Παραδοσιακά οι Αμερικανοί πίστευαν ότι το μονόπετρο θα έπρεπε να αξίζει όσο το σύνολο τριών μηνιαίων μισθών του άνδρα που κάνει την πρόταση γάμου. Ωστόσο, οι απόψεις πλέον διίστανται. Και η πραγματικότητα αποδεικνύει ότι ακόμα και στις ΗΠΑ τα περισσότερα μονόπετρα που αγοράζονται ανήκουν στην κατηγορία 500-3000 δολάρια. Παρακάτω, ακολουθούν μερικές συμβουλές ώστε να βγείτε νικητές σε μία απόλυτα win-win κατάσταση, αφήνοντας και το ταίρι σας ικανοποιημένο και τους τραπεζικούς σας λογαριασμούς αλώβητους.
Photo: @harrywinston/Instagram
Γίνεται πρόταση γάμου χωρίς μονόπετρο;
Η απάντηση είναι ξεκάθαρη και αφορά στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Όχι! Η μέση υποψήφια νύφη, ειδικά η μέση Ελληνίδα υποψήφια νύφη έχει ταυτίσει το “Will you marry me?” με ένα αστραφτερό και εκθαμβωτικό στην όψη, μονόπετρο. Όμως, όλα τα μονόπετρα δεν είναι ίδια και σίγουρα δεν έχουν όλα την ίδια αξία. Πρωτίστως η πέτρα και δευτερευόντως ο σκελετός (αν είναι χρυσός, ασημένιος κλπ.) επιδρούν καθοριστικά στην διαμόρφωση της τελικής τιμής του. Και μπορεί στο μάτι οι διαφορές, να είναι από αμελητέες μέχρι κραυγαλέες, όμως οι αυστηρές προδιαγραφές που πλαισιώνουν την ποιότητα της πέτρας και την αλληλεπίδρασή της με το υλικό και το πάχος του σκελετού, βοηθούν σημαντικά στο να υπολογίσει ο mend to be γαμπρός, το budget του.
Η παράδοση θέλει το μονόπετρο των αρραβώνων να φοριέται στο αριστερό χέρι και ειδικότερα στον παράμεσο λόγω της αρτηρίας που περνά από εκεί και καταλήγει στην καρδιά. Η ιστορία θέλει το πρώτο μονόπετρο να δίνεται το 1477 από τον Δούκα Μαξιμιλιανό της Αυστρίας στην Μαρία της Βουργουνδίας.
Στην πρόσφατη ιστορία, η βιομηχανία των κοσμημάτων, κυρίως δε η αμερικανική, ξεκίνησε να προωθεί συστηματικά τη μόδα των μονόπετρων, διαφημίζοντάς τα ως αναγκαία σε έναν αρραβώνα, στις αρχές της δεκαετίας του ’50. Από τότε μέχρι σήμερα, το μονόπετρο έχει καταγραφεί ως το απόλυτο ταίρι σε κάθε πρόταση γάμου. «Το μονόπετρο» όπως παρατηρεί ο Γιώργος Σπυρομήλιος, Γεμολόγος – Αδαμαντολόγος και Εκτιμητής «είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό κόσμημα ή μία επένδυση. Είναι το δαχτυλίδι της γιαγιάς, είναι οικογενειακό κειμήλιο, είναι κάτι που περνά από γενιά σε γενιά».
Photo: @cartier/Instagram
Οπως μας εξηγεί ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Βιοτεχνών Αργυροχρυσοχόων Κοσμηματοπωλών Ωρολογοπωλών, κ. Πέτρος Καλπακίδης, «η μόδα στα μονόπετρα επιτάσσει την πλατίνα ή τον λευκόχρυσο και αυτός είναι καθαρά πρακτικός ο λόγος, καθώς το διαμάντι για να αναδειχτεί πρέπει να μπει σε μέταλλο με ουδέτερο χρώμα» . Όσο για την τάση του ροζ χρυσού; «Ο ροζ χρυσός είναι σε φάση αποδρομής» διευκρινίζει «Κάποτε τον επέλεγαν πολύ, όμως τώρα η μόδα επιστρέφει στον λευκό και στον κίτρινο χρυσό».
Παράλληλα, «δεν είναι λίγοι αυτοί που επισκέπτονται τα κοσμηματοπωλεία μας και λένε “Θέλω ένα καλό μονόπετρο ή ένα καλό διαμάντι”, ενώ το σωστότερο είναι πρώτα να μας πληροφορήσουν για το ποσό που μπορούν ή θέλουν να διαθέσουν και έπειτα να αναζητήσουν το καλό μονόπετρο και το καλό διαμάντι. Εξ’ άλλου μη ξεχνάμε ότι οι τιμές των διαμαντιών δεν έχουν οροφή, αν και ένα διαμάντι δε χρειάζεται να είναι απαγορευτικό ακόμα και σε κάποιον που δεν μπορεί να διαθέσει ένα μεγάλο ποσό. Για παράδειγμα, οι τιμές των διαμαντιών που είναι γύρω στα 25 εκατοστά του καρατιού, μπορεί να ξεκινήσουν ακόμα και από 500 με 600 ευρώ. Από την άλλη, φυσικά και υπάρχουν πολύ πιο οικονομικές λύσεις από ένα διαμάντι όπως είναι το ζιργκόν, το σμαράγδι ή το ρουμπίνι» συμπληρώνει.
