Φέτος το καλοκαίρι, το trend του lazy luxury, θέλει να διεκδικήσουμε το δικαίωμα στην ανεμελιά.
Αν νιώθεις να σε έχει κουράσει ήδη ο ωκεανός του μπεζ στον οποίο μας βούτηξε τους προηγούμενους μήνες η τάση του quiet luxury, δεν είσαι η μόνη. Το νέο trend είναι ήδη εδώ και αντλεί έμπνευση από την ανεμελιά που είδαμε να πρωταγωνιστεί στις πασαρέλες για τη σεζόν Άνοιξη/Καλοκαίρι 2024.
Ο λόγος για το “lazy luxury“, που αποπνέει επίσης τον αέρα του “παλιού αξιοπρεπούς πλούτου”, αλλά εμπλουτίζεται με ένα είδος αδιαφορίας ή/και αφέλειας. Μερικά παραδείγματα lazy luxury; Το απλό λευκό πουκάμισο μισοβαλμένο μέσα από μια χρυσαφί μίνι φούστα που παρουσίασε στο σόου του ο Michael Kors – σαν να δηλώνεις: “Άργησα να ετοιμαστώ για το πάρτι και ντύθηκα καθ’ οδόν”. Ή μια υπέρκομψη καμπαρντίνα φορεμένη ανοιχτή με ένα μικροσκοπικό σορτσάκι από κάτω (Miu Miu) – σαν να βγήκες έξω φορώντας ό,τι βρήκες μπροστά σου γιατί έχει έρθει το ταξί και σε περιμένει από κάτω. Και, φυσικά, το μπουρνούζι (με την υπογραφή Balenciaga) φορεμένο σαν πανωφόρι – σαν να θες να πεις: “Μόλις γύρισα από το spa κι ακόμα δεν έχω προλάβει να αλλάξω ρούχα”.
Όπως αντιλαμβάνεσαι, σκοπός του lazy luxury είναι να δείξει ξεκάθαρα ένα είδος απάθειας, αν όχι αποστροφής, απέναντι στις κοινωνικές και τις πρακτικές συνθήκες, ακόμη και τις καιρικές… Το μόνο που εκτιμάται ως αληθινά σημαντικό και “πολύτιμο” είναι ο χρόνος και δεν έχουμε σκοπό να τον χάσουμε ψάχνοντας για τα κατάλληλα παπούτσια, οπότε, ναι, μια χαρά είναι οι σαγιονάρες κάτω από το κοστούμι μας, δε θα τα χαλάσουμε για μια τόσο μικρή λεπτομέρεια!
Την ίδια στιγμή, βέβαια, δεδομένου ότι τα ρούχα και τα αξεσουάρ που εμπλέκονται στην υπόθεση είναι όλα κάτι παραπάνω από “ακριβά”, αυτό το υποτιθέμενο “παρακμιακό” στυλ έχει τελικά πολύ… στυλ και δε θυμίζει σε τίποτα το ατημέλητο look της καραντίνας, της τηλεργασίας ή της χαλάρωσης των διακοπών.
Το lazy luxury είναι περισσότερο μια μορφή σνομπισμού και το γεγονός ότι υπερτονίζει με κάποια ειρωνεία την απλοϊκότητα προέρχεται από έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης που ορίζει ότι το να προσπαθούμε υπερβολικά σε αυτή τη ζωή είναι μια μορφή παραφροσύνης! Την ίδια στιγμή επενδύεται και με ένα αίσθημα ανωτερότητας από την πρόθεση να δείξουμε ότι είμαστε πάνω από τους κανόνες και ότι, ακόμα κι αν ανήκουμε στον κύκλο “όσων γνωρίζουν”, επιλέγουμε σκόπιμα να διαχωρίσουμε τη θέση μας από εκείνους που νιώθουν ακόμα την ανάγκη να αποδείξουν κάτι.
Η καμπάνια που κυκλοφόρησε ο οίκος Gucci το προηγούμενο φθινόπωρο με τον Ιρλανδό ηθοποιό Paul Mescal να φοράει μια καμπαρντίνα πάνω από τα εσώρουχά του και να απλώνει τα πόδια του πάνω σε ένα τραπεζάκι επιδεικνύοντας ένα υπέροχο ζευγάρι μοκασίνια, τα οποία φοράει με λευκές κάλτσες, είναι χαρακτηριστική του είδους. Όπως ήταν αναμενόμενο, η τάση έχει κάνει ήδη εξαιρετικά έντονη την παρουσία της και στο TikTok, με το hashtag #lazygirloutfits να έχει πάνω από 55 εκατ. προβολές.
