Η εκκλησία – κόσμημα πιστό αντίγραφο της Αγιάς Σοφιάς στο «Χωριό της Ειρήνης»
Τα ραντεβού του με τον κόσμο τα έκλεινε στα νυχτερινά μαγαζιά που εμφανιζόταν, τα ραντεβού του όμως με τα «καρντάσια» του, τους φίλους καρδιάς, ο Βασίλης Καρράς τα έκλεινε στο «Χωριό της Ειρήνης».
Εκεί ο θρυλικός τραγουδιστής πετούσε από πάνω του την καθωσπρέπει φορεσιά της πίστας, έβαζε ποδιά μαγειρικής και ασχολούταν με τα πάντα… Με τον σκούφο του μάγειρα στο κεφάλι του «σκάρωνε» μερακλίδικα σπιτικά φαγητά και μακαρονάδες, διάφορους μεζέδες, σκάλιζε τους απέραντους κήπους, και είχε μόνιμα ένα καλοστρωμένο τραπέζι για να υποδέχεται τους φίλους του με κρασάκι δικής του σοδειάς, αλλά και με μπόλικη χαλαρή κουβέντα που τις περισσότερες φορές ξεκινούσε από το πρωί και κατέληγε το χάραμα…
Αυτός ήταν ο Βασίλης Κεσογλίδης στο χωριό του… Τα ηχεία έπαιζαν ελάχιστα τα τραγούδια του και περισσότερο παλιές επιτυχίες του Γαβαλά και του Καζαντζίδη, όποιος ήθελε να συναντήσει τον «άρχοντα» του πάλκου «πριβέ», ή να συμφωνήσει κάτι μαζί του ήξερε που θα τον βρει.
Το «Χωριό της Ειρήνης» ήταν το μεράκι του, το προσωπικό του καταφύγιο, η απομόνωσή του, εκεί καθόταν και όποτε ήθελε γρατζούναγε το μπουζούκι του και όποτε ήθελε έγραφε καψούρικα τραγούδια… Ο Βασίλης ή «Μπίλι», ή «Μπιλάρας» για τους πολύ δικούς του ανθρώπους, προσπαθούσε και το είχε καταφέρει εδώ και πολλά χρόνια να κρατάει την προσωπική του ζωή μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, για το χωριό του όμως, που του είχε δώσει το όνομα της κόρης του, ήθελε να μιλάει πολύ συχνά, πολλές φορές το έκανε για να δημοσιοποιήσει το παράπονό του για αυτό το έργο που τον είχε «ματώσει» οικονομικά για να το συντηρεί και να το διατηρεί σε άψογη κατάσταση.
Βασίλης Καρράς: Η εκκλησία – πιστό αντίγραφο της Αγιάς Σοφιάς
Άνθρωπος της θρησκείας ο Βασίλης Καρράς και με βαθιά πίστη στα Θεία, στο «Χωριό της Ειρήνης» είχε παντού εικόνες Αγίων, ο ίδιος επισκεπτόταν πολύ συχνά το Άγιο Όρος για να προσκυνήσει, όπως και τα Ιεροσόλυμα, ενώ μέσα στον χώρο είχε χτίσει και τον ναό της Αναστάσεως του Κυρίου, πιστό αντίγραφο της Αγιασοφιάς στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν μια μικρογραφία του συμβόλου της χριστιανοσύνης που ανέγειρε ο αρχιτέκτονας μηχανικός κ. Απόστολος Χρυσοχόου – μετά από ένα δικό του τάμα – που χρηματοδότησε κατά ένα μεγάλο ποσοστό ο Βασίλης Καρράς.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Μακεδονία» το 2007, ο σχεδιαστής και δημιουργός του τήρησε πιστά τις διαστάσεις του πραγματικού ναού ακόμα και στην κλίμακα κατασκευής του. Το έργο κόστισε πάνω από 100.000 ευρώ, μεγάλο μέρος των οποίων διέθεσε και ο Βασίλης Καρράς για τον εσωτερικό διάκοσμο του ναού, αλλά και για τη βάση, τα μάρμαρα και πολλά άλλα μέρη του κτίσματος.
Ο κύριος Χρυσοχόου είχε δηλώσει μάλιστα μάλιστα για αυτό: «Σκόπευα να τοποθετήσω το κτίσμα στο Νεοχώρι Χαλκιδικής, που είναι και το χωριό μου, όμως λόγω του βάρους της κατασκευής (σ.σ. η οποία είναι προκάτ δυο κομματιών και συνολικού βάρους πάνω από 100 τόνους) ήταν αδύνατη η μεταφορά. Έτσι ξεκίνησα τη διαδικασία εύρεσης μέρους όπου θα θεμελιωνόταν ο ναός. Συνάντησα πολλές δυσκολίες, αφού, για περίεργο λόγο δεν βρήκα εύκολα κάποιον που να τον ήθελε. Τελικά βρέθηκε ο κ. Καρράς που δέχτηκε με μεγάλη χαρά το κτίσμα και, αφού τον τοποθέτησε σε περίοπτη θέση, βοήθησε σημαντικά ώστε να έχει την περιποιημένη εικόνα που αντικρίζει ο επισκέπτης».
