«Να κάνω παιδιά για να ζω με το άγχος και το πιεσόμετρο για το αν θα γυρίσει το δεκάχρονο από το σχολείο;» αναρωτήθηκε ο τραγουδιστής
Ο Γιώργος Αλκαίος μίλησε για τη συγγραφή σεναρίων, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την κατάσταση της σχέση με του γονείς του, το ενδεχόμενο απόκτησης παιδιών, τη Eurovision, τη μάχη του με την κατάθλιψη και άλλα.
Ο τραγουδιστής παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο «Πάμε Δανάη» την Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου.
Αρχικά, ξεκίνησε λέγοντας: «Είχε γίνει συζήτηση στο παρελθόν με γνωστό σκηνοθέτη για να γίνει ταινία η ζωή μου, άλλα είπα ότι θα έπρεπε να έχει κλείσει και ο δεύτερος κύκλος της ζωής μου. Γράφω πολύ, έχω ήδη έτοιμα έξι σενάρια, το ένα σενάριο έχει πάει σε μεγάλη εταιρεία παράγωγης για να γίνει ταινία η σειρά & έχω έτοιμο και ένα θεατρικό έργο. Θέλω πολύ να ξαναδοκιμάσω ως ηθοποιός, έτσι ξεκίνησα, ήμουν και στην παράσταση «Αντιγόνη» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Όλοι μας προστατεύσαμε την παράσταση και την ίδια την Αλίκη, που ήταν πολύ καλή, άπλα στην πρεμιέρα συνέβη κάτι λόγω του άγχους της. Υπήρξαν κάποιοι καλοθελητές ανάμεσα στο κοινό που φώναξαν στην Αλίκη μία-δυο φορές και σταμάτησε, στις εφημερίδες έγινε μεγαλύτερο θέμα από τους κριτικούς».
Και συνέχισε: «Στην περιοδεία της “Αντιγόνης”, όταν παίξαμε στην Αρχαία Ολύμπια έβρεχε καταρρακτωδώς και δεν έφυγε κανένας. Ο Μίνως Βολανάκης μας έλεγε στις πρόβες πως αν πας με ελικόπτερο πάνω από το Λονδίνο & υπάρχουν 10 χιλιάδες ξανθές θα πεις «αυτή είναι η Αλίκη Βουγιουκλάκη».
Για τη συμμετοχή του στη Eurovision ανέφερε: «Η Eurovision ήταν το μεγάλο κλείσιμο για μένα, έπρεπε να το έχω σαν «αποκούμπι» για τον εγωιστή Γιώργο. Με το που πέρασα στον τελικό και φύγαμε για το Όσλο, έχασα τη γιαγιά μου, που ήταν η μητέρα μου – αυτό το ψηλά και χαμηλά μπορεί να σε στείλει στο ψυχιατρείο. Έπρεπε να αλλάξω για τη Eurovision, είχα δίπλα μου 5 χορευτές και έναν λυράρη που ήταν γυμνασμένοι, δεν ήθελα να με βλέπω ως τον χοντρούλη ανάμεσά τους».
Όσον αφορά στην απόφασή του να μείνει μόνιμα στη Μήλο, ο Γιώργος Αλκαίος σχολίασε: «Δεν έφυγα στη Μήλο επειδή πληγώθηκα, ήμουν έτσι κι αλλιώς σε υψηλό καλλιτεχνικό επίπεδο και σε πολυεθνικές δισκογραφικές εταιρείες τότε. Ήξερα να παίξω μπάλα, έπαιξα μπάλα άλλα από ένα σημείο και μετά βαρέθηκα το σύστημα, εγώ ήμουν μέσα στο σύστημα άλλα δεν λειτουργούσα για αυτό. Είναι πολύ δυνατοί οι άνθρωποι των δισκογραφικών για να ξεσηκωθείς, όποιος και να το παίζει μεγάλη φίρμα, εάν θέλουν, σε τελειώνουν μέσα σε δυο μέρες. Από ένα σημείο και μετά εγώ δεν ξανάπαιξα στα ραδιόφωνα, ακόμα δεν παίζω. Είπα «άντε γεια» και στα δυο μεγάλα μου συμβόλαια, ήθελα να φύγω, την τελευταία μου απονομή πλατινένιου δίσκου την έκανε ο Γιώργος Παπαδάκης live στον αέρα. Ήμουν για συνέντευξη στην εκπομπή του, μου έστειλαν τον πλατινένιο με ταξί, του είπα να κάνει την απονομή, ήθελα να δείξω πόσο τίποτε είναι όλο αυτό».
