Δεν είναι η πρώτη φορά που η επαγγελματική ιδιότητα ανάγκασε το να βιώσεις στιγμές αηδίας, όπως το Σάββατο στο Πανθεσσαλικό Στάδιο του Βόλου. Αυτή όμως «πόνεσε» περισσότερο. Γιατί όταν έχεις ποντάρει στην αλλαγή μιας σιχαμερής κατάστασης που απαξίωσε το ποδόσφαιρο για πολλά χρόνια και τρέφεις ελπίδες πως μπορεί κάποια στιγμή σύντομα κι εσύ να μπορείς να ασχοληθείς με το αντικείμενο του ρεπορτάζ σου, το ποδόσφαιρο, όπως οι συνάδελφοι σου στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης, η απογοήτευση γίνεται μεγαλύτερη.
Μια τεράστια προσπάθεια, που ό,τι και να θέλει να λέει ο καθένας, ξεκίνησε και εξελίχθηκε με την επίτευξη τεράστιων δομικών αλλαγών προς τη σωστή πορεία με πρωταγωνιστή την πολιτική ηγεσία του αθλητισμού, από τους πρώτους μήνες της παρουσίας του Σταύρου Κοντονή στο αρμόδιο υπουργείο, το Σάββατο στον Βόλο και με όσα προηγήθηκαν για να φτάσουμε σε αυτό το «Ματωμένο Σάββατο», δέχθηκε βαρύ πλήγμα.
Δύσκολα αντέχονται οι ειρωνείες από τους θιασώτες και τους υπερασπιστές του συστήματος που ήθελε την ΕΠΟ ένα μαγαζάκι παροχής υπηρεσιών στον δυνατό, που για χρόνια ήταν ένας και μόνος. Ειρωνείες και επιχείρηση αποπροσανατολισμού παράλληλα, που βρίσκουν απήχηση ίσως σε σημαντικό κομμάτι της φίλαθλης κοινής γνώμης, λόγω της οργής και της απογοήτευσης που επικρατεί. Οι «ευάλωτοι» τώρα, είναι οι φίλοι του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ.
Έγιναν πάρα πολλά λάθη για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο. Το πιο δύσκολο να καταπιείς, είναι πως για τον οποιονδήποτε που έχει μέση εμπειρία από ελληνικό ποδόσφαιρο, την κουλτούρα του τις τελευταίες δεκαετίες και την σχέση των ΠΑΕ με τους οργανωμένους τους οπαδούς, όλα έγιναν ήταν προφανή. Πως μπορούσαν να μην τα βλέπουν όσοι είχαν τη δυνατότητα να τα αποτρέψουν;
Η Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή στην ΕΠΟ, έχει πολλά πράγματα να περηφανεύεται στην ως τώρα πορεία της. Ειδικά για τις επιτυχίες της στον τομέα της διαφάνειας, αλλά και τις αλλαγές στην διαιτησία, που σιγά – σιγά έκαναν τον κόσμο να βλέπει με λιγότερη καχυποψία τα λάθη των διαιτητών. Ναι, ήταν πρόβλημα πως αυτά ήταν πολλά, όμως αυτό δεν έδειχνε τίποτε άλλο εκτός από το πρόβλημα στην εκπαίδευση τους και τα κριτήρια βάσει των οποίων οι περισσότεροι από αυτούς βρέθηκαν στους πίνακες τα προηγούμενα χρόνια.
Θεωρώ δεδομένο πως η Π.Δ.Ε της ΕΠΟ, με το ψάξιμο για να γίνει ο τελικός σε ένα πραγματικά ουδέτερο γήπεδο, δεν ήθελε τίποτε περισσότερο από το να απαλλάξει αυτό το ματς, από οποιαδήποτε «σκιά», ίσως και να σηματοδοτήσει και την αλλαγή που έχει συντελεστεί. Έχουμε αναφέρει πριν λίγες μέρες άλλωστε, πως ειδικά από την στιγμή που η διοίκηση Γκιρτζίκη… είχε φροντίσει να μην βάλει το ΟΑΚΑ στην προκήρυξη της φετινής διοργάνωσης, το αίτημα του ΠΑΟΚ ήταν δίκαιο και ηθικά και νομικά.
Γράψαμε όμως την Πέμπτη, πως αυτό το δίκαιο αίτημα, έφερνε την ΕΠΟ, μπροστά σε μια σκληρή πραγματικότητα. Δεν υπήρχε γήπεδο με την υποδομή και τις προϋποθέσεις, να φιλοξενήσει αυτό το ματς με ασφάλεια, από την στιγμή που ήταν δεδομένο πως τα περισσότερα εισιτήρια θα πάνε σε οργανωμένους οπαδούς. Και δεν υπήρχε χρόνος, σε διάστημα δέκα ημερών από τον τελευταίο ημιτελικό ως τον τελικό, να επιλεγεί και να προετοιμαστεί κατάλληλα κάποιο.
Όταν την Πέμπτη στο efsyn.gr γράψαμε πως πάμε για ένα τελικό στον οποίο η ασφάλεια θα παραμένει ζητούμενο μέχρι την τελευταία στιγμή και πως τα ρίσκα είναι μεγάλα και γνωστά σε όλους όσοι ασχολούνται με την διοργάνωση του, δεν σας κρύβουμε πως στην διάρκεια της μέρας, γίναμε δέκτες ακόμη και έμμεσων παραπόνων, από θεσμικούς φορείς… Υποστήριξαν πως τους αδικούσαμε.
