Γράφει ο π. Παναγιώτης Καποδίστριας
Ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεράσιμος Βεντούρας, από την Ιθάκη, ένας καλός λευίτης, ένας αγαθός ιερέας των Μυστηρίων της Εκκλησίας μας εκ της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννουπόλεως και Πρετορίας της Νοτίου Αφρικής, ανήκει από χθες στην Αιωνιότητα. Μετά από επώδυνη ασθένεια “μετέστη προς την ζωήν” του Ουρανού.
Προσωπικά τον είχα γνωρίσει το 2007 και το 2010, όταν ο σημερινός Μητροπολίτης Ζάμπιας Ιωάννης (π. Τσαφταρίδης) με είχε καλέσει στο Germiston του Γιοχάνεσμπουργκ, όπου εφημέρευε, ο δε π. Γεράσιμος ήταν τότε ακόμη λαϊκός και βοηθούσε στον μεγαλοπρεπή Ναό και την Ελληνική Κοινότητα εκεί.
Τον είχα εκτιμήσει όμως προτού τον γνωρίσω, διότι είχα πληροφορηθεί από τον φίλο και αδελφό π. Ιωάννη (νυν Ζάμπιας) ότι ήταν αυτός που περιέθαλψε στο σπίτι του επί μήνες τον εκ Ζακύνθου π. Γεράσιμο Σκαρτσή (μακαριστό σήμερα), όταν βρέθηκε σε απόλυτη ανάγκη για ιατρική μέριμνα. [Αναφέρουμε συνοπτικότατα ότι ο π. Σκαρτσής, μετά την διακονία του στη Ζάκυνθο, μετατέθηκε στο Γιοχάνεσμπουργκ, όπου για ένα κινητό τηλέφωνο τον κτύπησαν, σχεδόν έως θανάτου, κάποιοι κακοποιοί, χρειάστηκε επί μήνες νοσηλεία σε Εντατική και, μόλις καλυτέρευσε, ο λαϊκός τότε και εργαζόμενος ως σεκιουριτάς Γεράσιμος Βεντούρας, τον πήρε στην οικογένειά του, ώσπου να αναρρώσει πλήρως.] Όταν, κατά την εκ του πλησίον γνωριμία μας, τον ευχαρίστησα ως Ζακύνθιος για το καλό που προσέφερε στον π. Σκαρτσή, μου είπε χαμογελώντας: “Αφέντη μου {σσ. προσφώνηση επτανησίων προς τους ιερείς του}, μην ξεχνάς ότι, εκτός από άνθρωπος είμαι και Επτανήσιος. Πώς να αφήσω έναν Επτανήσιο στην τύχη του, εδώ κάτου στην Αφρική, ενώ μπορούσα να του προσφέρω το κατά δύναμιν;;;”
Τον ξανασυνάντησα ως ιερέα πλέον και διάδοχο του νυν Ζάμπιας, στο Germiston, το 2011, όταν ταξιδέψαμε εκεί, μετά την ενθρόνιση του νυν Ζάμπιας, τότε ως Μοζαμβίκης, στο Μαπούτο.
Έκτοτε αραιά και πού επικοινωνούσαμε με μηνύματα. Πριν ολίγους μήνες με πήρε στο viber: “Αφέντη μου, κάνε μια προσευχή στον Άγιο Διονύσιο για μένα. Δεν πάει καλά η υγεία μου…”
Τώρα πια, ο π. Γεράσιμος Βεντούρας, ο εξ Ιθάκης και Γιοχάνεσμπουργκ φίλος και αδελφός, βλέπει Ουρανό!… Μακάρι ο Κύριος της Ζωής και του Θανάτου, να τον καταστήσει λειτουργό και του ουρανίου Θυσιαστηρίου, με απευθείας θέα των Αθεάτων!
