«Η Ελλάδα δεν είναι μόνον καλοκαίρι, ήλιος, σουβλάκι και συρτάκι»
Ο λεγόμενος «σκοτεινός τουρισμός» (dark tourism) κερδίζει διαρκώς έδαφος σε όλο τον κόσμο. Στα blogs όπου οι λάτρεις των ταξιδιωτικών εμπειριών που σχετίζονται με τον τρόμο και το θάνατο, η Ελλάδα συζητιέται όλο και περισσότερο με δυο προορισμούς να είναι highly recommended: η Γυάρος και η Μακρόνησος.
«Όσον αφορά στον τουρισμό, η Ελλάδα συνδέεται μόνον με το καλοκαίρι, τον ήλιο, το σουβλάκι και το συρτάκι. Αλλά το Ελντοράντο των διακοπών δεν είναι μόνον για παραλία και ούζο» αναφέρει χαρακτηριστικά ιστοσελίδα αφιερωμένη στο dark tourism.
Οι συγκεκριμένοι τουρίστες αναγνωρίζουν την «μεγάλη ιστορία» που έχει η χώρα και στρέφουν το ενδιαφέρον τους στα σκοτεινά της κεφάλαια με πιο πρόσφατα αυτά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Δικτατορίας του 1967 – 1974.
Έτσι, η Γυάρος και η Μακρόνησος… ξεχωρίζουν ως τόπου που οι πολιτικοί αντιφρονούντες γνώρισαν την εξορία, την καταπίεση και τα βασανιστήρια.
Για τους ρέκτες του σκοτεινού τουρισμού που θέλουν να επισκεφτούν τη χώρα, λοιπόν, οι δυο αυτοί τόποι συστήνονται και για άλλους λόγους: γιατί, όπως λένε και όσοι έχουν έρθει ήδη εδώ, οι περιοχές αυτές δεν προωθούνται τουριστικά, δεν έχουν «εμπορευματοποιηθεί» και έτσι υπόσχονται μια πιο «αυθεντική εμπειρία». Επιπλέον η χώρα θεωρείται πολύ ασφαλής ευρωπαϊκός προορισμός, ειδικά η επαρχία της.
Στα αρνητικά καταχωρείται το γεγονός ότι δεν περιλαμβάνονται στις «τουριστικές υποδομές» και μπορεί να φτάσει κανείς εκεί μόνον με ιδιωτικά καραβάκια.
Με την «έκρηξη του τουριστικού ρεύματος» που σημειώνεται και πάλι στη χώρα, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, μπορεί κανείς να επισκεφτεί την Ελλάδα με πολύ οικονομικά εισιτήρια και να βρει μεγάλη ποικιλία καταλυμάτων στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής. «Δεν είναι, λοιπόν, δύσκολο να κάνετε περιπετειώδεις εκδρομές προς τα εκεί» αναφέρει η σχετική ιστοσελίδα.
Τι είναι ο σκοτεινός τουρισμός dark tourism
Η τάση του dark tourism καταγράφει κάθε χρόνο, εδώ και 6 χρόνια αύξηση της τάξεως του 65%! Προορισμοί των τουριστών είναι μέρη – μνημεία θανάτου, σημεία όπου υπήρξαν μαζικοί θάνατοι, τεράστιες φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές, όπως πόλεμοι και άλλα δεινά.
Για πολλούς πρόκειται απλά για μια μετεξέλιξη της ιστορικής τάσης του τουρισμού: ανέκαθεν οι άνθρωποι επισκέπτονταν ταφικά μνημεία και μέρη που μνημόνευαν θάνατο. Ακόμη και το Ταζ Μαχάλ ή οι Πυραμίδες της Αιγύπτου, ταφικά μνημεία είναι εξάλλου.
Όμως το dark tourism πάει πολύ πέρα από αυτό. Πλέον τουριστικά γραφεία διεθνώς διοργανώνουν εκδρομές στο πρώην κρησφύγετο του Οσάμα Μπιν Λάντεν, στην κοιλάδα Αμποταμπάντ του Πακιστάν, στην μετά Καντάφι Λιβύη, όπου τα απόνερα της βίαιης εξέγερσης σπαράζουν ακόμη τη χώρα κι επικρατεί το απόλυτο χάος αλλά ακόμη και σε επικίνδυνες ή και εμπόλεμες ζώνες.
Άλλοι προορισμοί δεν έχουν να κάνουν με τον πόλεμο αλλά με μέρη που έδρασαν serial killes ή στο Μεξικό στις περιοχές όπου τα καρτέλ των ναρκωτικών μάχονται μέχρι θανάτου για την επικράτησή τους με δολοφονίες σε καθημερινή βάση.
Κάποιοι έχουν σφοδρές αντιρρήσεις για αυτή τη μορφή τουρισμού. Άλλοι λένε πως πρόκειται ακόμη και για μια θρησκευτική εμπειρία.
