκωτία είναι η πρώτη ομάδα επιστημόνων που διερευνά τι συμβαίνει όταν το μέλι και το ξύδι συνδυάζονται και εφαρμόζονται σε βιομεμβράνες βακτηρίων που αναπτύσσονται στο εργαστήριο.
Έχοντας εντοπίσει το κενό, οι ερευνητές άρχισαν να διερευνούν τα αποτελέσματα συνδυασμών δύο αλοιφών μελιού ιατρικής ποιότητας με φυσικό ξύδι ή οξικό οξύ. Ήθελαν να μάθουν πόσο αποτελεσματική είναι η θεραπεία στη θανάτωση μικροβίων και ποιος συνδυασμός λειτουργεί καλύτερα.
Ήταν επίσης περίεργοι να μάθουν αν το βιολογικό/φυσικό ξύδι είναι πιο αντιβακτηριακό από το οξικό οξύ. Η δρ. Connelly είπε: “Στην έρευνά μας για τις παλιότερες συνταγές, παρατηρήσαμε ένα μοτίβο συνδυασμού μελιού και ξιδιού στην πλύση και για κάλυψη πληγών και οιδημάτων και αυτό μας ενέπνευσε να εστιάσουμε σε αυτόν τον συνδυασμό στην ανάλυσή μας”.
Συγκρίνοντας τη χρήση μόνο του ξιδιού και του οξικού οξέος και στη συνέχεια σε συνδυασμό με μέλι ιατρικής ποιότητας, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο συνδυασμός των δύο ουσιών ήταν ο καλύτερος:
“Εφαρμόσαμε μια χαμηλή δόση μελιού, που από μόνη της δεν σκότωνε τα βακτήρια, και μια χαμηλή δόση οξικού οξέος που επίσης δεν μπορούσε να σκοτώσει από μόνο του τα βακτήρια”, σύμφωνα με την δρ. Harrison. “Αυτές οι δόσεις είναι χαμηλότερες από εκείνες που χρησιμοποιούν επί του παρόντος οι νοσηλευτές φροντίδας τραυμάτων σε ασθενείς. Αλλά όταν συγκεντρώσαμε αυτές τις χαμηλές δόσεις, είδαμε έναν μεγάλο αριθμό βακτηρίων να πεθαίνουν, κάτι που είναι πραγματικά συναρπαστικό. Χρειάζεται πραγματικά να διερευνήσουμε εάν ο συνδυασμός αυτών των ουσιών θα μπορούσε να βοηθήσει ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται σε καμία από τις δύο ουσίες που χρησιμοποιούνται ξεχωριστά προς το παρόν”.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν επίσης ότι ορισμένα φυσικά ξύδια είχαν μεγαλύτερη ικανότητα να σκοτώνουν τα βακτήρια από μια ισοδύναμη δόση καθαρού οξικού οξέος. Συγκεκριμένα, τα ξύδια ροδιού είναι τα πιθανότερα υποψήφια για περαιτέρω μελέτη. Έδειξαν ισχυρή αντιβακτηριακή δράση και, όπως το οξικό οξύ, είχαν καλή δράση όταν συνδυάζονταν με μέλι.
Χρειάζεται περισσότερη έρευνα για την κατανόηση του μηχανισμού και των βέλτιστων συνδυασμών δόσεων του συνδυασμού μελιού και ξιδιού, αλλά αυτά τα πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα έχουν ήδη αποδειχθεί αρκετά συναρπαστικά, ώστε οι ερευνητές προτείνουν τώρα να επαναφέρουν μια σύγχρονη εκδοχή του οξύμελου σε στάδιο κλινικής δοκιμής.
Ο καθηγητής Joseph Hardwicke, σύμβουλος Πλαστικής και Επανορθωτικής Χειρουργικής στα πανεπιστημιακά Νοσοκομεία του Coventry και του Warwickshire εξηγεί:
“Αυτός είναι ένας συναρπαστικός τομέας έρευνας για τη χρήση παραδοσιακών θεραπειών στο σύγχρονο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Μ. Βρετανίας. Το βάρος της φροντίδας των πληγών και των λοιμώξεων αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο, με αιτιολογικές καταστάσεις -όπως ο διαβήτης- να αυξάνονται. Ίσως η γνώση των προγόνων μας μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να βελτιώσει την τρέχουσα φροντίδα που μπορούμε να παρέχουμε στους ασθενείς μας, με χαμηλότερο κόστος”.
Πηγή: https://scienceblog.com φωτό: iStock
