Το ξέσπασμα της Εριέττας Κούρκουλου
«”Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;”
Εκτός από την αηδία που μου προκαλεί η συγκεκριμένη φράση, αντικατοπτρίζει την βαθία προβληματική νοοτροπία που κυριαρχεί όπου υπάρχει «δύναμη», είτε αυτή είναι οικονομική, είτε πολιτική, είτε θεσμική. Όμως εάν ένας απλός άνθρωπος έχει ευθύνη στο πώς συμπεριφέρεται, ή στο πώς μεγαλώνει τα παιδιά του, τότε εμείς που έχουμε επιρροή και δύναμη, έχουμε πενταπλάσια ευθύνη.
Την ευθύνη να μεγαλώσουμε παιδιά που σέβονται τον διπλανό τους και χρησιμοποιούν την δύναμή τους για καλό. Παιδιά που κατανοούν ότι είναι όλοι ίσοι – από τον σερβιτόρο που τους εξυπηρετεί σε κάποιο μαγαζί, μέχρι τον επιχειρηματία ή τον πολιτικό με τον οποίο μπορεί να κάνουν μια συνάντηση. Παιδιά που συμπεριφέρονται το ίδιο σε όλους – ίσως και λίγο ομορφότερα σε εκείνους που δουλεύουν για έναν βασικό μισθό.
Καμιά φορά φοβάμαι πώς θα βγει το δικό μας παιδί που μεγαλώνει με τόσα προνόμια, αλλά μετά σκέφτομαι τους γονείς μου και καθησυχάζομαι γιατί γνωρίζω ότι δεν είχα καμία ελπίδα να μην βγω καλό παιδί. Το ίδιο ελπίζω να ισχύσει και για τον Νίκο.
Υπάρχει τεράστια βρώμα στο χρήμα και την εξουσία, όμως δεν είναι το χρήμα, ούτε η εξουσία που την δημιουργεί. Τα δύο αυτά «εργαλεία» δίνουν απλά μεγαλύτερη ελευθερία στον καθένα να κάνει ότι γουστάρει – το τι γουστάρει να κάνει είναι ανεξάρτητο. Ο κομπλεξισμός, η αγένεια και η ανασφάλεια είναι πηγαία και υπάρχει σε όλες τις τάξεις.
Υπάρχουν βέβαια και καλοί άνθρωποι με χρήματα και εξουσία – καταπληκτικοί άνθρωποι, όμως είναι λίγοι και σπάνια ακούμε για το έργο τους γιατί πολύ δεν το κάνουν για να ακουστούν. Αισθάνομαι πολύ τυχερή που προέρχομαι από τέτοιους ανθρώπους. Όσο για τους υπόλοιπους; Η αλήθεια πάντα βγαίνει προς τα έξω. Κοντός ψαλμός», έγραψε.