Η τεμπελιά ως τρόπος ζωής
Είναι αυτό το attitude της συνειδητοποιημένης απελευθέρωσης από τους κανόνες κάτι περισσότερο από ένα απλό fashion trend που θα αντικατασταθεί γρήγορα; Πιθανότατα ναι! Ίσως επειδή ξεκινάει μεν από την εμφάνιση, αλλά δεν περιορίζεται στο στυλ. Αποτελεί μια γενικότερη προσέγγιση που επιδιώκει με έναν κάπως χιουμοριστικό τρόπο να διακηρύξει την ανάγκη για ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Είναι ένας ανάλαφρος τρόπος να δηλώσεις: “Χρειάζομαι χρόνο για μένα και δεν είμαι διατεθειμένη να θυσιάζω τη ζωή μου σε καθήκοντα”. Έτσι, ο όρος “lazy” αρχίζει σιγά σιγά να βγαίνει από το περιοριστικό ντουλάπι της μόδας για να περιγράψει και άλλους τομείς.
Οι “lazy girl recipes” (“συνταγές της τεμπέλας”) είναι ένα μόνο από τα σχετικά παραδείγματα που ανθίζουν στα κοινωνικά δίκτυα. Πολύ μακριά από την υστερία των τηλεοπτικών σεφ, που έστειλε τους millennials στα καταστήματα τροφίμων να αναζητούν πάνκο, μίσο και τοπιναμπούρ, η Gen Z αγαπά τις συνταγές για πιάτα που εντυπωσιάζουν, αλλά δεν παίρνουν πάνω από 5-10 λεπτά για να ετοιμαστούν! Το “γρήγορο και καλό” κεντρίζει αμέσως την προτίμησή της σε κάθε τομέα και δεν υπάρχει πια το στρες να αποδείξει κανείς ότι είναι ικανός να κάνει πολύ σύνθετα πράγματα. Με την ίδια λογική, εξαπλώνεται και ο “τουρισμός του τεμπέλη” (υπάρχουν πολλοί που δηλώνουν “lazy travelers” στο Instagram), ο οποίος επικεντρώνεται στο να αντισταθμίσει την παραφροσύνη των πολλών τόπων, εμπειριών και εικόνων κατά το ταξίδι.
Το τέλος της τελειομανίας
Η υπερπροσπάθεια, το να κάνεις υπερβολικά πολλά, θεωρούνταν πάντα κάτι το θετικό, οπότε η “τεμπελιά” προβάλλεται ως μια μορφή αντίστασης στην άποψη ότι χρειάζεται να είμαστε υπερ-αποτελεσματικοί. Ο χρόνος αποκτά πλέον την αξία που του αρμόζει και το να είσαι μονίμως υπό πίεση, που κάποτε ήταν ένδειξη επιτυχίας, θεωρείται passé. Εξ ου και άλλο ένα δημοφιλές hashtag στο TikTok, το #lazygirljobs, δηλαδή “δουλειές για τεμπέλες”, όπως δηλώνει περήφανα ότι είναι και η 26χρονη Αμερικανίδα Gabrielle Judge, που έχει πάνω από 200.000 followers.
Στον λογαριασμό της δίνει συμβουλές για το πώς να κάνεις το λιγότερο δυνατό στο γραφείο, χωρίς όμως να δώσεις δικαίωμα στους προϊσταμένους σου, και κατακρίνει το κυνήγι της καριέρας και την παγίδα της “δουλειάς των ονείρων σου” μεταφέροντας το σαφές μήνυμα: Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την πετάξεις κοπιάζοντας για μια εταιρεία που δε θα σε εκτιμήσει ποτέ!
Πίσω από τον επιδεικτικό κυνισμό, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να βλέπεις να επανέρχεται, προσαρμοσμένο στη νέα ψηφιακή εποχή αυτή τη φορά, το “δικαίωμα στην τεμπελιά”, που ο Γάλλος θεωρητικός του μαρξισμού Paul Lafargue είχε αναλύσει στο ομώνυμο βιβλίο του το 1883 ως “μοιραίο δόγμα” για τις εργατικές τάξεις… Φαίνεται, τελικά, πως η lazy στάση είναι πολύ περισσότερο πολιτική απ’ ό,τι φαίνεται με την πρώτη ματιά!
