ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ
I.Μομφεράτου 1 & Ι.Μεταξά , Αργοστόλι
15 Ιουλίου 2024
Σύσσωμος ο Σύλλογος Πολιτικών Συνταξιούχων Νομού Κεφαλλήνιας μέσο του Πρόεδρου του και του Διοικητικού του Συμβούλιου αποχαιρέτα τον ΠΑΝΑΓΗ ΔΗΔΑΛΟ άξιο μέλος μας και ένθερμο υποστηρικτή των αγώνων και του έργου μας από την ίδρυση μας μέχρι σήμερα. Για τον ΔΑΣΚΑΛΟ και ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΑΝΑΓΗ όσα λόγια και να πούμε είναι φτωχά. Ευχόμαστε υγεία και γαληνή στην οικογένεια του και θα ζει πάντα με αγάπη στην κάρδια όλων μας.
Από το Δ.Σ.
Καλό σου ταξίδι δάσκαλε μας.
Ένας εξαιρετικός δάσκαλος αλλά και πολύ αγαπητός άνθρωπος ο Παναγής Δίλαλος έφυγε από κοντά μας. Εμείς οι παλιοί μαθητές του τον αποχαιρετούμε με λίγα λόγια σεβασμού, εκτίμησης και αγάπης.
Καθηγητής μας σε απαιτητικά μαθήματα, μας έκανε με τον τρόπο του να τα προσεγγίζουμε με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, να θέλουμε να διακριθούμε.
Σε μια περίοδο με πολλές δυσκολίες, μας προσέφερε γνώσεις στη σχολική τάξη αλλά επί πλέον μας προετοίμαζε και πέρα από τις απαιτήσεις του σχολείου, για τις εξετάσεις που θα ακολουθούσαν μετά την αποφοίτηση μας.
Όμως και πολύ μετά τα μαθητικά μας χρόνια στάθηκε κοντά μας. Ένας απλός και προσιτός άνθρωπος που με ενδιαφέρον και πολύ αγάπη επικοινωνούσε συχνά μαζί μας, να μας ευχηθεί στις γιορτές, να ρωτήσει και να μάθει τα νέα μας και τα νέα της οικογένειας μας. Χαιρόταν ιδιαίτερα για κάθε προσπάθεια μας που είχε επιτυχία.
Άνθρωπος του καθήκοντος, δραστήριος και με διάθεση προσφοράς είχε και σημαντική κοινωνική δραστηριότητα.
Ένας σπουδαίος άνθρωπος που θα τον θυμόμαστε πάντα με σεβασμό και αγάπη.
Τον αποχαιρετούμε με θλίψη και εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένεια του.
Ηρακλής Κουρκουμέλης
Ανδρέας Ζαπάντης
Συγκινούν “Τα παιδιά της Λάσσης”, τα παιδιά του Οικοτροφείου διασκορπισμένα ανά την Ελλάδα. Εστειλαν στεφάνι στον καθηγητή τους.
Ενα στεφανι απο ολα τα παιδια της Λασσης για τον αγαπημενο μας Δασκαλο…
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμή σε ένα άνθρωπο κ δάσκαλο να τον θυμούνται οι μαθητές του και να εκφράζονται με τα καλύτερα λόγια μετά από 50 Χρόνια αποφοίτησης. Και ένα είναι το σίγουρο ότι ποτέ δεν πρόκειται να τον ξεχάσουμε. Πάντα θα είναι στην Καρδιά και στο Μυαλό μας.
Βενέδικτος Πετράτος
Στον δάσκαλό μας με αγάπη / Παναγής Δίλαλος
Οφειλόμενο σεβασμό και ανάγκη έκφρασης πηγαίας ευγνωμοσύνης αποτελούν τα λίγα λόγια για τον αείμνηστο δάσκαλό μας Παναγή Δίλαλο
Ήταν η μακρινή δεκαετία του 1960, περί το 1965 αν ενθυμούμαι καλώς, όταν στο νεοιδρυθέν γυμνάσιο και λύκειο Σάμης, που στεγαζόταν σε ξύλινο οίκημα-την αξέχαστη παράγκα- ανέλαβε καθήκοντα ένας νέος καθηγητής φυσικής . Ονομαζόταν Δίλαλος Παναγής- για μας έκτοτε και μέχρι σήμερα ήταν ο Κύριος Δίλαλος- με καταγωγή από την Λειβαθώ. Πηγαινοερχόταν καθημερινά στη Σάμη, αρχικά με ένα μηχανάκι αργότερα με το κλασικό φολξβάγκεν. Παρότι υπηρετούσαν εκεί αξιόλογοι καθηγητές, o Κύριος Δίλαλος άρχισε να ξεχωρίζει. Δίδασκε φυσική, χημεία, γεωγραφία και ότι άλλο του ανέθεταν σε όλες τις τάξεις.
