ΕΦΥΓΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΚΡΙΝΟ ΤΑΞΙΔΙ
Ο ΠΛΟΙΑΡΧΟΣ Ε.Ν. ΑΠΟ ΤΑ ΣΑΡΛΑΤΑ- ΛΕΙΒΑΘΟΥΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΠΥΡ. ΡΗΓΑΤΟΣ
Ένας ακόμη αποχωρισμός, μια ακόμη απώλεια ενός Αγαπημένου Χωριανού. Ενός Καπετάνιου των θαλασσών και της ζωής γενικότερα.
Ο μακαρίτης σήμερα ΓΙΑΝΝΗΣ ήλθε από το Πυργί παιδί, μαζί με την Οικογένειά του στα όμορφα Σαρλάτα – Λειβαθούς. Η οικογένεια του στη δύσκολη εκείνη εποχή κατάφερε να κρατηθεί στην ζωή. Τα προβλήματα- η Απώλεια του αδελφού του ΝΙΚΟΛΑ 20 ετών, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς, μαζί με άλλα παλληκάρια στα Χιονάτα στο Αυλάκι Κυρβουντά.
Η Απώλεια αυτή σημάδεψε για πάντα την τρυφερή καρδιά- ηλικία που βρισκόταν ο ΓΙΑΝΝΗΣ. Ο βιοπορισμός τον ανάγκασε να βρει διέξοδο στη θάλασσα. Εκεί στα ποντοπόρα πλοία της γνωστής Εφοπλιστικής Οικογένειας ΒΕΡΓΩΤΗ & άλλων πλοιοκτητών τα κατάφερε.
Έκανε τη δική του Οικογένεια και απέκτησε 2 παιδιά. Ποτέ όμως ποτέ, δεν εγκατέλειψε τα κτήματα που με στερήσεις οικονομικές είχε αγοράσει. Σε αυτά, όπως μου έλεγε, είχε κάνει νέες καλλιέργειές αμπέλια- ελιές. Αχάραγα βρισκόταν μέσα σε αυτά, αντλούσε το οξυγόνο του, πρόσφερε σε φίλους και γνωστούς τα περισσότερα. Όσοι ναυτικοί ήταν από την Κεφαλονιά & από άλλα μέρη της Ελλάδας, στην εκκαθάρισή των μισθών τους εύρισκαν χρήματα περισσότερα από τα υπολογισμένα.
Το τέλος της Ναυτικής του Σταδιοδρομίας, τον βρήκε Πλοίαρχο στα ημερόπλοια του Ληξουριού. Όσοι τον γνωρίσαμε έχουμε να θυμόμαστε τον ΕΥΓΕΝΗ ΑΠΛΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ.
Βοηθούσε με αγροτικές οδηγίες σχεδόν όλους μας. Μάλιστα είχε & < χέρι> στο να κεντρώνει δέντρα. Ποτέ δεν το αρνήθηκε σε κανένα μας.
Στο σούρουπο κάθε ημέρας τον έβρισκες στο μπακάλικο του ΔΗΜΗΤΡΗ. Ζούσε την κάθε ημέρα, όσο δύσκολη και να ήταν. ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ φώτιζε το πρόσωπό του!
Η παρουσία του αδιάληπτη τόσο στα Πολιτιστικά δρόμενα του Συλλόγου Αγίας Πελαγίας- Σβορωνάτων, όσο & στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ως εκλεγμένος σύμβουλος στην Τ/Κ Σβορωνάτων και Επίτροπος για πάνω από 12 χρόνια περίπου στις Εκκλησιές του Χωριού του.
Μέσα από την προσωπική του ενασχόληση, συντήρησε του Ιερούς Ναούς των Σαρλάτων. Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφερθώ στην Εκκλησιά που Αγαπούσε.
Δεν είναι άλλη από την ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΟ ΠΑΝΑΓΙΑΣ Σαρλάτων, στα Τραφόνια.
Σε αυτή επικεντρώθηκε περισσότερο, γιατί ήταν κάτω από το σπίτι του.
Πραγματικά την φρόντισε με έναν ιδιαίτερο καλαίσθητο ζήλο. Θυμάμαι ότι είχε σκοπό να συνεχίσει την Προσφορά Του σε Αυτήν, μέσα από την Αγιογράφησή της.
Μάλιστα λιτά & σιωπηλά προσέφερε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό στην ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΤΡΟΦΟΝΙΩΝ για την ολική πλακόστρωση- κοπή άγριων δέντρων- παρτεριού για λουλούδια- κατασκευή διαδρόμων στο κοιμητήριο.
Με Τιμούσε με την φιλία του. Πολλές φορές τον εύρισκα στο σπίτι του, για να μάθω κάτι από το χτες, αλλά και για τα αγροτικά. Οι συμβουλές του χρήσιμες με βοηθούσαν και μετά η συζήτηση πήγαινε στα καθημερινά μας προβλήματα που αντιμετωπίζαμε.
Πολλές φορές τα μάτια του γέμιζαν από δάκρυα… μέσα στα μάτια του, διέκρινα τα κύματα των άγριων θαλασσών- δυσκολιών που αντιμετώπισε στη ζωή του.
Καπετάν Γιάννη,
πέρασες τώρα στο απάνεμο ουράνιο λιμάνι της ψυχής! Εκεί θα συναντήσεις την γυναίκα σου ΚΙΚΗ & θα σμίξεις ξανά με την Οικογένεια Σου & τους Φίλους σου.
Καλό Ταξίδι
Γεράσιμος Διον. Κουταβάς
Ψηλέας 31.08.2024
