Ηταν μια τυπική ζεστή καλοκαιρινή μέρα του 1978 όταν η Ελοΐζ Πέιτζ προσγειώθηκε στο Ανατολικό Αεροδρόμιο. Ελάχιστοι τότε έδωσαν σημασία στην κοντή ξερακιανή Αμερικανίδα με το σνομπ ύφος. Διάγοντας την πέμπτη δεκαετία της ζωής της, η Πέιτζ ήταν η πρώτη γυναίκα στην ιστορία της CIA που διορίστηκε σταθμάρχης σπάζοντας το μέχρι τότε ανδρικό άβατο.
Οταν στο Λάνγκλεϊ της πρότειναν να διαλέξει ανάμεσα στην Καμπέρα της Αυστραλίας και την Αθήνα, επέλεξε να έρθει στον πιο «καυτό» σταθμό της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών των ΗΠΑ εκείνη την περίοδο. Οι μνήμες από τη δολοφονία του σταθμάρχη Ρίτσαρντ Γουέλς την παραμονή των Χριστουγέννων του 1974 από τη 17Ν ήταν ακόμη νωπές και ο σταθμός της CIA στην Αθήνα είχε επωμιστεί το κύριο βάρος να ανακαλύψει τους εκτελεστές του.
Η Πέιτζ ήταν στη CIA από την πρώτη μέρα λειτουργίας της και η μετάθεσή της στη θέση του σταθμάρχη της πρεσβείας στην Αθήνα ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους άνδρες που τη θεωρούσαν ακατάλληλη για το συγκεκριμένο πόστο. Μόνο που η ίδια δεν έδινε δεκάρα για τη γνώμη τους, ερχόμενη πολλές φορές σε ευθεία αντιπαράθεση μαζί τους, χωρίς να φοβάται τίποτε, αφού ήξερε πολύ καλά τις ισορροπίες, τα εσωτερικά μυστικά της Υπηρεσίας και λεπτομέρειες για την ιδιωτική ζωή συναδέλφων της, οι οποίες θα μπορούσαν να τελειώσουν την καριέρα τους.
Κατάσκοπος από τα 22 της χρόνια
Η Ελοΐζ Πέιτζ βυθίστηκε στον κόσμο των πρακτόρων όταν ήταν μόλις 22 ετών και προσλήφθηκε για να δουλέψει με τον στρατηγό Γουίλιαμ Ντόνοβαν στο Office of Strategic Services (OSS) τον Μάιο του 1942. Ο προϊστάμενός της, που θεωρείται ο ιδρυτής της CIA, διαπίστωσε γρήγορα ότι η μικροκαμωμένη βοηθός του ενδιαφερόταν πολύ για τη συλλογή πληροφοριών και την κατασκοπεία. Ετσι, την πήρε μαζί του στη νεοσύστατη υπηρεσία το 1947 και η Ελοΐζ δεν τον διέψευσε, αφού πολύ γρήγορα ανέλαβε να τρέχει διάφορα προγράμματα.
Ηταν η εποχή όπου Αμερική και Σοβιετική Ενωση κοντράρονταν για το ποιος θα στείλει πρώτος δορυφόρο στο Διάστημα και η Πέιτζ την άνοιξη του 1957 ενημέρωσε λεπτομερώς τα ηγετικά στελέχη της Υπηρεσίας. «Είχαμε», θα πει χρόνια μετά, «ό,τι χρειαζόμασταν γι’ αυτό, από τη γωνία εκτόξευσης μέχρι την ημερομηνία. Η εκτόξευση στο Διάστημα θα γινόταν από τις 20 Σεπτεμβρίου μέχρι τις 4 Οκτωβρίου».
Ο Σπούτνικ τελικά εκτοξεύτηκε την τελευταία μέρα του διαστήματος που είχε προσδιορίσει η Πέιτζ, πιάνοντας τους Αμερικανούς στον ύπνο, αφού ο Τζακ Γουάιτ, επικεφαλής της επιτροπής στο Γραφείο Επιστημονικών Πληροφοριών, απέρριψε τις δεκάδες αναφορές του τμήματος της Πέιτζ. Οταν μάλιστα πήγε η ίδια να του μιλήσει λέγοντάς του ότι θα είναι αποτυχία της Υπηρεσίας η εκτόξευση, αυτός της είπε ότι τα στοιχεία της είναι απλή παραπληροφόρηση των Σοβιετικών. Εβαλε μάλιστα στοίχημα ένα κιβώτιο σαμπάνιες με την Πέιτζ ότι δεν θα υπάρξει εκτόξευση και την επόμενη μέρα η νεαρή πράκτορας μπήκε στο γραφείο της και είδε ότι ήταν γεμάτο σαμπάνιες.
Η επιτυχία των Σοβιετικών χρεώθηκε από τα αμερικανικά ΜΜΕ ως αποτυχία της CIA, την οποία κατηγόρησαν ότι «κοιμόταν» πάνω από τον διακόπτη εκτόξευσης του Σπούτνικ. Τότε ήταν που κάποιοι γνώστες της δουλειάς που είχε κάνει η Πέιτζ της χάρισαν το παρατσούκλι «σιδερένια πεταλούδα», κάτι που δεν άργησε να μάθει αυτή η πανέξυπνη γυναίκα.
Η πρόκληση της Αθήνας
Το ότι τα επόμενα χρόνια ανελίχθηκε σε επιτελικές θέσεις δεν οφείλεται μόνο στις ικανότητες και την επιμονή της, αλλά και στο ότι είχε περάσει πολύ χρόνο στο παρασκήνιο ώστε να γνωρίζει σκοτεινά και ανομολόγητα μυστικά από κάθε γωνιά και τμήμα του Λάνγκλεϊ.