Αρχικά ήταν ο τρόπος διδασκαλίας. Είχε ένα ιδιαίτερο χάρισμα στην μετάδοση γνώσεων. Σε ένα δύσκολο πεδίο όπως η φυσική και η χημεία, έβρισκε τρόπους να εκλαϊκεύει τη θεωρία χωρίς να αφίσταται από την επιστημονική ακρίβεια. Με πρωτόγονες για τα σημερινά δεδομένα μεθόδους-μπορεί να έπιανε φωτιά η έδρα από το καμινέτο των πειραμάτων χημείας, ή να έσβηνε ενίοτε τον πίνακα με το μανίκι του- η γνώση μεταδιδόταν στέρεα στο μυαλό όλων των μαθητών.
Δεν περιοριζόταν όμως στην μετάδοση γνώσεων. Όντας φτωχό παιδί της επαρχίας γνώριζε τις δυσκολίες εκπαίδευσης. Σε εποχή που κάθε χρόνο ο αριθμός των μαθητών λιγόστευε, αγωνιζόταν να πείσει για την ανάγκη συνέχισης των σπουδών. Πλησίαζε τους μαθητές, εύρισκε ελαφρυντικά για τις παρεκτροπές, ενημέρωνε για τις επαγγελματικές προοπτικές κάθε κλάδου, αποκτούσε την εμπιστοσύνη και τoν σεβασμό των μαθητών. Αυστηρός, αλλά δίκαιος, προσιτός, λιτός, σοβαρός, δημιούργησε σχέσεις , που κράτησαν και μετά την μαθητική περίοδο.
Στο Λύκειο Σάμης υπηρετούσε και η Κα Βάσω Μακρυδήμα, με την οποία δημιούργησε οικογένεια και απόκτησαν δύο εξαιρετικά παιδιά και λαμπρούς επιστήμονες. Αργότερα υπηρέτησε σε σχολεία του Αργοστολίου και της Λειβαθούς. Εκεί δίδαξε με το ίδιο πάθος και ενδιαφέρον για την εξέλιξη των μαθητών του.
Από τα χέρια του Κου Δίλαλου πέρασαν πολλοί μαθητές. Κάποιοι σταμάτησαν κάποιοι χάθηκαν κάποιοι προχώρησαν. Αργότερα κάποιοι δραστηριοποιήθηκαν σε καίριες θέσεις της πολιτικής, της επιστήμης, της διοίκησης και σε άλλους τομείς της τοπικής κοινωνίας αλλά και ευρύτερα. Ο δάσκαλος χαιρόταν για την εξέλιξη αυτή. Ήταν και αυτός μαθητής, μου έλεγε, με κρυφή αλλά ανεπιτήδευτη ικανοποίηση.
Η γενιά της παράγκας του γυμνασίου και λυκείου Σάμης, θα θυμάται πάντα τον δάσκαλο , τον άνθρωπο Δίλαλο, που μας έμαθε τους νόμους της φύσης, κυρίως όμως μας έδωσε εφόδια για το «ευ ζειν»¨. Τον ευγνωμονούμε για ότι μας προσέφερε , τον ευχαριστούμε που οι δρόμοι μας συναντήθηκαν.
Όσο για τους δικούς του ανθρώπους , στους οποίους εκφράζουμε τα συλλυπητήριά μας, ας είναι βέβαιοι ότι η ζωή και το έργο του αξέχαστου δασκάλου μας, δεν υπήρξε μάταιη. Η ματαιότητα στα ανθρώπινα εντοπίζεται σε «όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον». Η ενασχόληση όμως με την παιδεία, όπως έκανε ο δάσκαλός μας, παράγει αποτελέσματα που παραμένουν ισχυρά και ανόθευτα μετά θάνατο.