Tα τέσσερα C
Τα διαμάντια είναι παντοτινά….και οι καλύτεροι φίλοι των κοριτσιών, ως γνωστόν. Μένουν αναλλοίωτα στον χρόνο, παρ’ όλα αυτά όπως διευκρινίζει και ο κ. Σπυρομήλιος «αυτό δε σημαίνει ότι δεν σπάνε. Οι πέτρες απαιτούν σεβασμό. Δεν μπορούμε να τις κακομεταχειριζόμαστε».
Όσο για την τιμή ενός μονόπετρου με διαμάντι, αυτή καθορίζεται πρωτίστως από την επιλογή του διαμαντιού και ειδικότερα από τα 4 C του διαμαντιού: Το χρώμα (Color), την καθαρότητα (Clarity), την κοπή (Cut) και το βάρος (Carat). «Θεωρώ παλαβό κάποιος που πρόκειται να αρραβωνιαστεί να ζητάει το τέλειο διαμάντι, να είναι κορυφαίο και στις 4 κατηγορίες των C’s» ξεκαθαρίζει ο κ. Σπυρομήλιος. «Δε γίνεται δηλαδή να έχει και βάρος, να είναι και κατάλευκο, και χωρίς ψεγάδι αλλά και σε εξαιρετική ποιότητα κοπής.Τα συγκεκριμένα διαμάντια δεν επιλέγονται για αρραβώνα αλλά καθαρά και μόνο ως επένδυση» τονίζει. «Μπορεί να έχουμε δύο πέτρες όμοιες σε βάρος π.χ ένα καράτι η μία και ένα καράτι η άλλη και η μία π.χ. να έχει 1.000 ευρώ και η άλλη να έχει 100 ευρώ και αυτό γιατί;» συμπληρώνει ο κ. Καλπακίδης. «Γιατί η μία είναι πεντακάθαρη, δεν έχει δηλαδή κανένα ψεγάδι και η άλλη έχει. Άρα η τιμή σε αυτή την περίπτωση, προκύπτει από τον συνυπολογισμό του βάρους και της καθαρότητας. Μπορεί επίσης να έχουμε δύο πέτρες που έχουν ίδιο βάρος, ίδια καθαρότητα αλλά διαφέρουν στο χρώμα, η μία να είναι διαυγής και η άλλη κιτρινωπή . Και πάλι εκεί η τιμή θα έχει διαφορά».
Photo: @debeersofficial / Instagram
«Για πιο οικονομικές λύσεις» συμβουλεύει ο κ. Σπυρομήλιος «μπορούμε να θυσιάσουμε ένα από τα 4 C . Μπορούμε να θυσιάσουμε το χρώμα ή την καθαρότητα για να αγοράσουμε ένα πιο βαρύ διαμάντι ή να θυσιάσουμε το μέγεθος. Μη ξεχνάμε ότι η τιμή του διαμαντιού προκύπτει από την συνισταμένη των 4 παραγόντων, Carat, Cut, Clarity και Color. Το πιο σημαντικό όμως είναι να έχουμε ένα ωραίο κόσμημα, με μία ωραία πέτρα και ας υποχωρήσουμε σε ένα ή δύο από τα 4 C».
Ειδικότερα στο θέμα της κοπής (Cut), «βασιλιάς» θεωρείται το στρογγυλό μπριγιάντ αν και υπάρχουν, όπως διευκρινίζει ο κ. Σπυρομήλιος «και άλλες κοπές εξίσου όμορφες, όπως το δάκρυ (πουάρ), ή η μαρκίζ που και αυτές θεωρούνται κοπές μπριγιάντ αλλά δεν δίνουν ένα στρόγγυλο αποτέλεσμα. Τα λεπτά και μακριά δάχτυλα αναδεικνύουν καλύτερα τις λεπτές και μακριές πέτρες και αυτό γιατί σε ότι αφορά στην αγορά ενός μονόπετρου ο οδηγός αγοράς πρέπει να είναι η πέτρα και όχι ο σκελετός» τονίζει. Από την άλλη «στα πιο χοντρά και κοντά δάχτυλα ταιριάζουν τα στρογγυλά μπριγιάντ αλλά και πάλι αυτό είναι υποκειμενικό» διευκρινίζει και συμπληρώνει: «Ένα δαχτυλίδι με μία συγκεκριμένη κοπή μπορεί να δείχνει όμορφο στα δάχτυλα μίας γυναίκας και άσχημα στα δάχτυλα μίας άλλης».
Όπως και να ’χει, ότι και αν έχετε στο μυαλό σας για αγορά αυτό που συμβουλεύει ο κ. Καλπακίδης πρέπει να είναι οδηγός σας: «Αγοράζετε πάντα από κοσμηματοπωλεία που πιστοποιούν ότι είναι μέλη του Συλλόγου Κοσμηματοπωλών. Επίσης, μην προτιμάτε τα εισαγόμενα κοσμήματα. Τα κοσμήματα Ελλήνων σχεδιαστών δεν έχουν σε τίποτα να ζηλέψουν από εκείνα που κυκλοφορούν στο εξωτερικό. Άλλωστε μη ξεχνάτε ότι το 50% της εγχώριας παραγωγής μας σε κοσμήματα, καταλήγει πάντα σε χώρες του Εξωτερικού μέσω των αγορών που συνήθως κάνουν οι τουρίστες, επισκεπτόμενοι την Ελλάδα».
Eξωτερική Φωτογραφία: @tiffanyandco / Instagram
