Τα χόρτα είναι στην κουλτούρα μας και, όπως μαθαίνουμε από νωρίς στη ζωή μας να τα τρώμε και να τα αγαπάμε, καλό να είναι να μαθαίνουμε και τα είδη, την εποχή τους και πώς να τα μεταχειριζόμαστε.
Ένα μεγάλο ποσοστό του πλούτου αλλά και της σοφίας της ελληνική κουζίνας οφείλεται στα χόρτα. Λατρεύω όχι μόνο να τα τρώω αλλά και να τα μαζεύω. Όλα αυτά τα άγρια χόρτα που φυτρώνουν τριγύρω μας –ακόμα και στο κέντρο της πόλης!– χαρίζουν πολύτιμα συστατικά για την υγεία μας, αλλά και μοναδικά αρώματα και γεύσεις στα πιάτα μας.
Κάθε εποχή έχει τα χόρτα της. Το καλοκαίρι, παρόλο που η φύση «στεγνώνει», μας χαρίζει κάποια από τα πιο αγαπημένα και νόστιμα χόρτα! Ας δούμε τα βασικά και πώς τα μαγειρεύουμε.
Βλίτα
Φυτρώνουν παντού τριγύρω μας αυτήν την περίοδο, ακόμα και στα πεζοδρόμια του κέντρου της Αθήνας – αλλά βέβαια δεν τα μαζεύουμε από εκεί! Στη λαϊκή θα βρούμε υπέροχα βλίτα όλο το καλοκαίρι. Υπάρχουν τα άγρια αλλά και τα σπαρτά και γίνονται υπέροχα βραστά. Είναι γλυκά σε γεύση και για αυτό τον λόγο είναι ιδιαίτερα δημοφιλή.
Λατρεύω τα βλίτα σε «σύβραση», δηλαδή να βράζονται μαζί με κολοκυθάκια. Συνοδεύουν υπέροχα ψητά ψαριά αλλά και κρεατικά, όπως μπιφτέκια. Τα βλίτα γίνονται και τσιγαριαστά, μπορούν να μπουν σε χορτόπιτες, να μαγειρευτούν με όσπρια όπως τα φασόλια, να γίνουν νοστιμότατοι καλοκαιρινοί ψευτοκεφτέδες, να μπουν σε ομελέτες κ.ά.
Και η γλιστρίδα φυτρώνει παντού, φροντίζουμε βέβαια να τη μαζεύουμε από καθαρά σημεία, όπως και όλα τα χόρτα. Είναι ιδιαίτερα ωφέλιμη για την υγεία, αφού είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικά, κάλιο, ασβέστιο, μαγνήσιο, ωμέγα-3.
Η γλιστρίδα είναι επίσης πολύ καλή πηγή σιδήρου και βήτα-καροτίνης, καθώς και ευεργετική για το ήπαρ. Εκτός από ωμή σε σαλάτες, τη βάζω σε σάντουιτς, πράσινους χυμούς, τη μαγειρεύω σε συνταγές όπως κοτόπουλο με γλιστρίδα, ή την μπλανσάρω και τη σερβίρω με ελαιόλαδο και λεμόνι ή ξύδι σαν βραστή σαλάτα. Επίσης γίνεται υπέροχο τουρσί.
Αλμύρα
Άλλο ένα αγαπημένο χόρτο, που –όπως υπονοεί και το όνομά της– αγαπά τη θάλασσα και φυτρώνει εκεί κοντά! Έχει γλυκιά και ευχάριστη γεύση, ενώ η υφή της θυμίζει και φύκι.
Την τρώμε είτε βραστή είτε ωμή. Φροντίζουμε να μην την παραβράζουμε, γιατί λιώνει. Τη σερβίρουμε με λεμόνι ή ξύδι και ελαιόλαδο και είναι υπέροχο συνοδευτικό ψητών ψαριών και γενικά των θαλασσινών. Γίνεται και τουρσί.
Αρμυρήθρα
Δεν είναι αλμύρα, είναι αρμυρίθρα, που και αυτή αγαπά τη θάλασσα. Είναι γνωστή και σαν σαλικόρνια ή σπαράγγι της θάλασσας, αλλά φυτρώνει παραθαλάσσια, όχι μέσα στο νερό.
Μαζεύεται με προσοχή (καθώς υπάρχει και μη βρώσιμη) και τρώγεται ωμή αλλά και τουρσί.
Κρίταμο
Και το κρίταμο είναι από τα χόρτα που αγαπάνε πολύ τη θάλασσα και φυτρώνει άφθονη σε βραχάκια ή κοντά σε πέτρες στις παραλίες.
Επίσης πολύ πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, ιδιαίτερα αρωματικό, νόστιμο και εύκολο να το μαζέψεις. Τρώγεται ωμό σε σαλάτες, γίνεται τουρσί και μπορούμε να το μπλανσάρουμε και να το απολαύσουμε με ελαιόλαδο και λεμόνι ή ξύδι, σαν σαλάτα.
Στύφνος
Γνωστός και σαν αγριοντοματιά, ο στύφνος φυτρώνει σε πολλά σημεία, ακόμα και στο κέντρου της Αθήνας, αλλά τον βρίσκουμε και σε λαϊκές, συνήθως σε πάγκους παππούδων ή γιαγιάδων που ξέρουν να τον μαζεύουν.
Έχει ελαφρώς πικρή γεύση και καταναλώνεται αποκλειστικά βραστός, γιατί ωμός είναι δηλητηριώδης (μακριά από τους καρπούς του). Τρώμε μόνο τα φύλλα, τα οποία παραδοσιακά γίνονται «σύβραση» με άλλα χόρτα –όπως βλίτα, που είναι γλυκά– αλλά προσθέτουμε και άλλα λαχανικά στην κατσαρόλα, π.χ. μια ντομάτα, μια πατάτα, ένα κρεμμύδι και κολοκύθια.
