1 γραμμή, 3 δήμοι, 7 νόστιμες στάσεις σε Καρέα, Βύρωνα και Δάφνη
Η διάγνωση πριν από έξι μήνες ήταν θλιβερή και η κατάσταση μη αναστρέψιμη: το «παπί» μου, που επί 18 χρόνια με έβγαζε ασπροπρόσωπη, παρέδωσε το πνεύμα του στο συνεργείο της γειτονιάς. Οι μετακινήσεις μου έκτοτε γίνονται αποκλειστικά με τα ΜΜΜ, στα οποία περιλαμβάνεται ένα λεωφορείο-κουτσουλιά, το 212. Δρομολόγιο: Καρέας-Μετρό Δάφνης. Ο συγκοινωνιολόγος που σχεδίασε τη γραμμή θα πρέπει να ήταν πολύ μερακλής, αλλιώς δεν εξηγείται κάθε στάση και λιχουδιά.
Γράφει η
Η αρχή γίνεται στο βουνό. Στάση 3η Καρέα, Κρεοπωλείο-ταβέρνα «Τα Κατσικάκια». Χασαποταβέρνα από τις λίγες, παμπάλαια και προσφάτως ανακαινισμένη και υπό νέα διεύθυνση. Κρεοπώλης ένας νέος, γνώστης και ευγενικός άνθρωπος, ο Χρήστος Γεωργόπουλος, που γνωρίζει καλά το κρέας και τις κοπές του, πριν γίνουν μόδα, και δίνει θαυμάσιες συμβουλές και ιδέες για το κατάλληλο μαγείρεμα κάθε κρεατικού. Εδώ βρίσκω κατσικάκια σκυριανά, μοσχαράκια Μακεδονίας, χοιρινά και πουλερικά Αρτάκης και, γενικώς, προϊόντα καλής καταγωγής. Σπεσιαλιτέ πολλές, όπως το καρπάτσιο μόσχου που ο Χρήστος μαρινάρει με καλό ελαιόλαδο, αλάτι, μυριστικά και πιπέρια. Για τις γιορτές, πλήθος από γεμιστά ρολά και πουλερικά, και κάθε λογής χοιρινά και τρυφερά γουρουνόπουλα.
Από εδώ το 212 διασχίζει τα Προσφυγικά του Καρέα, βγαίνει στην Κατεχάκη και χώνεται στον Βύρωνα. Στάση Περίπτερο. Μην ψάξετε για περίπτερο, δεν υπάρχει. Ακριβώς μπροστά στη στάση όμως βρίσκεται το Παντοπωλείο «Δίκταμο», με έμφαση στα κρητικά προϊόντα, ένεκα καταγωγής των αδερφών Κάλλιας και Γιώργου Κουμεντάκη. Η Κάλλια βρίσκεται συνήθως στο παρασκευαστήριο, πίσω από τον πάγκο, και ζυμώνει το καθημερινό ψωμί, με στάρι μαυραγάνι από τη Λήμνο και τον Δομοκό. Με τούτο φτιάχνει και το ζυμάρι για τα καλύτερα ίσως χορτοπιτάκια που έχω δοκιμάσει. Ζύμη τραγανή, γεύση σπάνια και -επιτέλους- χωρίς περιττό αλάτι, αέρινη, ανάλαφρη, αφήνει να αναδειχτούν οι νοστιμιές της γέμισης: σπανάκι, μυρώνια, καυκαλήθρες και καλό τυρί. Αυτές τις μέρες η Κάλλια σκύβει πάνω από κατσαρόλες και φτιάχνει σάλτσα από ντομάτες Βραυρώνας – βάλτε τη σε πίτσα και θα καταλάβετε. Στα ψυγεία καλά τυριά και αλλαντικά, στα ράφια μεγάλη ποικιλία από παξιμάδια.