Έπειτα, έθιξε το θέμα της κατάθλιψη και αποκάλυψε: «Πέρασα την κατάθλιψή μου από μικρός, αυτό που πήρα και από την παιδική μου ηλικία είναι πως ό,τι κάνει κάποιος άλλος δεν σημαίνει ότι είναι η δίκη σου ζωή. Οριοθέτησα την κατάθλιψή γιατί κατάλαβα πολύ νωρίς ότι όλοι θα «φύγουμε» μία μέρα από αυτόν τον κόσμο».
Επιπλέον, για τη σχέση του με την οικογένειά του ο Γιώργος Αλκαίος απάντησε: «Από την πλευρά της μητέρας μου δεν υπήρξε καμία συγγνώμη, οι τελευταίες συζητήσεις μας έγιναν μέσω μειλ, φάνηκε ότι δεν έχει καταλάβει καν τι έχει γίνει. Ο καθένας κάνει αυτό που πιστεύει και προχωράει στη ζωή του με γνώμονα αυτά που έχει μέσα του, δεν μετράω το αν θα μου ζητήσει κάποιος συγγνώμη. Δεν θέλω να συνεχίσω κανέναν φαύλο κύκλο, ο καθένας ειλικρινά έχει την άποψή του και μπορεί να κάνει αυτό που θέλει κι ας πληγώσει όσους πληγώσει. «Έχασα» τη μητέρα μου στα 4, την ξαναείδα στα 16, άλλα δεν μπορούσε να υπάρξει τίποτε, ένιωθα σοκαρισμένος, γιατί κάτι που φανταζόμουν βρισκόταν ξαφνικά μπροστά μου. Άρχισα να ρωτάω πράγματα τη μητέρα μου στα 16 μου, άκουγα τις απαντήσεις άλλα δεν μου έκαναν οι απαντήσεις της, καταλάβαινα ότι αυτό πίστευε και αυτό ήταν. Δεν υπήρξαν συγγνώμες ούτε από την πλευρά του πάτερα μου, έκανε αυτό που εκείνος πίστευε ως σωστό, μεγάλωσε τα παιδιά του όπως έμαθε από τον πάππου μου».
Συγχρόνως πρόσθεσε: «Ο πατέρας μου είχε μία ζωή μέσα στη μουσική, δούλευε και στην Αμερική, είχε ένα γάμο που δεν δούλεψε και έπρεπε να έρθουμε στην Ελλάδα. Δεν κατηγορώ κανέναν, γιατί αν κατηγορήσω θα μπω στη θέση εκείνη στην οποία δεν πρέπει να μπω. Στα 52 μου δεν έχω ούτε τη μητέρα μου, ούτε τον πάτερα μου, άλλα δεν ήταν απόφαση δίκη μου, έτσι ήταν οι καταστάσεις και δεν μπορώ να πάω κόντρα σε αυτό. Για να μην παρεξηγηθώ για τον πάτερα μου, ο άνθρωπος έπραξε έτσι όπως ήξερε και συνεχίζει να το κάνει, προχωράει και μπράβο του».
Τέλος, για την απόκτηση παιδιών, ο τραγουδιστής σημείωσε: «Εγώ, να φέρω παιδιά σε αυτόν τον πλανήτη; Είστε τρελοί; Δεν βλέπετε τι γίνεται στον κόσμο; Για να λέω απλώς “το παιδί μου, δικό μου είναι αυτό!”. Να κάνω παιδιά για να ζω με το άγχος και το πιεσόμετρο για το αν θα γυρίσει το δεκάχρονο από το σχολείο; Όχι, δεν μπορώ να του το κάνω αυτό του παιδιού. Όλοι αυτοί που κάνουν οικογένεια, θα έπρεπε να κάνουν οικογένεια;».
