Περίπου 24 χρόνια χρειάστηκε ο Κώστας Σελίμης, βιοπαλαιστής οδηγός λεωφορείου, για να νικήσει το δυσκίνητο ελληνικό κράτος και να «κερδίσει» το νησάκι Υδρούσα που του κληροδότησαν συγγενείς του.
Οι δυσκολίες ήταν πολλές. Μια ζωή σπαρτιάτικη με οικονομίες από τον πενιχρό μισθό του ως οδηγoύ λεωφορείου, το προσωπικό του κόστος να μη δημιουργήσει τη δική του οικογένεια. Στο παρελθόν, έχει δραστηριοποιηθεί επιχειρηματικά στο χώρο της εστίασης, σε περισσότερες από δέκα επιχειρήσεις.
Η Υδρούσα είναι έκτασης μόλις 57 στρεμμάτων και βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την παραλία του «Αστέρα» Βουλιαγμένης. Τους καλοκαιρινούς μήνες γεμίζει με σκάφη, ενώ διαθέτει δύο παραλίες μήκους περίπου 100 μέτρων. Τα καταγάλανα νερά τους κάνουν τις παραλίες του νησιού ιδανικές για κοντινές καθημερινές αποδράσεις….
Το νησάκι βρίσκεται στην κατοχή του Κώστα Σελίμη, ο οποίος με τον συνέταιρό του σύζυγο της παρουσιάστριας Κατερίνας Λάσπα, Νεκτάριο Νικολόπουλο, ιδρυτές της εταιρίας Υδρούσα Αναπτυξιακή για την αξιοποίησή του (το έχουν νοικιάσει για 25 χρόνια) έδωσαν μάχη με το κράτος για τις άδειες.
Η ιστορία της Υδρούσας ξεκινά το 1941 όταν ο Μιλτιάδης Αλαμανής αγόρασε το νησί από ιδιώτες, που το κατείχαν από τον 19ο αιώνα. Τότε το νησί το εκμίσθωναν για βόσκηση κοπαδιών.
«Το πωλητήριο του νησιού με αρ 5176/29.08.1941 – πωλητήριο το οποίο συνετάχθει επί ναζιστικής κατοχής της χώρας μας – στηρίζεται στην απόφαση 65940/12.081941 του Υπουργού Γεωργίας της κατοχικής κυβέρνησης, με την οποία απόφαση «επετράπει η εκποίησις της νησίδος προς τον αγοραστήν Μιλτιάδη Αχιλλέως Αλαμανή……. ο οποίος εμφορείται υπό υγειών κοινωνικών φρονημάτων». Στο πωλητήριο αυτό αναφέρεται η πώληση ενός νησιού – με λανθασμένη επιφάνεια – και δεν αναφέρονται τα άλλα 2 παράπλευρα, γειτνιάζοντα με την «Υδρούσα», νησιά», αναφέρει έγγραφο του εξωραϊστικού συλλόγου «Πολιτεία» Βούλας, το 2013, και απευθυνόταν προς τη Δημοτική Αρχή.
Οι προσπάθειες του Ελληνικού Δημοσίου να διεκδικήσει το νησί δεν τελεσφόρησαν. Το 1962 ο Άρειος Πάγος με απόφαση του απέρριψε τις κρατικές απαιτήσεις και έτσι το νησί κατέληξε στους ιδιώτες. Ωστόσο οι ιδιοκτήτες, κουρασμένοι από τον αγώνα τους με το Δημόσιο, δεν ενδιαφέρθηκαν τελικά για την έκταση του νησιού και έτσι αποφάσισαν να το χαρίσουν στον Κώστα Σελίμη.
Για 24 χρόνια ο Κώστας Σελίμης πάλευε με το Ελληνικό Δημόσιο για να νομιμοποιήσει την παραχώρηση….
Με τρομερή επιμονή ο οδηγός λεωφορείου πήρε 46 διαφορετικές άδειες και κατάφερε να γίνει ο ιδιοκτήτης του μικρού νησιού της Αττικής….
Ευτυχώς ο Κώστας Σελίμης οραματίστηκε ένα νησί χωρίς μπετόν, με παιδιά να παρατηρούν τα άστρα μακριά από τα φώτα της πόλης και φυσιολάτρες να κάνουν ποδήλατο υπό το θρόισμα των φύλλων.
«Αυτή η αντίθεση θα λειτουργήσει συναισθηματικά και όποιος στέκεται εδώ θα κοιτάζει απέναντι την τσιμεντένια κορυφογραμμή της Βούλας και θα αναγνωρίζει την αξία συνύπαρξης του ανθρώπου με το περιβάλλον», έλεγε σε συνέντευξή του, το 2014, ο ίδιος.
«Η Υδρούσα, από σκουπιδότοπος θα γίνει πρότυπο περιβαλλοντικό πάρκο αναψυχής. Οι μόνες κατασκευές που θα υπάρχουν θα είναι προσωρινού χαρακτήρα, ξύλινες και αναστρέψιμες. Δεν μας ενδιαφέρουν οι κτηριακές εγκαταστάσεις. Η εποχή που βλέπαμε στις ταινίες τον Σταυρίδη να κατεβαίνει με σμόκιν στην παραλία έχει περάσει ανεπιστρεπτί», ισχυρίζεται ο κ. Σελίμης.
Ο χρόνος από το 1990 πάγωσε. Και μια έκταση 56.864 τ.μ., που απέχει 1.050 μέτρα από την ακτή της Βούλας, 2,5 χλμ. από τον Αστέρα και 3 χλμ. από τη Γλυφάδα, μπλέχτηκε για δεκαετίες στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. «Πέρασαν 24 χρόνια για να βγάλω άκρη», ισχυρίζεται ο κ. Σελίμης. «Χρειάστηκε να δοθούν περισσότερες από 47 εγκρίσεις και άδειες, για να μπορούμε σήμερα να μιλάμε για αξιοποίηση της Υδρούσας. Αν όμως το νησί ανήκε σε κάποιον σεΐχη ή ιδιοκτήτη πετρελαιοπηγών, όλα θα είχαν γίνει σε 24 ημέρες. Εγώ ήμουν ένας απλός πολίτης. Το ελληνικό Δημόσιο αντιμετώπιζε εχθρικά οποιαδήποτε νέα προσπάθεια. Ελεγε “Τους καταληψίες τούς διώχνω αύριο το πρωί, τον ιδιοκτήτη πώς θα τον διώξω;”. Τόσα χρόνια έχω δώσει χιλιάδες ευρώ σε δικηγόρους», λέει ο διαχειριστής.
