Τη ρώτησα ευθέως: «Ειρήνη σκότωνες τα μωρά με μαξιλάρι;»
Μέσα από τις συζητήσεις που είχα αυτές τις μέρες με την Ειρήνη Μουρτζούκου, ένα είναι σίγουρο, ότι δεν είχε αυτό που για τον καθένα από εμάς είναι αυτονόητο. Την αγάπη της μάνας της. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πληγή της. Πολύ μεγαλύτερη από τον βιασμό της, όπως η ίδια μου τον αφηγήθηκε, στα εννιά της χρόνια, πολύ μεγαλύτερη από το άγριο ξύλο που έτρωγε από τον παππού και τη μητέρα της. Αυτήν την αγάπη αναζητούσε από παιδί και γι’ αυτή την αγάπη και την προσοχή ήταν έτοιμη να φτάσει στα άκρα.
Η σχέση με τη μάνα της
Ένα παιδί που είχε μάθει να επιβιώνει στη φτώχεια, στην κακοποίηση, στο ασταθές οικογενειακό περιβάλλον και τη διαρκή εναλλαγή συντρόφων της μάνας της. Μια μάνα που βγήκε σε εκπομπές της τηλεόρασης και μίλησε για το παιδί της με απίστευτη σκληρότητα και ψυχρότητα. Μια μάνα που δεν λύγισε, ούτε όταν πληροφορήθηκε ότι το παιδί της βιάστηκε στα εννιά του χρόνια και δεν της το είπε ποτέ.
Ο βιασμός στα 9 της χρόνια
Η αφήγηση της για τον βιασμό της, έχει και αυτή μια απόσταση από το συνταρακτικό γεγονός που βίωσε ως παιδί. Τον αφηγείται με θλίψη, αλλά και με ψυχρότητα, σαν να μην είναι η ίδια που τον βίωσε. Είναι η ίδια απόσταση που φαίνεται να έχει στους θανάτους των δικών της παιδιών.
Η Ειρήνη είναι το πρώτο της παιδί μιας μάνας που γέννησε πέντε παιδιά με τρεις διαφορετικούς συντρόφους. Ήταν αυτό που σήκωνε τα βάρη του σπιτιού. Καθάριζε, μαγείρευε και φρόντιζε τα μικρότερα αδέλφια της, που έρχονταν στον κόσμο το έναν μετά το άλλο. Την τελευταία φορά που έμεινε έγκυος η μητέρα της με άλλον έναν σύντροφο, που δεν ήταν ούτε ο βιολογικός πατέρας της Ειρήνης, ούτε αυτός που τη μεγάλωσε, τότε η οργή της ξέσπασε. Έγινε τσουνάμι. Χτύπησε τη μητέρα της και ούρλιαζε στο σπίτι. «Δεν θα κάνεις άλλο παιδί στα 38 σου χρόνια. Η Ζωή ήταν το τελευταίο». Ο συνειρμός με τα όσα ακολούθησαν εύλογος…
Πρόκειται για την αδελφή της, που πέθανε ενώ κοιμόταν δίπλα στην Ειρήνη. Εκείνη ήταν τότε 14 ετών. Το μωρό δεν είχε προβλήματα υγείας. Σήμερα η ημερομηνία του θανάτου έχει γίνει τατουάζ στο χέρι της μεγάλης του αδελφής με ένα στέμμα να την κοσμεί. Ήταν το πρώτο μωρό που έφευγε. Το πρώτο που ερευνάται αν του αφαίρεσε τη ζωή η Ειρήνη Μουρτζούκου. Ήταν η βασίλισσα της… όπως μου είπε.
« Ειρήνη σκότωνες τα μωρά με μαξιλάρι;»
Τη ρώτησα ευθέως. «Ειρήνη έκλεινες το στόμα και τη μύτη των παιδιών προκαλώντας τους ασφυξία; Τα σκότωνες με μαξιλάρι;» Δείτε την απάντηση της στο βίντεο που ακολουθεί.
Τη ρώτησα ευθέως: «Ειρήνη σκότωνες τα μωρά με μαξιλάρι;»
Μέσα από τις συζητήσεις που είχα αυτές τις μέρες με την Ειρήνη Μουρτζούκου, ένα είναι σίγουρο, ότι δεν είχε αυτό που για τον καθένα από εμάς είναι αυτονόητο. Την αγάπη της μάνας της. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πληγή της. Πολύ μεγαλύτερη από τον βιασμό της, όπως η ίδια μου τον αφηγήθηκε, στα εννιά της χρόνια, πολύ μεγαλύτερη από το άγριο ξύλο που έτρωγε από τον παππού και τη μητέρα της. Αυτήν την αγάπη αναζητούσε από παιδί και γι’ αυτή την αγάπη και την προσοχή ήταν έτοιμη να φτάσει στα άκρα.
Ένας πονεμένος διάβολος
«Εγώ είμαι διάολος μου είπε» όταν την ρώτησα, τι θα κάνει με αυτήν την υπερέκθεση. Σήμερα δεν μπορεί ούτε να κυκλοφορήσει, ούτε να βρει δουλειά. «Κάτι θα σκεφτώ», πρόσθεσε.
Η Ειρήνη Μουρτζούκου είναι ένας πονεμένος διάολος. Και ένας πονεμένος διάολος δεν χωρά ανθρώπου νους, για τι είναι ικανός…
Τατιάνα