Καλό σου ταξίδι σεβαστέ μας διδάσκαλε . Αργοστόλι 15/7/2024 Μάρκος Κοτσιλίνης
Γιάννης Λυκούδης
Ήμουν και εγώ ένα από εκείνα τα τυχερά παιδιά που είχαμε Δάσκαλό μας τον Παναγή Δίλαλο. Διαβάζω όλα αυτά τα συγκινητικά αποχαιρετιστήρια σημειώματα των “παιδιών του” και αναπολώ εκείνα τα μαθητικά μας χρόνια που ζήσαμε κοντά του από την εποχή που μας παρέλαβε στα χέρια του μέχρι την ημέρα που τον εγκατέλειψαν οι δυνάμεις του μην μπορώντας πλέον να μας παίρνει τηλέφωνο για να μάθει τα νέα μας.
Χάσαμε για πάντα τον Δάσκαλό μας και μαζί με αυτόν τον Άνθρωπο που δεν μας ξέχασε ποτέ, όχι μόνο εμάς, αλλά ούτε και τα παιδιά μας ακόμη και τα εγγόνια μας λες και ήταν ο δικός μας πατέρας.
Όταν με έπαιρνε τηλέφωνο του έλεγα πάντα με ενοχές … Δάσκαλε πάλι με πρόλαβες…. εγώ θα έπρεπε να σε είχα πάρει τηλέφωνο δεν ξέρω πως τα καταφέρνεις και με προλαβαίνεις πάντα….γελούσε και μου έλεγε πως όχι εγώ αλλά αυτός είναι που έχει την ευθύνη γιατί απλά ήταν ο Δάσκαλός μας….. Αυτός ήταν ο Παναγής Δίλαλος, ο Δάσκαλός μας που πέραν της μαθητικής ύλης μας δίδαξε κυρίως ήθος και ενσυναίσθηση.
Αναλογιζόμενος τι σημαίνει να έχεις έναν τέτοιο Δάσκαλο στην ζωή σου εύχομαι να υπάρξουν γενιές νέων παιδιών που θα είχαν την τύχη την δική μας. Τίποτα άλλο.
Απευθύνοντας με πόνο και οδύνη στον Δάσκαλό μας το ύστατο Χαίρε στέλνουμε στην πολυαγαπημένη του Βάσω και στα πολυαγαπημένα του παιδιά Χρήστο και Ασπασία τα πλέον θερμά μας συλλυπητήρια.
Αιωνία σου η μνήμη αξέχαστε Δάσκαλέ μας. Η μνήμη σου θα μας συντροφεύει πάντα.
ΜΑΚΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ
ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ, ΠΑΝΑΓΗ
Μας έφυγε ένας από τους τελευταίους της παλιάς καλής «φουρνιάς» καθηγητών της Κεφαλονιάς, ο Παναγής Δίλαλος, δάσκαλος, παιδαγωγός, συνάδελφος, φίλος.
Ήταν αφοσιωμένος στη «δουλειά» του, αγαπούσε την «τάξη», δεν ήθελε να «χάνει» ώρες.
Αγαπούσε τους μαθητές του. Έγνοια του ήταν αν κατάλαβαν το μάθημα. Γι’ αυτό και δίδασκε κατανοητά, με ζωντάνια, «παίδευε» τον πίνακα, «έπαιζε» με τα πειράματα, γέμιζε κιμωλίες από πάνω μέχρι κάτω. Γενιές μαθητών αγάπησαν τη Φυσική χάρη στον Παναγή.
Πλησίαζε τα παιδιά, τα συμβούλευε. Και μέσα στη σχολική αίθουσα και μέσα στο προαύλιο και στο δρόμο. Είχε τον «τρόπο» του. Κι εκείνα έρχονται σήμερα – μεγάλοι και μεγάλες πια – και εκτιμούν την προσπάθεια και τη στάση του Δασκάλου τους.
Καλός συνάδελφος ο Παναγής, έτοιμος πάντα να σε βοηθήσει, να σου εξηγήσει, να σ’ εξυπηρετήσει. Και από τη θέση του διευθυντή ο Παναγής εργαζόταν ακόμη περισσότερο, αλλά πάντα παρέμενε, χωρίς τυπικότητες και … ιεραρχίες, ο καλός συνάδελφος.
