Υπήρξε αδιάβροχος. Τίποτε δεν του κόστισε. Ούτε οι υποκλοπές ούτε τα Τέμπη ούτε οι φωτιές και οι πλημμύρες. Η κοινωνία «κάτι» έβλεπε στον Μητσοτάκη σε σύγκριση με τους αντιπάλους του, ιδία με τον ΣΥΡΙΖΑ, και του έδωσε δεύτερη τετραετία.
Οσοι δεν επέρριπταν την ευθύνη στην κοινωνία για την επιλογή της αυτή, έλεγαν ότι ο πραγματικός κίνδυνος για την κυβέρνηση θα προέλθει από την οικονομία και την αντίδραση της κοινωνίας.
Ας μας επιτραπεί να παραθέσουμε σχετικό απόσπασμα της στήλης από το σημείωμα που είχε τίτλο «Ως πότε Μητσοτάκης;» (29.12. 23):
«Τι μένει ως σοβαρή απειλή για την κυριαρχία Μητσοτάκη; Το έχουμε ξαναπεί και έχει επισημανθεί κι από άλλους κατά καιρούς: Μονάχα οι εξελίξεις στην οικονομία (ακρίβεια, ανεργία, πληθωρισμός, απολαβές) μπορούν να καταφέρουν θανάσιμο πλήγμα στην κυβέρνηση.
Ενδεχόμενη επιδείνωση της σημερινής οικονομικής κατάστασης, η οποία πόρρω απέχει της ειδυλλιακής εικόνας που φιλοτεχνεί η κυβέρνηση, θα επιφέρει αξιακή αναβάθμιση και άλλων ζητημάτων που τελούν εν υπνώσει στη συνείδηση της κοινωνίας(υποκλοπές, αλαζονεία, αυταρχισμός κλπ).Τότε όλα αυτά θα λειτουργήσουν σωρευτικά και θα δημιουργήσουν ωκεάνιο κύμα αντίδρασης και αγανάκτησης με απτές συνέπειες στις εκλογές».
Κοινωνική αντιπολίτευση
Ε, αυτό βλέπουμε σήμερα. Η κοινωνική αντιπολίτευση έχει αφήσει πίσω της την χλωμή και αδύναμη αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Με σημεία αναφοράς την ακρίβεια και την επιβιωτικού χαρακτήρα εξέγερση των αγροτών απειλεί ευθέως την δεσποτική παρουσία της κυβέρνησης.
Δεν πρόκειται για ψιλοτραύματα που επουλώνονται. Διαφαίνονται σοβαροί τραυματισμοί της κυβερνητικής εικόνας που δεν αντιμετωπίζονται με προπαγανδιστικές καταιγίδες και επιδοματικά γιατροσόφια.
Δεν είναι τυχαίο- ούτε έργο των κομμάτων της αντιπολίτευσης- το ότι δεν υπάρχει πολιτικό πρόσημο και ανάλογα ελατήρια στους αγρότες που κινητοποιούνται.
Η συμμετοχή είναι διακομματικού χαρακτήρα με τους αγρότες που ψηφίζουν τη ΝΔ(τεράστιο της ποσοστό της στον αγροτικό πληθυσμό κατά τις τελευταίες εκλογές) να είναι παρόντες και απολύτως ενεργοί.
Κάποιος ανοηταίνων υπουργός μίλησε για υποκινούμενες κινητοποιήσεις, αλλά το πήρε πίσω όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός παραδέχτηκε το δίκιο των αγροτικών αιτημάτων και τους κάλεσε να συναντηθούν μαζί του και να συζητήσουν.
Το τι θα αποφέρει η συνάντηση αυτή είναι άγνωστο. Η κυβέρνηση δεν καλείται απλώς να ικανοποιήσει τα συγκεκριμένα αιτήματα-δίκαια τα περισσότερα- αλλά είναι αναγκασμένη να παραδεχτεί καθυστερήσεις, αδράνεια και έλλειψη συντονισμού. Η ευθύνη γι΄αυτά είναι αποκλειστικά δική της. Και καταγράφεται στη συλλογική συνείδηση.
CUT: Το 1996 ένας άλλος πρωθυπουργός (ο Σημίτης) ενστερνίστηκε την φαεινή ιδέα των συνεργατών του να ξεφουσκώσουν τα λάστιχα των τρακτέρ για να αποσυμφορηθούν οι δρόμοι από τα μπλόκα. Οπερ και εγένετο. Ο…εκσυγχρονισμός στο φόρτε του.
Επιστροφή: Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πέραν της ακρίβειας και των οικονομικών εν γένει απειλείται σοβαρά και από την ρύθμιση για τα ομόφυλα ζευγάρια. Η συντηρητική βάση της ΝΔ, απογοητευμένη σε ικανό βαθμό από την παραμέριση στελεχών της «λαϊκής δεξιάς» λόγω επέλασης κεντρογενών κυρίως ΠΑΣΟΚικής προελεύσεως, φαίνεται να θεωρεί casus belli τη ρμιση αυτή. Ισως αυτό να φανεί τουλάχιστον στις Ευρωεκλογές.
Αντιθέτως, τόσο οι αντιδράσεις για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια όσο και η καταδικαστική απόφανση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το Κράτος Δικαίου στη χώρα μας δεν είναι βέβαιο ότι θα πλήξουν σοβαρά την κυβέρνηση. Όμως η σωρευτική επενέργεια και αυτών των θεμάτων στην γενική συνθήκη δεν είναι φρόνιμο να αγνοηθεί.
Με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα και με την πιθανότητα ικανών απωλειών της ΝΔ στις Ευρωεκλογές προκύπτει αυτονόητο το ερώτημα: Που θα κατευθυνθεί η ψήφος των δυσαρεστημένων ψηφοφόρων της ΝΔ;
Και συνακόλουθα: αν δεν ενισχυθούν τα κόμματα της Κεντροαριστερής αντιπολίτευσης κατά πόσον κινδυνεύει η ΝΔ του Μητσοτάκη να ηττηθεί στις επόμενες εθνικές εκλογές αν υπάρξουν διεργασίες και πιθανώς νέα μορφώματα στον χώρο της Κεντρο-Αριστεράς αλλά και στην επικράτεια της πέραν της ΝΔ Δεξιάς;
