Οι επιπλοκές στη γέννα το 1988 άφησαν τη Zou Hongyan μ’ ένα μωρό που αντιμετώπιζε πολλά και δύσκολα προβλήματα.
Οι παιδίατροι της έλεγαν να το εγκαταλείψει, άποψη που συμμεριζόταν και ο σύζυγός της, γιατί πίστευαν ότι το αγόρι πρακτικά δεν θα είχε ζωή.
Ωστόσο, εκείνη δεν άκουγε κουβέντα, χώρισε τον πατέρα του παιδιού της και έκανε σκοπό της ζωής της να στηρίξει το μωρό της.
Για να καταφέρει να μεγαλώσει το παιδί της εργαζόταν σε τουλάχιστον τρεις δουλειές και στη συνέχεια, γυρνώντας στο σπίτι, έπαιζε ειδικά παιχνίδια μαζί του για να το βοηθήσει να “χτίσει” τη νοημοσύνη του. Το δίδαξε ακόμη πώς να χρησιμοποιεί τα ξυλάκια για το φαγητό του, όταν τα άκαμπτα χέρια του δεν μπορούσαν να τα κρατήσουν.
«Δεν ήθελα να αισθάνεται ντροπή για τα προβλήματά του», δήλωσε η Ζου στην South China Morning Post. «Επειδή είχε κατώτερες ικανότητες σε πολλούς τομείς, ήμουν αρκετά αυστηρή μαζί του για να προσπαθήσει σκληρά και να καλύψει τα κενά».
Είκοσι εννέα χρόνια αργότερα ο Ding Ding, έχει πτυχίο στις περιβαλλοντικές επιστήμες και στη μηχανική από το πανεπιστήμιο του Πεκίνου, ενώ τώρα ξεκίνησε και τις σπουδές του στη νομική του Χάρβαρντ.
