Η..αγνώριστη διάσημη παραλία της Κεφαλονιάς..

1. Του συχωρεμένου Παναή του Ξούρα”!

2. Στην 1η φωτό με αναφορά στο 1980, έχουν συντελεστεί ήδη οι πρώτες “αναβαθμίσεις” που έκαναν τα παιδιά του, για να λειτουργήσει ως “ταβέρνα” τα καλοκαίρια. Εγώ την ενθυμούμαι τέλη του 1970 (1976-1979) μόνον με την μία και μοναδική ξύλινη καλύβα, που στο σκιάδικό της ήταν ένα τραπεζάκι με δυό καρέκλες και η κουνιστή “καρέκλα” του γέρο-Ξούρα. Μέσα στη καλύβα υπήρχε ένα μεγάλο ψυγείο πάγου, όπου και υπήρχαν κάποιες κάσες με αναψυκτικά, στα δε ράφια του μαγαζιού, χύμα κρασί και πολλά μπουκάλια ούζο. Υπήρχε ένα τηγάνι και μια εστία γκαζιού. Πάντα είχε Ψωμί, κονσέρβες και λίγες πατάτες. Όποιος πεινούσε, αναλάμβανε ο ίδιος να ετοιμάσει ένα πρόχειρο γεύμα και άφηνε ως “φιλοδώρημα” ότι είχε την ευχαρίστηση. Ποτέ του δεν ζήτησε χρήματα και πάντα κερνούσε τους “επισκέπτες” του ούζο με μεζέ! Τα “αγαθά” που διέθετε το μαγαζί, τα κατέβαζαν στον Παναή οι ψαράδες, όταν κατέβαιναν για να πάνε στο ψάρεμα με τις ξύλινες τότε βάρκες τους. Διέθετε μάλιστα και ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΟ τηλέφωνο με μετρητή…”Δώρο” όπως έλεγε ο ίδιος του Λιμενικού από την εποχή της επταετίας…Ο λόγος προφανής. Στην ερημική τότε παραλία των Πετανών…τα πάντα μπορούσαν να συμβούν. Έτσι ο ίδιος ο Ξούρας, για χρόνια μετά, ήτανε κατά τρόπο τινά και …παρατηρητής-φύλακας!
   Ένα καλοκαίρι το 1978 που έτυχε να κάνω “κάμπιγκ” δίπλα στο ταβερνάκι του Παναή, σήκωσε καιρό τη νύχτα (όστρια). Το πρωί που ξημέρωνε (γύρω στις 6), είδαμε ολόκληρο Αλιευτικό Ιταλικό στόλο, να έχει “ποτζάρει”, μπροστά στη παραλία. Στις 8 (δύο ώρες μετά) είχε “αριβάρει” το “ΠΑΤΡΟΛ” του Λιμενικού (μετά την τηλεφωνική αναφορά Παναή), και αφού διαπίστωσε ότι τα πληρώματά τους δεν είχαν αποβιβαστεί στη παραλία, μετά από κανα δυο ώρες αποχώρησε. Τα πλοία παρέμειναν εκεί δύο μερόνυχτα, μέχρι που “μπουνατσάρησε” και έφυγαν προς την ανοικτή θάλασσα.

Comments are closed.