Στις 16-7-2024 συμπληρώθηκαν τρεις μήνες από τότε που έφυγε από τη ζωή, στα εκατό του χρόνια, ένας από τους τελευταίους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, ο Κεφαλονίτης Γεράσιμος Νικολάτος.
Γεννήθηκε στο χωριό Γριζάτα της Σάμης στις 13 Μαρτίου του 1924. Υπηρέτησε στον ΕΛΑΣ από το 1941 έως το 1944 ως μέλος των Εθνικών Οργανώσεων Εσωτερικού, όπου ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δράση τόσο στην Αθήνα όσο και στην Κεφαλονιά. Εκεί τον συνέλαβαν οι Ιταλοί «για πράξεις κατά των στρατευμάτων κατοχής», τον βασάνισαν και τον φυλάκισαν στις φυλακές του Αργοστολίου απ΄ όπου κατάφερε να δραπετεύσει και συνδέθηκε με το ΕΑΜ Νέων. Πέρασε με βάρκα στο Ξηρόμερο της Αιτωλοακαρνανίας και από εκεί στην Αθήνα για να συνεχίσει την αντιστασιακή του δράση, μοιράζοντας προκηρύξεις και κολλώντας αφίσες που έγραφε με το χέρι.
Γνώρισε πολλούς αντιστασιακούς, μεταξύ αυτών τον Άρη Βελουχιώτη και τον Ηλία Στάβερη (Θαλής) που ήταν φίλος του και συναγωνιστής. Επειδή ήταν οργανωμένος και γνωστός ως κομμουνιστής για να μη συλληφθεί αυτοεξορίστηκε το 1963 με την οικογένειά του στη Γερμανία και επέστρεψε μετά το τέλος της δικτατορίας. Έχει αρθρογραφήσει σε αντιστασιακά περιοδικά και εφημερίδες. Σχετικά με τη δράση του θα βρούμε στο βιβλίο «ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ 41-44 – Η ΑΘΗΝΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ» ΤΟΜΟΣ Β΄ (Χατζηπατέρας – Φαφαλιού, ΚΕΔΡΟΣ). Από το 1991 ήταν μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης (Π.Ε.Α.Ε.Α.) και του απονεμήθηκε μετάλλιο με δίπλωμα για τη δράση του στο Ε.Α.Μ.
