Η Elisabeth Anderson-Sierra δεν έχει άλλη επιλογή παρά να αφιερώνει ώρες καθημερινά στην άντληση γάλακτος – παρηγοριά της στη δύσκολη κατάσταση που βιώνει, η δωρεά του σε γυναίκες που το έχουν ανάγκη, και τα τρία μικρά παιδιά της.
Όταν, πριν από οκτώ χρόνια, έφερε στον κόσμο το πρώτο της παιδί, η Elisabeth Anderson Sierra ανακάλυψε ότι υποφέρει από ένα σπάνιο σύνδρομο υπερπαραγωγής γάλακτος, λόγω μιας ανισορροπίας στην ορμόνη προλακτίνη, που ρυθμίζει τη διαδικασία.
«Το σώμα μου απλά δεν σταματάει να παράγει γάλα. Αν δεν το αντλώ για να ανακουφιστώ από την πίεση, αναπτύσσονται καταστάσεις όπως φλεγμονές, μαστίτιδες και αποστήματα» λέει σήμερα ενώ αφηγείται την ιστορία της στο People.
Η παρηγοριά της στη δύσκολη κατάσταση που βιώνει είναι, πέρα από τα τρία παιδιά που μεγαλώνει, το γεγονός ότι έχει την ευκαιρία να κάνει τεράστιες δωρεές μητρικού γάλακτος σε λεχώνες που το έχουν ανάγκη. Μάλιστα πρόσφατα μπήκε στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες για τη μεγαλύτερη δωρεά στον κόσμο, της τάξεως των 1.599, 68 λίτρων.
«Το σώμα μου απλά δεν σταματάει να παράγει γάλα. Αν δεν το αντλώ για να ανακουφιστώ από την πίεση, αναπτύσσονται καταστάσεις όπως φλεγμονές, μαστίτιδες και αποστήματα».
«Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίστηκαν το καλοκαίρι του 2014, στη διάρκεια της πρώτης μου εγκυμοσύνης, αλλά η επίσημη διάγνωση έγινε την άνοιξη του 2015. Είχα πολλά να αντιμετωπίσω τότε. Ήμουν μια νέα μαμά που έπρεπε επιπλέον να μάθω να χρησιμοποιώ αντλίες θηλασμού και να εντάξω τη διαδικασία στο πρόγραμμά μου».
Σύντομα κατάλαβε γιατί το σύνδρομο από το οποίο υποφέρει θεωρείται αναπηρία. Έπρεπε να αλλάξει εντελώς την καθημερινότητά της για να χωρέσει την πολύωρη άντληση μητρικού γάλακτος. «Το έκανα οκτώ με δέκα φορές καθημερινά, κάθε φορά για περίπου 45 λεπτά με μία ώρα. Αυτό ισοδυναμεί με μια εργασία πλήρους απασχόλησης, και χωρίς να υπολογίσω το πλύσιμο και την αποστείρωση, την αποθήκευση και την κατάψυξη γάλακτος».
«Το έκανα οκτώ με δέκα φορές καθημερινά, κάθε φορά για περίπου 45 λεπτά με μία ώρα. Αυτό ισοδυναμεί με μια εργασία πλήρους απασχόλησης, και χωρίς να υπολογίσω το πλύσιμο και την αποστείρωση, την αποθήκευση και την κατάψυξη γάλακτος».
Η άντληση γάλακτος όμως δεν αποδείχθηκε μόνο χρονοβόρα αλλά και δαπανηρή, καθώς έπρεπε να αγοράσει δεκάδες αντλίες, άπειρα σουτιέν θηλασμού, σκεύη και σακουλάκια αποθήκευσης, ακόμα και καταψύκτες. Ως φυσικό επακόλουθο, εκτοξεύτηκε και ο λογαριασμός ρεύματός της.
Η δωρεά γάλακτος άρχισε από ένα μαιευτήριο της περιοχής της και έχει επεκταθεί σε τράπεζες μητρικού γάλακτος στις οποίες μπορούν να απευθυνθούν οι νέες μαμάδες που το έχουν ανάγκη.
Σήμερα η Elisabeth έχει επιστρέψει σε πολλές από τις δραστηριότητες που της δίνουν χαρά, αλλά πηγαίνει παντού με τις αντλίες της: «Ακόμα δεν έχω αντλήσει γάλα σε τρενάκι του λούνα παρκ, αλλά μπορεί να γίνει κι αυτό. Το έχω κάνει σε ένα οικογενειακό ταξίδι στην Disney World, σε συναυλίες και κινηματογράφους».
Από την πρώτη της εγκυμοσύνη και μετά, το σώμα της απλά δεν σταμάτησε ποτέ να παράγει γάλα. Τουλάχιστον σήμερα έχει αρκετό για το μικρότερο γιο της, 7 μηνών – τα μεγαλύτερα είναι έξι και οκτώ ετών.
«Ακόμα δεν έχω αντλήσει γάλα σε τρενάκι του λούνα παρκ, αλλά μπορεί να γίνει κι αυτό. Το έχω κάνει σε ένα οικογενειακό ταξίδι στην Disney World, σε συναυλίες και κινηματογράφους».
Μετά από πολλές επισκέψεις σε γιατρούς, έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η μόνη λύση, για να απαλλαγεί από το σύνδρομο, είναι η διπλή μαστεκτομή, ώστε να αφαιρεθούν εξ ολοκλήρου οι μαστικοί αδένες, παραγωγής γάλακτος, παρόλο που θα συνεχίσει να έχει «υπερπαραγωγή προλακτίνης στο σώμα μου».
«Με τρομάζει η ιδέα, αλλά από την άλλη θα είναι ένα ακόμα ταξίδι αυτό-αποδοχής» σχολιάζει και προσθέτει: «Άλλες μαμάδες, βλέποντάς με να παράγω τόσο γάλα, νιώθουν άσχημα για το δικό τους σώμα. Στην πραγματικότητα, σε καμία δεν αξίζει να έχει αυτό το σύνδρομο. Μπορεί να λέτε ότι θα θέλατε να παράγετε τόσο γάλα, αλλά δεν το θέλετε, πιστέψτε με. Παρακινώ τις άλλες μαμάδες να μη συγκρίνουν τις διαδρομές μας. Καθεμιά είναι απόλυτα μοναδική».