Και μετά τη συνταξιοδότησή του δε σταμάτησε να γνοιάζεται για το Σχολείο και την Εκπαίδευση. Μαζί με την κ. Βάσω Μακρυδήμα, τη σύζυγό του – αξιόλογη και αγαπητή συνάδελφο – ρωτούσε και μάθαινε τα νεότερα στον εκπαιδευτικό χώρο.
Άνθρωπος της προσφοράς ο Παναγής, πολίτης, ενεργός, δραστήριος. Χαρακτηριστικά του η εντιμότητα, η συνέπεια, η συν-εργασία. Ενέπνεε, συσπείρωνε, καθοδηγούσε σωστά. Εργάστηκε με πρόγραμμα και υπομονή, για να στήσει το Σύλλογο του χωριού του, τον οποίο σήμερα όλοι καμαρώνουμε.
Φεύγεις, Παναγή, αλλά μένει το έργο σου, μένει το παράδειγμά σου. Η προσφορά σου είναι ζωντανή ανάμεσά μας. Θα σε θυμόμαστε με σεβασμό, εκτίμηση και αγάπη.
Και … κοίτα να δεις, βορέ Παναγή, εκεί που θα πας, αν συναντήσεις τη Λουκία – την εκτιμούσες, το ξέρω‧ κι εκείνη σ’ αγαπούσε – πες της για ’κείνη την παρένθεση [( )] – ξέρεις εσύ…
Αντίο, Παναγή. Καλό σου ταξίδι, αγαπημένε συνάδελφε και φίλε.
15-7-2024 Πέτρος Πετράτος
ΕΝΩΣΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΜΕΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ – ΙΘΑΚΗΣ (ΕΛΜΕ-ΚΙ)
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕΚΙ εκφράζει την θλίψη του για τον θάνατο του συναδέλφου Παναγή Δίλαλου και τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στη σύζυγό του και αγαπητή συνάδελφο Βάσω Μακρυδήμα καθώς και στα παιδιά και τα εγγόνια του.
Ο συνάδελφος Παναγής Δίλαλος κατά την θητεία του στη Δημόσια Εκπαίδευση, τίμησε την ιδιότητα του ως εκπαιδευτικού λειτουργού. Υπηρετώντας ως καθηγητής Φυσικής σε διάφορα σχολεία του νομού (Σάμη, Αργοστόλι –Γυμνάσιο Αρρένων-Πρακτικό, Κεραμειές), τόσο από τη θέση απλού καθηγητή όσο και σαν στέλεχος εκπαίδευσης είχε κερδίσει την εκτίμηση των συναδέλφων και την αγάπη των μαθητών του.
Ως δάσκαλος φυσικής υπήρξε υποδειγματικός. Συνδύαζε, πάντοτε, με μαεστρία τη θεωρία με την πράξη, το εργαστήριο και τα πειράματα με το βιβλίο και τη θεωρητική προσέγγιση της επιστήμης. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το αμέριστο ενδιαφέρον του και την αγάπη του προς τους μαθητές, τον καταξίωσε ως μια εμβληματική προσωπικότητα στην εκπαίδευση. Ακόμη και μετά τη συνταξιοδότηση του θυμόταν τους μαθητές του και χαιρόταν να επικοινωνεί μαζί τους και να τους συμβουλεύει.
Με τη συνεπή συμμετοχή του στις δραστηριότητες του σωματείου μας, στήριζε τον αγώνα μας για δημόσια δωρεάν εκπαίδευση.
Η αγάπη του για τα κοινά τον ώθησε ακόμη και μετά τη συνταξιοδότηση του να ασχοληθεί με τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού του και να προσφέρει μέχρι τα τελευταία χρόνια της ζωής του.
Θα τον θυμόμαστε για πάντα με αγάπη και σεβασμό.
Αργοστόλι 15/7/2024
Για το ΔΣ της ΕΛΜΕ-ΚΙ
Η Πρόεδρος
Σοφία Ποταμιάνου Ο Γενικός Γραμματέας
Μάκης Λάγιος
Αγαπημένε μας δάσκαλε Παναγή καλό σου ταξίδι. Τα πιο ωραία και τα πιο ξένοιαστα χρόνια της ζωής μας έχουν συνδεθεί στενά με σένα. Πάντα έχουμε να θυμόμαστε κάτι καλό. Την αφοσίωση σου προς τους μαθητές σου, τη θέληση και το πάθος σου να μας διδάξεις και να μάθουμε, την αγάπη σου αλλά και τις συμβουλές που μας έδινες, με τον δικό σου μοναδικό τρόπο, για να γίνουμε χρήσιμοι στην κοινωνία. Δεν ήσουν απλά ο καθηγητής μας. Τα χρόνια πέρασαν, αλλά εσύ, πάντα μας θυμόσουν και χαιρόσουν να επικοινωνείς μαζί μας.
Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ…..
Σπύρος Ματιάτος
Δεν είχα την τύχη να τον έχω ούτε καθηγητή ούτε συνάδελφο. Όταν διορίστηκα στις Κεραμειές ο Παναγής Δίλαλος είχε συνταξιοδοτηθεί. Βρήκα όμως εκεί την αύρα του, όπως συμβαίνει με όλους τους “παλιούς” καθηγητές που επί χρόνια υπηρέτησαν σε εκείνο το σχολείο, και στη συνείδηση της μικρής μας κοινωνίας έχουν συνδεθεί με αυτό.
Αν δεν το ζήσει κανείς αυτό είναι δύσκολο να το περιγράψει. Και σίγουρα συμβαίνει και σ’ άλλα σχολεία, εγώ μόνο σ’ αυτό έχω δουλέψει και καταθέτω αυτή την εμπειρία. Ορισμένοι άνθρωποι, με την πολύχρονη παρουσία και προσφορά τους στο σχολείο και την τοπική μας κοινωνία, με την αγάπη που έχουν επιδείξει για το λειτούργημά τους, αφήνουν πίσω τους μια κληρονομιά, που τη βρίσκουμε, τη ζούμε, εμείς οι “νεότεροι”. Μια κληρονομιά που θέλει το σχολείο αυτό να λειτουργεί σαν οικογένεια, τις σχέσεις των ανθρώπων που εργάζονται, αλλά και που φοιτούν σ’ αυτό, να υπερβαίνουν τα τυπικά όρια των διαταγμάτων και των εγκυκλίων, να είναι ανθρώπινες…
Αυτό το σχολείο βρήκα κι εγώ, 15 χρόνια πριν. Στην οικογένειά μου δεν προστέθηκαν μόνο οι συνάδελφοι που βρήκα, αλλά κι οι “παλιοί” καθηγητές, που με τον τρόπο τους ήταν εκεί. Στις γιορτές, ο Παναγής Δίλαλος θα έψαλλε στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, και θα παρακολουθούσε πάντα τη μικρή μας παρέλαση, μαζί με τη σύζυγό του και επίσης καθηγήτρια (και διευθύντρια) του Σχολείου κ. Βάσω Μακρυδήμα. Δεν έφυγαν ποτέ αυτοί οι άνθρωποι από το σχολείο. Γιατί μας άφησαν την αγάπη τους. Που έγινε και δικιά μας αγάπη.
Βρήκα λοιπόν ένα σχολείο όπου η αγάπη μπορούσε (και μπορεί!) να νικήσει κάθε δυσκολία. Και θέλω να πιστεύω ότι αυτή η “κληρονομιά” των “παλιών”, εξακολουθεί να ισχύει, κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια. Και επειδή όλοι είμαστε περαστικοί, μακάρι να δώσω κι εγώ
αυτή τη σκυτάλη αυτής της αγάπης, έτσι καθαρή και ατόφια, όπως την έλαβα.
Ηλίας Τουμασάτος
καθηγητής στο Βαλλιάνειο Λύκειο Κεραμειών
”
Ένας αγαπημένος φίλος της οικογένειας μας, μια μεγάλη προσωπικότητα, ένας μεγάλος δάσκαλος, ένας παλιός Κεφαλλονίτης με όλη τη σημασία της λέξης (για όσους γνωρίζουν τι σημαίνει το παλιός Κεφαλλονίτης), έφυγε πριν λίγες ώρες για το μεγάλο ταξίδι που επιφυλάσσει στον άνθρωπο η ακατάλυτη ροπή του σύμπαντου. Αγαπημένε μας φίλε ΠΑΝΑΓΗ ΔΙΛΑΛΕ καλό κατευόδιο. Κάποτε θα συναντηθούμε ξανά, σαν αστρόσκονη πλέον, κοινωνοί του απέραντου. Ως τότε θα ζεις μαζί μας έτσι όπως σε ξέραμε.!!!
Αποστόλης Μαγουλάς
