Tα πάρακάτω αφορούν Κοιμητήρια πνιγμένα στο πράσινο.. γιατι τα ελληνικά κυριολεκτικά κρανίου τόπος είναι.. χωρίς δένδρα και βλάστηση.
Από ανθρώπινη προοπτική, τα νεκροταφεία είναι γαλήνιες και γαλήνιες τοποθεσίες όπου κυριαρχεί ο θάνατος.
Ωστόσο, για πολλά ζώα, αυτοί οι ταφικοί χώροι χρησιμεύουν ως ζωντανά καταφύγια μέσα στο αστικό τοπίο. Είναι αξιοσημείωτο ότι τα νεκροταφεία μετατρέπονται σε λατρεμένους βιότοπους, ενθαρρύνοντας ακόμη και τον πολλαπλασιασμό των εξωτικών ειδών.
Μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο MDPI εστιάζει σε ένα συγκεκριμένο είδος σαλιγκαριού που, παρά την ιταλική του καταγωγή, ευδοκιμεί τώρα στα όρια των νεκροταφείων του Βερολίνου.
Παρουσιάζουμε το Hygromia cinctella, ένα είδος σαλιγκαριού ιθαγενές στην περιοχή της Μεσογείου και συνήθως αναφέρεται ως ιταλικό σαλιγκάρι λόγω της επικράτησης του στην Ιταλία.
Πρόσφατη έρευνα αποκαλύπτει την ανακάλυψη πληθυσμών αυτού του μαλακίου στα εξέχοντα νεκροταφεία του Βερολίνου, συγκεκριμένα στο Wilmersdorf και στο Buschkrugallee.
Αντίθετα, μικρότερα νεκροταφεία έδωσαν μόνο μεμονωμένα δείγματα, υποδηλώνοντας είτε πρώιμο στάδιο αποικισμού είτε ακαταλληλότητα αυτών των θέσεων για τα σαλιγκάρια, πιθανώς λόγω περιορισμένου χώρου. Παρόλα αυτά, είναι αξιοσημείωτο ότι αυτό το ξένο είδος έχει καθιερωθεί με επιτυχία σε δύο συγκεκριμένα νεκροταφεία, ενώ παραμένει απόν σε άλλα σημεία της πόλης.
Έχει αποδειχθεί σε προηγούμενη έρευνα ότι τα νεκροταφεία έχουν την ικανότητα να φιλοξενούν ένα ευρύ φάσμα ζωικών ειδών, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι ασυνήθιστα ή απειλούνται με εξαφάνιση. Το επίπεδο βιοποικιλότητας που παρατηρείται σε αυτά τα νεκροταφεία εξαρτάται από διάφορους παράγοντες όπως οι διαστάσεις, η ηλικία, τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά και οι πρακτικές συντήρησης.
Σε περιπτώσεις όπου ένας τόπος ταφής παρουσιάζει σπάνια ανθρώπινη δραστηριότητα ή έχει αφεθεί χωρίς επίβλεψη, γίνεται ο βέλτιστος βιότοπος για να κατοικήσουν τα ζώα, καθώς η ανθρώπινη παρουσία και η παρέμβαση είναι ελάχιστη, αν όχι εντελώς απούσα. Στα νεκροταφεία που βρίσκονται στο Λονδίνο και το Βερολίνο, η παρουσία της άγριας ζωής συμβάλλει στην άνθηση της βλάστησης. Σε αντίθεση με τις σχολαστικά συντηρημένες αστικές περιοχές πρασίνου, η αυθόρμητη αναγέννηση των φυτών σε αυτά τα νεκροταφεία παρέχει στους επισκέπτες την ευκαιρία να συνδεθούν με τον φυσικό κόσμο.
Η μελέτη αποκαλύπτει ότι τα άτομα έχουν την τάση να περπατούν στα μονοπάτια των νεκροταφείων, ανάμεσα σε μνημεία, γλυπτά, προτομές και φωτογραφίες των νεκρών, καθώς αυτοί οι χώροι κυριαρχούνται από μοναξιά, πλούσια βλάστηση και ακμάζουσα πανίδα. Τα «άψυχα» δέντρα που βρέθηκαν μέσα στο νεκροταφείο είναι ιδιαίτερα ενδιαφέροντα λόγω της τοποθέτησής τους σε ένα σκηνικό που μιμείται το φυσικό τους περιβάλλον.
Αυτά τα δέντρα χρησιμεύουν ως πιθανά σπίτια για μια ποικιλία οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων μυκήτων και εντόμων που βασίζονται στα διαφορετικά στάδια της αποσύνθεσης του ξύλου.
Επιπλέον, οι κοίλοι χώροι μέσα στους κορμούς των δέντρων προσφέρουν ένα ασφαλές καταφύγιο για νυχτερίδες και δρυοκολάπτες, είδη που ενδέχεται να αντιμετωπίσουν απειλές λόγω της σπανιότητας αυτού του ξύλου στις αστικές περιοχές. Ωστόσο, αυτή η κατάσταση διαφέρει στα νεκροταφεία του Βερολίνου, όπου μπορεί να βρεθεί ένας σημαντικός αριθμός γερασμένων δέντρων. Η συσχέτιση μεταξύ βιοποικιλότητας και ψυχικής υγείας, όπως τονίστηκε από την έρευνα, έχει πυροδοτήσει αυξανόμενη περιέργεια.
Τα νεκροταφεία παρέχουν μια εξαιρετική ευκαιρία να εμβαθύνουμε σε αυτή τη σύνδεση. Λειτουργώντας ως «πράσινοι πνεύμονες», αυτοί οι ιεροί χώροι προσφέρουν στα άτομα την ευκαιρία να ξεφύγουν προσωρινά από τις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής και να αγκαλιάσουν τη σημασία της βιοποικιλότητας.
Αυτή η εμπειρία, με τη σειρά της, ενθαρρύνει μια ανανεωμένη δέσμευση στους επισκέπτες να προστατεύουν και να διατηρούν τον φυσικό κόσμο. Προκειμένου να αξιοποιηθούν πλήρως τα νεκροταφεία ως αστική «πράσινη» υποδομή, είναι σημαντικό για τους αξιωματούχους να κατανοήσουν τα κίνητρα πίσω από τις επισκέψεις των ανθρώπων και τις προτιμήσεις τους για συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, όπως τα φυσικά στοιχεία ή τα καλλιτεχνικά μνημεία που υπάρχουν συνήθως σε αυτά τα υπαίθρια μουσεία. όπως συμπέραναν οι ερευνητές.
Σύμφωνα με το περιοδικό Focus, τα νεκροταφεία δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται μόνο ως τόποι θανάτου, αλλά και ως παράδεισοι ζωής και βιοποικιλότητας. Οι συντάκτες της μελέτης προτείνουν ότι αυτοί οι χώροι θα πρέπει να αντιμετωπίζονται ανάλογα, εφαρμόζοντας συγκεκριμένες πολιτικές διατήρησης και προστασίας για τη διαφορετική χλωρίδα και πανίδα που φιλοξενούν.
Πηγη φωτο https://pixabay.com/
