Αν νιώθεις ότι τρέχεις από το πρωί έως το βράδυ χωρίς πάντα να προλαβαίνεις να ανταποκριθείς στις δουλειές σου, ίσως υποφέρεις από το Σύνδρομο του Λευκού Λαγού.
«Έχω αργήσει, έχω αργήσει, για ένα πολύ σημαντικό ραντεβού. Δεν έχω χρόνο να πω χαίρετε, αντίο. Έχω αργήσει, έχω αργήσει, έχω αργήσει» – Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, Lewis Carroll
Καθώς παρακολουθούμε τις κόρες μας να κάνουν rollers, με τις πλάτες μας χαλαρά ακουμπισμένες στην καρέκλα, αναρωτιόμαστε με τη φίλη-μαμά πότε ήταν το τελευταίο απόγευμα καθημερινής που δεν ήμασταν στο τρέξιμο. Όταν έρχεται το καλοκαίρι και τα σχολεία και οι απογευματινές δραστηριότητες των παιδιών τελειώνουν, συνειδητοποιείς πόσο πολύ τρέχεις όλη μέρα, κάθε μέρα, τους προηγούμενους μήνες. Και το χειρότερο: Ποτέ δεν φτάνεις. Είσαι μονίμως αργοπορημένος/η.
Δεν χρειάζεται να είσαι γονιός για να καταλάβεις τι εννοώ. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι στις μεγαλουπόλεις τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ και είναι διαρκώς αργοπορημένοι, κυρίως επειδή οι υποχρεώσεις και οι δουλειές που έχουν επιφορτωθεί υπερβαίνουν τον διαθέσιμο χρόνο. Στην εποχή που το multi-tasking θεωρείται ταλέντο, το να καταφέρνεις να ολοκληρώνεις 2-3 εργασίες ταυτόχρονα, σου δημιουργεί την αίσθηση ικανοποίησης και αυταξίας, σωστά;
Για να το καταφέρεις, αυτό, βέβαια βρίσκεσαι σε μια μόνιμη κατάσταση πανικού: κοιτάζεις διαρκώς το smartwatch σου για να δεις την ώρα (και αν έχεις καλύψει τα απαραίτητα βήματα-στόχο μέχρι εκείνη τη στιγμή), κοιτάζεις την ώρα στην οθόνη του υπολογιστή για να υπολογίσεις σε πόσα λεπτά πρέπει να φύγεις για να πάρεις το παιδί από το σχολείο. Κοιτάζεις κάθε τόσο την οθόνη του κινητού στο μετρό καθώς σκέφτεσαι τι άλλο έχεις να κάνεις σήμερα. Αν είσαι στο αμάξι, βλέπεις κόκκινο φανάρι και αγχώνεσαι… Με λίγα λόγια υποφέρεις από το Σύνδρομο του Λευκού Λαγού.
Τι είναι το Σύνδρομο του Λευκού Λαγού
Ο αρχισυντάκτης του επιστημονικού περιοδικού Sage και γιατρός, Lowell D. Lutter, παραδέχτηκε πριν από μερικούς μήνες σε άρθρο του, ότι υποφέρει κι εκείνος από το Σύνδρομο του Λευκού Λαγού. Όπως λέει, η εξέλιξη της τεχνολογίας, οι πιο γρήγοροι υπολογιστές και τα smartphones, αντί να «πάρουν» δουλειά από τις πλάτες μας είναι λες και μας τράβηξαν να τρέχουμε κι εμείς ασθμαίνοντας πίσω από τους γρήγορους ρυθμούς τους. Αναρωτιέται κι εκείνος τι θα συμβεί τα επόμενα χρόνια που οι ταχύτητες των συσκευών αυτών θα αυξηθούν ακόμα περισσότερο.
Και πού οδηγούν αυτοί οι ρυθμοί; Στο να υπερ-προγραμματίζουμε, να υπο-αποδίδουμε και να είμαστε διαρκώς αγχωμένοι την κάθε μας ημέρα.
«Το Σύνδρομο του Λευκού Λαγού αναφέρεται στη συνεχή αίσθηση ότι καθυστερείς και δεν έχεις ποτέ αρκετό χρόνο. Αυτά τα αγχώδη συναισθήματα συχνά οδηγούν σε ανυπομονησία, άγνοια και φόβο ότι η καθυστέρησή σου θα προκαλέσει τρομερά προβλήματα στους άλλους που θα θυμώσουν μαζί σου επειδή δεν έφτασες νωρίς», περιγράφει η ψυχολόγος Kamalyn Kaur. Το αποτέλεσμα είναι να αγχώνεσαι, να ανησυχείς και να καθυστερείς.
Και δεν θες να απαριθμήσουμε εδώ τι προκαλεί στην υγεία σου και στο συνολικό προσδόκιμο ζωής σου, όλο αυτό το άγχος.
Γιατί, όμως, σου συμβαίνει αυτό; Οι απαντήσεις, σύμφωνα με τους ειδικούς, ποικίλουν, και δεν υπονοούν απαραίτητα ότι είσαι αγενής προς τους άλλους. Μπορεί απλά να δυσκολεύεσαι να προγραμματίσεις σωστά τον χρόνο σου, να είσαι ένα υπεραισιόδοξο άτομο που πιστεύει ότι θα προλάβει τα πάντα ή να σου αρέσει κάπως αυτή η ένταση που δημιουργεί ο καθημερινός ανταγωνισμός με τον ίδιο σου τον εαυτό. Φυσικά, υπάρχουν και άνθρωποι που η συστηματική τους καθυστέρηση οφείλεται σε συγκεκριμένες διαταραχές της ψυχικής υγείας ή σε νευρολογικές παθήσεις.
Πώς θα καταλάβεις αν υποφέρεις από αυτό το Σύνδρομο:
- Έχεις μονίμως το άγχος ότι θα καθυστερήσεις.
- Φοβάσαι ότι αν καθυστερήσεις κάποιος θα θυμώσει μαζί σου.
- Κοιτάζεις εμμονικά το ρολόι.
- Λες συνέχεια «θα αργήσω» ή «έχω αργήσει».
Πώς θα το αντιμετωπίσεις:
Υπάρχουν διάφοροι πρακτικοί τρόποι να αντιμετωπίσεις το Σύνδρομο του Λευκού Λαγού:
- Φρόντισε να αφιερώνεις ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα μέσα στη μέρα σου για να χαλαρώνεις.
- Ξεκίνα μαθήματα yoga.
- Γράψε σε ένα χαρτί όλα αυτά που σε αγχώνουν.
- Κάνε λίστες με όλα αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να κάνεις και βάλε τα σε σειρά προτεραιότητας.
Ο Dr. Lutter προτείνει και κάτι ακόμα: «Δεδομένου ότι δεν μπορείς να αποφύγεις αυτή την κατάσταση του διαρκούς τρεξίματος, αλλά καταλαβαίνεις ότι μπορεί και να μην αποδίδεις όπως θα έπρεπε, έχει νόημα να ρωτήσεις τη γνώμη των γύρω σου για το πώς θα μπορούσες να γίνεις πιο συνεπής και ταυτόχρονα παραγωγικός, χωρίς να διαλυθείς. Οι άνθρωποι που βρίσκονται έξω από “τον χορό”, ίσως έχουν μια καλύτερη προοπτική της κατάστασής σου και μπορούν να σου προτείνουν ιδέες και λύσεις που θα σε βοηθήσουν να μετριάσεις τις επιπτώσεις του Συνδρόμου». Τουλάχιστον μέχρι το επόμενο καλοκαίρι.
