“Αγαπητοί /ές συμπολίτες και συμπολίτισσες, φίλες και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Με το δικαίωμα που μου δίνει η ιδιότητα του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ , το Σάββατο που μας πέρασε ( 6 Ιουλίου ) παρακολούθησα από κοντά τις εργασίες της αναμενόμενης από καιρό συνεδρίασης της κεντρικής πολιτικής επιτροπής του κόμματος.
Ξεκίνησα το ταξίδι προς την Αθήνα με μία συστολή . Φοβήθηκα πως για άλλη μία φορά η αμφισβήτηση μερίδας μελών απέναντι στον πρόεδρο Στέφανο Κασσελάκη θα έπαιρνε τη μορφή χιονοστιβάδας και θα γινόταν η απαρχή μιας ακόμα ταχύτερα εξελισσόμενης αποδόμησης της λειτουργίας των οργάνων και του ίδιου του κόμματος κατά συνέπεια.
Στη γραμματεία, έξω από την αίθουσα συνεδρίασης, μπορούσε κατά την άφιξή του ο καθένας μας να πάρει στα χέρια του το κείμενο συμβολής, όπως ήταν ο τίτλος του και να διαβάσει αναλυτικά τις θέσεις των “87”. Αυτή τη φορά τα πράγματα ευτυχώς ήταν λίγο προς το θετικό , διαφορετικά. Ο αντίλογος των 87 μελών της κεντρικής μας επιτροπής ήταν πιο συντροφικός, πιο καθοδηγητικός. Δεν ήταν ευθεία βολή επίθεσης και αμφισβήτησης όπως τα “παλιά καλά χρόνια”, εποχές των 53, των 6+6 και των ομπρελών τους.
Διαβάζοντας το κείμενο, στάθηκα σε ορισμένα σημεία που πραγματικά μπορούν να βοηθήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να πάει πιο μπροστά, να ξεπεράσει αδυναμίες και να αποτελέσει πραγματικό αντίβαρο στον νεοφιλελευθερισμό με ρεαλιστική πρόταση εναλλακτικής διακυβέρνησης.
Χαρακτηριστικά το κείμενο μιλούσε για συχνότερες συνεδριάσεις της κεντρικής επιτροπής και της κοινοβουλευτικής ομάδας, για άνοιγμα μεγάλης συζήτησης στην οποία θα αναλυθούν οι τρόποι με τους οποίους θα αντιπαρατεθούμε τόσο προγραμματικά όσο και ιδεολογικά απέναντι στη δεξιά,όπως και για το επίκαιρο άνοιγμα της συζήτησης που αφορά το μέλλον της κεντροαριστεράς και τους όρους σύγκλισης των προοδευτικών δυνάμεων σε αυτό. Αναφέρθηκε ,πολυ σωστα , ότι κάθε συνεννόηση και προσπάθεια πρέπει να είναι μακριά από τα κονκλάβια κορυφών , μακριά από κάθε διαπλοκή και λογική συγκόλλησης κορυφών , αντίθετα πρέπει να γίνει με τους όρους ζωής που επιβάλλει η ίδια κοινωνία και οι ανάγκες της, καθώς και η ειλικρινής αγωνία της συντριπτικής πλειοψηφίας των προοδευτικών πολιτών.
Οι “87” αναφέρουν ρητά πως μπαίνει εφεξής τέλος σε κάθε εσωστρέφεια και τακτική διαίρεσης, αντιτάσσοντας τη συνθεση και τη συνεργασία, με διεξαγωγή εσωκομματικών δημοψηφισμάτων πρώτα όσον αφορά την ενεργή συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στις διεργασίες ανασύνθεσης του ευρύτερου προοδευτικού χώρου και κατ’ επέκταση τη συμβολή με προτάσεις για την αλλαγή του καταστατικού.
Αυτά σε συντομία από τους “87”…
Στο φύλλο της χθεσινής κυριακάτικης Αυγής, στο άρθρο με τίτλο “προτεραιότητα η ανασυγκρότηση” διαβάζουμε τις θέσεις αυτών που “επικράτησαν” (αφού λοιπόν θέλουμε να μιλάμε με όρους πάλης) Οι “άλλοι πλην των 87” που υπερίσχυσαν γράφουν ότι:
Υπάρχει η ανάγκη δημιουργίας ενός ισχυρού και αυτόνομου κόμματος, πρωταγωνιστή στις διεργασίες της κεντροαριστερής ανασύνθεσης μια ανάγκη που σφραγίζει τον οδικό χάρτη της επόμενης περιόδου. Πορευόμαστε με το μέλλον στο καταστατικό συνέδριο του κόμματος τον Οκτώβριο (που ίσως να είναι και τέλη Σεπτέμβρη) ενώ αναμένονται και συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για την ανασυγκρότηση της αριστεράς. Στις αρχές Σεπτέμβρη θα συγκληθεί η πολιτική γραμματεία προκειμένου να προετοιμάσει τη συνεδρίαση της κεντρικής πολιτικής επιτροπής ενόψει συνεδρίου. Αμέσως μετά θα υπάρξει πλήρης αλλαγή και εκλογή νέων οργάνων, με ζητούμενο την οικοδόμηση ενός κόμματος πιο συμμετοχικού , δημοκρατικού, αξιοκρατικού και διάφανου – ανεξάρτητο οικονομικά.
