Κέρδισαν το Κολούμπια από ένα φοιτητικό σπίτι στου Ζωγράφου
Σην πρώτη θέση κατέκτησαν φοιτητές της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών (ΗΜΜΥ) του ΕΜΠ στον παγκόσμιο διαγωνισμό Hack3D που διεξήχθη στο πλαίσιο του συνεδρίου CSAW’24 στο NYU, στη Νέα Υόρκη και μιλώντας στην Καθημερινή, εξηγούν στην Μαρίνα Καρπόζηλου, τα μυστικά της επιτυχίας τους.
Η ομάδα, με την ονομασία «Greeks for Geeks», αποτελείται από τους φοιτητές, Γεώργιο Καραπιδάκη Χρήστο Μαδαμόπουλο, Νικόλαο Μωραΐτη, Στασινό Νταβέα.
Απόγευμα Πέμπτης, μόλις τελείωσαν τα μαθήματά τους στη Σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, δεν πήγαν σπίτια τους για ξεκούραση. Φορτωμένοι με λάπτοπ, εξοπλισμό και έναν 3D εκτυπωτή, κατευθύνθηκαν στο διαμέρισμα ενός φίλου τους στου Ζωγράφου, αποφασισμένοι να μετατρέψουν το μικρό σαλόνι σε ένα πλήρως λειτουργικό εργαστήριο.
Συνιστά έναν από τους πιο απαιτητικούς διαγωνισμούς στο πεδίο της προσθετικής κατασκευής και του 3D printing, οπότε όφειλαν να προετοιμαστούν κατάλληλα. Μέσα από αυτό το φοιτητικό σπίτι, η ομάδα τους που συμμετείχε μέσω βιντεοκλήσης, κατάφερε να ξεπεράσει πανεπιστήμια όπως το Columbia University και το National Institute of Technology Tiruchirappalli και να κατακτήσοει την πρώτη θέση.
ο HACK3D είναι ένας από τους πιο πρωτοποριακούς διαγωνισμούς στον τομέα της κυβερνοασφάλειας. Εστιάζει σε ένα ανερχόμενο πεδίο, την προσθετική κατασκευή (3D printing), που κρύβει ευκαιρίες αλλά και μεγάλους κινδύνους.
Τα ζητήματα ασφάλειας σε κάθε στάδιο του κύκλου παραγωγής μπορεί να οδηγήσουν σε σοβαρά ελαττώματα, μη ανιχνεύσιμα από παραδοσιακές μεθόδους κυβερνοασφάλειας και ποιοτικού ελέγχου. Η διασφάλιση της ακεραιότητας και της ποιότητας των προϊόντων είναι ζωτικής σημασίας, ιδιαίτερα σε κλάδους όπως η αεροναυπηγική, όπου τυχόν ελαττωματικά εξαρτήματα θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες συνέπειες. Ο διαγωνισμός αναδεικνύει την ανάγκη για καινοτόμες λύσεις, προσφέροντας μια διεθνή πλατφόρμα για ανταλλαγή ιδεών και ανάπτυξη τεχνολογιών.
Στον πραγματικό κόσμο η εύρεση παραβατών, με την οποία ασχολήθηκαν, θα γινόταν με τεχνικές δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος, ωστόσο επειδή ο διαγωνισμός ήταν προσομοίωση, η δυσκολία ήταν στον τρόπο προσέγγισης πιο αφηρημένων προβλημάτων.
«Η δυσκολία ήταν να προσεγγίσουμε προβλήματα που δεν είχαν μία ξεκάθαρη λύση», σημειώνουν σε συνέντευξή τους στην Καθημερινή. Στον προκριματικό γύρο, οι ομάδες έπρεπε να παίξουν τον ρόλο του «κλέφτη», να ανακατασκευάσουν δηλαδή ένα αντικείμενο με ελάχιστες πληροφορίες. Στον τελικό, το σενάριο άλλαξε: οι φοιτητές μετατράπηκαν σε «ντετέκτιβ», προσπαθώντας να εντοπίσουν τον υπεύθυνο μιας κυβερνοεπίθεσης.
Το κλειδί της επιτυχίας
«Η διαχείριση του χρόνου μας», λένε. «Εκεί που άλλοι έμεναν κολλημένοι σε λάθος στοιχεία, εμείς καταγράφαμε ό,τι βρίσκαμε, το κατηγοριοποιούσαμε και προχωρούσαμε». Παράλληλα, ετοίμαζαν την παρουσίαση και τη γραπτή αναφορά τους. Αυτή η μεθοδικότητα τους έδωσε το προβάδισμα και, τελικά, την πρώτη θέση. Ομως, οι συνθήκες δεν ήταν ιδανικές. Εξαιτίας της γραφειοκρατίας, δεν κατάφεραν να ταξιδέψουν στη Νέα Υόρκη και να διαγωνιστούν από κοντά.
Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να βρεθεί η υπόλοιπη χρηματοδότηση εγκαίρως αφού οι γραφειοκρατικές διαδικασίες διαρκούσαν περισσότερο από τον χρόνο που είχαμε.
«Τελευταία στιγμή οι διοργανωτές μας πρότειναν να ταξιδέψουμε στη Νέα Υόρκη και να διαγωνιστούμε από κοντά, με πληρωμένα τα μισά μας έξοδα. Δυστυχώς, δεν μπόρεσε να βρεθεί η υπόλοιπη χρηματοδότηση εγκαίρως αφού οι γραφειοκρατικές διαδικασίες διαρκούσαν περισσότερο από τον χρόνο που είχαμε», όπως δήλωσαν.
Επιπλέον ο διαγωνισμός είχε μια μοναδική πρόκληση, αφού ξεκινούσε στις 17:00 και ολοκληρωνόταν την ίδια ώρα την επόμενη μέρα. Αυτό σήμαινε ότι οι τέσσερις φοιτητές θα έπρεπε να δουλέψουν αδιάκοπα, ακόμα και μέσα στη νύχτα. «Εκτός από τη δυσκολία του θέματος, το άγχος να προσδιορίσουμε την καταλληλότερη μεθοδολογία και να λύσουμε το ζητούμενο πρόβλημα στον απαιτούμενο χρόνο, έπρεπε να μπορέσουμε να κρατηθούμε και ξύπνιοι».
Το όνειρο του Νικόλα είναι να βοηθήσει στην ανάπτυξη ρομπότ που θα είναι ασφαλή για συνύπαρξη με ανθρώπους στον χώρο της οικίας και της εργασίας.
Ο Γιώργος, με συμμετοχές σε παγκόσμιες ολυμπιάδες ρομποτικής, επικεντρώθηκε στην επεξεργασία και τη σχεδίαση των 3D αντικειμένων. Ο Στασινός είναι πολύ καλός στην ανάπτυξη αλγόριθμων και κρυπτογραφίας καθώς και στα μαθηματικά και ασχολήθηκε με αυτό το μέρος του προβλήματος. Τέλος, ο Νικόλας, καθώς έχει εμπειρία στη ρομποτική και μικροϋπολογιστές, ασχολήθηκε με την ανάλυση του κώδικα.
Φέρνουν για παράδειγμα την έλλειψη χώρων όπου φοιτητές μπορούν να συναντηθούν, να συνεργαστούν και να πειραματιστούν με εξοπλισμό όπως 3D εκτυπωτές και laser cutters. «Το πιο σημαντικό για έναν τέτοιο χώρο δεν είναι ο εξοπλισμός αλλά ο χώρος ο ίδιος, που δίνει ένα μέρος όπου μπορούν να συνεργαστούν μεταξύ τους φοιτητές, προωθώντας την καινοτομία και τη δημιουργικότητα. Εμείς συγκεντρωθήκαμε στο σπίτι ενός φίλου μας. Εάν είχαμε έναν τέτοιο χώρο θα μπορούσαμε να διαγωνιστούμε από εκεί». Ωστόσο, δεν πτοούνται. «Δεν θεωρούμε ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια έχουν λιγότερο αξιόλογους φοιτητές από τα ξένα. Γενικά οι γνώσεις που παίρνουμε στη σχολή είναι απίστευτα πολλές. Παρ’ όλα αυτά, πολλές φορές υπάρχει έλλειψη σε πρακτικές γνώσεις που αφορούν τη βιομηχανία», υπογραμμίζουν.
Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι μολονότι αντιμετωπίζουν δυσκολίες σε ζητήματα υποστήριξης και κατάλληλων υποδομών, διατηρούν μια αισιόδοξη στάση για το μέλλον. «Είναι καλή εποχή να είσαι geek», λένε στην συνέντευξή τους, αναγνωρίζοντας ότι υπάρχουν πολλές ευκαιρίες να μάθεις δωρεάν και να ασχοληθείς με ενδιαφέροντα αντικείμενα.
Ωστόσο, παραδέχονται ότι αυτές οι ευκαιρίες δεν μεταφράζονται πάντα σε θέσεις εργασίας στην Ελλάδα.