Για να γίνει αυτός ο τελικός σε κάποιο από τα γήπεδα εκτός Αθήνας και Θεσσαλονίκης που προτάθηκαν, μεταξύ των οποίων και στο Πανθεσσαλικό, είναι σαφές πως χρειαζόταν μια σειρά γενναίων αποφάσεων. Το μίνιμουμ ήταν να μην αφεθεί στις δύο ομάδες να μοιράσουν τα εισιτήρια που τους αντιστοιχούσαν μόνες τους. Να μην αφεθούν να ακολουθήσουν την πεπατημένη της ικανοποίησης των οργανωμένων οπαδών τους κατά προτεραιότητα.
Αν δεν υπήρχε το δεδομένο πως στο γήπεδο που θα επιλεχθεί θα κυριαρχούσαν οι ορδές των οργανωμένων, πολλά πράγματα θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά. Μάλλον όλα.
Αυτό που ξεκίνησε πέρσι με την επιμονή της Πολιτείας στην διασφάλιση της δημόσιας τάξης κι ασφάλειας στον απόλυτο βαθμό, θα μπορούσε να πάει ένα βήμα μπρος, με την διοργάνωση ενός τελικού για ανθρώπους που θέλουν να δουν ποδόσφαιρο και να υποστηρίξουν πολιτισμένα τις ομάδες τους. Δυστυχώς, κακώς θεωρήθηκε πως ήταν δυνατό να γίνει εκτός ΟΑΚΑ, Καυταντζογλείου ή και Καραϊσκάκη ακόμη, ένας τελικός ανάμεσα σε μεγάλες ομάδες με τα συνηθισμένα δεδομένα.
Το βράδυ της Πέμπτης, υπήρξε η παρέμβαση του υφυπουργού Αθλητισμού Γιώργου Βασιλειάδη. Με αφορμή ένα θέμα που ίσως δεν είχε τόσο πολύ να κάνει με την ουσιαστική διασφάλιση της ασφάλειας, των αριθμημένων εισιτηρίων δηλαδή, αλλά έχουμε την εντύπωση πως ήταν απλά η αφορμή. Ήταν μια σωστή κίνηση. Η οποία τελικά έμεινε στον αέρα, μέσα σε αδιευκρίνιστες συνθήκες.
Εκεί που περιμέναμε την επίσημη ανακοίνωση της αναβολής, φτάσαμε τελικά σχεδόν πέντε τα ξημερώματα να βγει μια ανακοίνωση που παρέπεμπε τις εξελίξεις για αργότερα το πρωί της ίδιας μέρας. Από εκείνη την ώρα μέχρι και σήμερα, δεν υπήρξε νεότερη τοποθέτηση από την Γ.Γ.Α, σε σχέση με τον τελικό. Διάφορες πληροφορίες για πολύπλευρες πιέσεις διακινήθηκαν. Σε κάθε περίπτωση, η ΕΠΟ ήταν εκείνη που έδειξε δημόσια και ξεκάθαρα την επιμονή της να γίνει με κάθε τρόπο ο τελικός. Έκανε λάθος.
Έκανε λάθος, γιατί αποδείχθηκε πως σαν βασικός υπεύθυνος για την διοργάνωση του τελικού, δεν ήταν σε θέση τουλάχιστον να διασφαλίσει την απόλυτη τήρηση όλων όσων είχαν συμφωνηθεί στις αλλεπάλληλες συσκέψεις. Είτε μιλάμε για την αστυνομία, είτε για τις ομάδες, λιγότερο ή περισσότερο κανένας δεν ανταποκρίθηκε. Ωστόσο η «εγγυήτρια δύναμη», δηλαδή η ΕΠΟ, είναι που μοιραία παίρνει την ευθύνη και γι’ αυτό.
Όπως είπαμε και πιο πάνω, ειδικά οι κατ’ επάγγελμα υπερασπιστές του σαθρού συστήματος που απαξίωσε τελείως το ποδόσφαιρο, κάποιοι άλλοι που εκφράζουν την πολιτική συγκεκριμένων ομάδων, αλλά και κάποιοι καλοπροαίρετοι πρέπει να πούμε, κάνουν λόγο για παραιτήσεις, «ξηλώματα» κλπ. Στ’ αλήθεια, αυτό είναι το ζήτημα; Κατά την άποψη μας όχι.
Το θέμα είναι να βγουν τα σωστά συμπεράσματα, για να βελτιωθεί μια διοικητική κατάσταση στην ΕΠΟ που είναι κατά βάση στον δρόμο που πρέπει κι έχει τις προϋποθέσεις να οδηγήσει σε ομαλό δρόμο το ποδόσφαιρο. Το ίδιο ισχύει και για την πολιτική ηγεσία του Αθλητισμού.
ΥΓ: Για να πούμε την αλήθεια, η ανακοίνωση της ΕΠΟ το βράδυ της Κυριακής, δείχνει προς το παρόν τουλάχιστον πως προφανώς κάτω από την πίεση που δημιουργεί η νωπή ακόμη ένταση, να μην είναι στον σωστό δρόμο. Περισσότερη ταπεινότητα και λιγότερο ενδιαφέρον για το μοίρασμα της ευθύνης χρειάζεται αυτή την στιγμή. Και δεν μπορεί και να καλύψει και τα πάντα, γιατί πραγματικά έγιναν τόσα πολλά…
Για παράδειγμα, την ευθύνη, για το ότι οι δημοσιογράφοι ήμασταν «εγκλωβισμένοι» και από τις δύο πλευρές ανάμεσα σε οπαδούς των δύο ομάδων, χωρίς να υπάρχει αστυνομία, ποιος την έχει; Ακόμη περισσότερο, ποιος έχει την ευθύνη πως στην πορεία και από πριν την έναρξη του ματς κιόλας, οπαδοί της μιας ομάδας, είχαν μπει ελεύθερα στα δημοσιογραφικά και είτε κάθονταν, είτε περιφέρονταν ανενόχλητοι; Για να αναφέρουμε ένα παράδειγμα μόνο…