Ψηλά στην agenda της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ιεραρχείται η εκπόνηση ενός συνολικού και κοστολογημένου κυβερνητικού προγράμματος. Τα επιτελικά στελέχη του κόμματος φιλοδοξούν το συνέδριο να αποτελέσει μία νέα αφετηρία για το κόμμα με στόχο την ενδυνάμωσή του, δίνοντας βάρος στον σχεδιασμό για την περιφέρεια όπου τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ήταν χαμηλά και ειδικά σε περιοχές που δεν υπάρχει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση.
Απώτερος στόχος της πολιτικά επίκαιρης και κοινωνικά αναγκαίας συζήτησης για την ανασυγκρότηση της προοδευτικής παράταξης είναι η δημιουργία εκλογικής συμμαχίας απέναντι στο καθεστώς Μητσοτάκη, με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να έχει defacto πρωταγωνιστικό ρόλο, να είναι ο πυλώνας του εγχειρήματος και ο επικεφαλής του (σημ. πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης) ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας συνεννόησης.
Αυτά σε συντομία και από τα επίσημα χείλη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Ως απλό μέλος, συγκρίνοντας τις δύο δέσμες θέσεων, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι διατυπώνονται και από τις δύο πλευρές, οι ίδιες αλήθειες, οι ίδιες ανάγκες και το ίδιο όραμα, απλά με διαφορετική διατύπωση. Και δεν είναι μία υπεραπλουστευμένη προσέγγιση.
Πραγματικά, πολλές φορές, η δίνη των πραγμάτων στην εποχή μας (τόσο εσωκομματικά όσο και στη ζωή) δε μας αφήνει ένα καθαρό βλέμμα στα γεγονότα. Τόσο οι “87” όσο και οι μη έχοντες αριθμητικό προσδιορισμό, αγωνιούν – ο καθένας με τον τρόπο του και μέσα από τις εμπειρίες του – για το χτίσιμο ενός κόμματος συμπεριληπτικού, δημοκρατικού, σύγχρονου και προσαρμοσμένου στη συνεχή εξέλιξη. Ένα κόμμα που θα αντανακλά μία υπερσύγχρονη αριστερά.
Αυτό , λοιπόν, που υπάρχει απόλυτη ανάγκη να καθορίσουμε την επόμενη περίοδο, είναι η προσπάθεια να αφαιρέσουμε από πάνω μας τα βαρίδια του 20ου αιώνα, που ακόμα σε πολλές εκφράσεις μας φαίνεται πως τα κουβαλάμε. Γιατί να δημιουργηθεί π.χ. κλίμα διαίρεσης σε μία συνεδρίαση της κεντρικής επιτροπής όταν λέμε σχεδόν τα ίδια οι δύο πλευρές?
Γιατί να μας είναι εύκολο να έρθουμε απέναντι ο ένας από τον άλλον, ότων μπορούμε να καθήσουμε δίπλα? Είναι δα τόσο δύσκολο? Όχι.
Πρέπει όμως να πάει ο 20ος αιώνας στο ντουλάπι του. Και από αυτόν να κρατήσουμε τις μεγάλες του μέρες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει αυτή τη στιγμή στη γραμμή πυρός του αξιόλογους ανθρώπους, μορφωμένους, εργατικούς με ιστορία και στέρεο ιδεολογικό υπόβαθρο. Έχει πλούσιες δεξαμενές σκέψεις και δυναμικό μέσα από τα κινήματα και την οικολογία. Δεν πρέπει, άλλο, αυτό το υπέροχο δυναμικό να πηγαίνει χαμένο. Θα βάλουμε στο ψηλότερο σημείο της ατζέντας μας, πριν τα εργασιακά, την κεντροαριστερά, τα εθνικά, το μεταναστευτικό κλπ, τη συντροφικότητα, τον ορθό πολιτικό λόγο, τη συνεννόηση, την ενότητα και την ταύτιση λόγου – έργων. Να λάβουν τέλος όλοι αυτοί οι κύκλοι εσωστρέφειας που προκαλούν τη συνεχή περιδίνηση, που δεν καταφέρνουν τίποτε άλλο παρά απαξίωση και απογοήτευση στο θυμικό της κοινωνίας.
Θέλουμε στην κορυφή του κόμματός μας, ανθρώπους πραγματικούς συντονιστές, Νέστωρες, που με σηκωμένα τα μανίκια θα κάθονται δίπλα μας και μαζί τους θα ανοίγουμε νέους δρόμους δράσεων και διεκδικήσεων. Να αναλύουμε τις πολιτικές μας θέσεις, να λύνουμε απορίες και με σύμμαχο την πείρα να συνθέτουμε νέα σκέψη και να προχωράμε. Γιατί αυτό ακριβώς είναι η αριστερά και αυτό πιστεύω πως περιμένετε όλοι για να ξαναπιστέψετε.
Με χαμόγελο, εντιμότητα και το θάρρος της γνώμης μας να μιλήσουμε για το μέλλον μας και μέλλον του κόσμου.
Όλα όμως τα πολλά παραπάνω που σας έγραψα απαιτούν ένα πράγμα!
Πολιτική βούληση! Να θες να αλλάξεις και να θέλεις να πας μπροστά. Είμαι βέβαιος πως μέσα από τις δυσκολίες, σημερα σε αυτή τη συγκυρία, αυτόν το δρόμο του ελπιδοφόρου μέλλοντος, βαδίζει ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Γεράσιμος Παπαδάτος, συντονιστής της ΟΜ Αργοστολίου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