Το όνειρο ζωής, οι οικονομικές δυσκολίες και τα αδιέξοδα…
Στην πλαγιά του Λόφου Καρδίας στην Θεσσαλονίκη με θέα στον Θερμαικό και περιστοιχισμένο από 3.500 δέντρα, ο Βασίλης Καρράς είχε στήσει με πολύ μεράκι και γούστο το «Χωριό της Ειρήνης» κάνοντας το όνειρό του πραγματικότητα. Οι περισσότεροι Θεσσαλονικείς το έλεγαν «καταφύγιο του Βασίλη Καρρά», ή «το ησυχαστήριό του», ήταν το σημείο συνάντησης των μεγάλων επιχειρηματιών νυχτερινών μαγαζιών, που πήγαιναν για να του μεταφέρουν τις προτάσεις τους και ήξεραν ότι θα τον βρουν εκεί να το περιποιείται.
Ο δημοφιλής καλλιτέχνης είχε δημιουργήσει ένα παραδοσιακό ελληνικό χωριό που πολύς κόσμος επέλεγε για να κάνει τις κοινωνικές του εκδηλώσεις γάμους και βαφτίσεις. Ένας επίγειος παράδεισος που διέθετε πισίνες, γήπεδα τένις, πάρκινγκ 4000 θέσεων, αίθουσες εκδηλώσεων, εστιατόριο, λαογραφικό μουσείο που οι επισκέπτες του είχαν την δυνατότητα, να ανακαλύψουν την καλλιέργεια λαχανικών αλλά και την εκτροφή ζώων. Το “Χωριό της Ειρήνης” είναι ο αγαπημένος προορισμός των Θεσσαλονικιών επισκεπτών και όχι μόνο, αλλά και όσων θέλουν γενικότερα να απολαύσουν την υπέροχη θέα στον Θερμαϊκό και την απέραντη φιλοξενία.
«Η κόρη μου ασχολείται με το “Χωριό Ειρήνη”. Εγώ της είπα τις δυσκολίες και την αλήθεια για την ζωή του καλλιτέχνη. Είναι θέμα δικό της το τι θα επιλέξει να κάνει τελικά», είχε δηλώσει ο Βασίλης Καρράς σε παλαιότερη συνέντευξή του για την κόρη του Ειρήνη Κεσογλίδου που όσοι την είχαν δει σε μικρή ηλικία να τραγουδάει μαζί με τον μπαμπά της, πίστεψαν ότι θα ακολουθήσει τα δικά του επαγγελματικά βήματα.
Έπεσαν όμως έξω γιατί εκείνη αποφάσισε να ασχοληθεί με την λειτουργία του χωριού και με έναν συγκεκριμένο ειδυλλιακό χώρο για εκδηλώσεις που ονομάζεται «Ο κήπος του Ζορμπά». Λίγα χρόνια πριν και συγκεκριμένα το 2019, η Ειρήνη Κεσογλίδου, έκανε στο Χωριό που έφερε το όνομά της, τον γάμο της με τον Λάμπρο Αντράλα, ενώ ο μπαμπάς της στεκόταν στο πλευρό της συγκινημένος και δάκρυζε από ευτυχία.
Μερικά χρόνια πριν, και συγκεκριμένα το 2016, σύμφωνα με δημοσίευμα εφημερίδας άνθρωποι από το περιβάλλον του τραγουδιστή μετέφεραν πληροφορίες ότι λόγω της γενικότερης οικονομικής κρίσης, υπήρχε μεγάλη πτώση στα έσοδα της επιχείρησής του και επειδή δεν μπορούσε να ορθοποδήσει και να το στηρίξει άλλο οικονομικά έψαχνε τον ιδανικό αγοραστή.
«Ένα όνειρο ζωής που δεν μπόρεσε να το κάνει αληθινό όπως θα ήθελε», έλεγαν και επειδή ο αξέχαστος καλλιτέχνης είχε μεγάλο πάθος με την γη, το πάθος του αυτό το διοχέτευσε λίγα χρόνια αργότερα στο δικό του κτήμα, στην γενέτειρά του, στο Κοκκινοχώρι Καβάλας. Εκεί μετέτρεψε το άγονο και πετρώδες έδαφος της περιοχής σε έναν πράσινο παράδεισο με οπωροφόρα δέντρα, ελιές, παραδοσιακά σπίτια, χτιστούς φούρνους και μια τεχνητή λίμνη. Περήφανος μάλιστα για την παραγωγή του παρθένου ελαιόλαδου που έφερε το όνομά του, ο Βασίλης Καρράς δεν άφηνε κανέναν φίλο του παραπονεμένο, πάντα τους έδινε πεσκέσι ένα μπουκάλι ελαιόλαδου δώρο για να πίνουν στην υγειά του και να τον θυμούνται.
