Στην Ηφαιστειακή Ζώνη του Τούπο στη Νέα Ζηλανδία, κάποια φυτά το προτιμούν καυτό: βρύα και άλλα «πρωτόγονα» είδη ριζώνουν σε τοξικά χώματα που βράζουν στους 72 βαθμούς Κελσίου.
Νεοζηλανδοί ερευνητές εξέτασαν 15 από τα γεωθερμικά πεδία του Τούπο, στο Νορθ Άιλαντ της Νέας Ζηλανδίας, διάσημα για τις θερμοπηγές και τα γκέιζερ. Στα πεδία αυτά, το πυκνό δάσος της περιοχής δίνει τη θέση του σε χαρακτηριστική χαμηλή βλάστηση.
Οι ερευνητές συνέλεξαν δείγματα φυτών και χώματος για χημικές αναλύσεις και μέτρησαν τη θερμοκρασία του εδάφους 10 εκατοστά κάτω από την επιφάνεια, αναφέρει το περιοδικό New Scientist. Σε γενικές γραμμές, το έδαφος κοντά σε υδροθερμικά πεδία είναι ακραία αλκαλική ή όξινο και συχνά περιέχει μέταλλα σε τοξικά επίπεδα.
To ρεκόρ αντοχής στη ζέστη απονέμεται στο βρύο Campylopus pyriformis (Πηγή: Kristian Peters / CC BY-SA 3.0)
Παρόλα αυτά, η χημεία του εδάφους στα σημεία που εξετάστηκαν ήταν λιγότερο σημαντικός περιοριστικός παράγοντας για την ανάπτυξη των φυτών σε σχέση με τη ζέστη.
Ελάχιστα ήταν τα αγγειόσπερμα φυτά που ανθίζουν. Στο ακραίο οικοσύστημα κυριαρχούσαν τα βρύα και τα ηπατόφυτα, δύο ομάδες που εμφανίστηκαν νωρίς στην εξέλιξη. Ακόμα κι αυτά τα είδη, πάντως, δεν βυθίζουν τις ρίζες τους περισσότερο από μερικά εκατοστά στο καυτό έδαφος, αφού η θερμοκρασία ανεβαίνει με το βάθος.
Το ρεκόρ αντοχής στη ζέστη αποδόθηκε σε ένα βρύο με την ονομασία Campylopus pyriformis, το οποίο ήταν γνωστό ότι αναπτύσσεται σε μεγάλο εύρος κλιματικών συνθηκών, και βρέθηκε να αναπτύσσεται στους 72 βαθμούς Κελσίου.
Δύο άλλα είδη, ένας ενδημικός θάμνος της Νέας Ζηλανδίας και ένα βρύο με μεγάλη εξάπλωση στους τροπικούς, βρέθηκαν σε θερμοκρασία μέχρι 68 βαθμών Κελσίου.
Δεδομένου ότι αυτά τα φυτά ακμάζουν σε αυτές τις ακραίες θερμοκρασίες, ίσως πρόκειται για ένα από τα ελάχιστα οικοσυστήματα που δεν απειλούνται από την κλιματική αλλαγή.
Η μελέτη δημοσιεύεται στο Journal of the Royal Society of New Zealand.