Βγαίνοντας από το Δίκταμο, λίγα βήματα μακριά είναι το «Τυροπωλείο Καρυάς». Μια σταλιά μαγαζάκι με παραδοσιακά γιαούρτια, κεφάλια γραβιέρας, ανθότυρα, μυζήθρες, όλα πρόβεια, νοστιμιάς πυκνής, που τη θυμάσαι και την ανακαλείς. Όλα από τα τέσσερα αδέρφια Μαυρογιάννη που συνεχίζουν την παράδοση του τεχνίτη τυροκόμου πατέρα Θεοδόση, από τις Καρυές Αργολίδας, όπου και το οικογενειακό τυροκομείο. Εδώ βρίσκω ωραίες φέτες, ιδίως την περιζήτητη αλοιφωτή, βουτυράτη στον ουρανίσκο, πιπεράτη στη γλώσσα και μια σταλιά πικρούτσικη, σκέτο θαύμα αλειμμένη σε ζεστό χωριάτικο ψωμί. Απόλαυση και η πρόβεια γραβιέρα, με σπάνια γλύκα και αψάδα να εναλλάσσονται σε κάθε μπουκιά.
Έρχεται το 212, το παίρνω δίχως δεύτερη σκέψη και κατεβαίνω Στάση Γυμναστική Ακαδημία, «The Crust Factory». Με σήμα τον πλάστη. Πρόσοψη και εσωτερικό industrial αισθητικής. Αριστερά, ανοιχτό εργαστήριο ζαχαροπλαστικής και στο βάθος ο παράδεισός μου: πίτες κάθε λογής, με γραβιέρα Κρήτης ή Νάξου, με κοτόπουλο, με προσούτο και παρμεζάνα (αυθεντικά). Όλες είναι ημέρας, με καλοφτιαγμένο φύλλο μπιρμπιλωτό, κριτσανιστό, νόστιμο. Δυνατό σημείο ο καφές. Μηχανές και μύλοι διπλοί για να μοιράζονται τη δουλειά και να μην αλλοιώνεται η νοστιμιά του καφέ.
Ξεκινώ την επιστροφή προς Καρέα. Στάση Αγορά, στον Βύρωνα. Δεξιά, το «Αυγοπωλείον». Το φωτεινό και λιτό μαγαζί του πιτσιρικά Χρήστου Χατζέλη διαθέτει τα νοστιμότατα αυγά της οικογενειακής, σύγχρονης φάρμας 300 στρεμμάτων, στην Πηγή Μυτιλήνης – τα αυγά καταφτάνουν σχεδόν καθημερινά από το νησί. Οι τιμές σκανδαλώδεις: 1 ευρώ η εξάδα, 4 ευρώ η καρτέλα με τα 30 αυγά. Η πελατεία πιστή, τα αυγά νόστιμα. Μέχρι να τελειώσει το ρεπορτάζ, το κεντρικό ράφι είχε αδειάσει. Στο αυγοπωλείον έρχονται μόνο προϊόντα από τη Λέσβο και τη Λήμνο, όπως λάδι, τυριά, μέλι, ζυμαρικά, ταχίνι και ούζο, σε καλές τιμές.
Ακριβώς απέναντι από το Αυγοπωλείον με περιμένουν οι Ξηροί Καρποί «Βαλμάς». Μαγαζί από το 1958, που το 1984 το ανέλαβε ο Βασίλης Κοντογιάννης, το μεγάλωσε και το αναβάθμισε. Η φρεσκάδα των ξηρών καρπών είναι δεδομένη, εκείνος στόχευε ψηλότερα: έφερε ειδικούς φούρνους και ψήνει ο ίδιος τους ξηρούς καρπούς, όσο ακριβώς χρειάζεται κάθε είδος, για να γίνονται αφράτοι και τραγανοί, με όλη τη νοστιμιά τους. Όλοι οι ξηροί καρποί της Ελλάδας υπάρχουν εδώ: τρεις ποικιλίες αμύγδαλα, με κορυφαία τα μικρά και νοστιμότατα Βόλου, φιστίκια Αιγίνης αυθεντικά, καρυδόψιχα από την ορεινή Κορινθία, φιστίκι αράπικο Καλαμάτας. Όλοι πωλούνται σε τρεις μορφές: ωμοί, ψημένοι ανάλατοι και ψημένοι-αλατισμένοι (έξοχα ψημένο και ελαφρώς αλατισμένο το εξωτικό μακαντάμια ή το ασπρισμένο και ελαφρώς ψημένο αμύγδαλο Βόλου ή το αράπικο φιστίκι ψημένο με πιπέρια, για το ποτό). Και, ακόμα, αποξηραμένα φρούτα ελληνικά κυρίως, βούτυρα αμυγδάλου, φουντουκιού, φιστικιού, μακαντάμια και καρυδιού από τους καρπούς του καταστήματος, γκρανόλες κάθε λογής και πάνω από 20 μείγματα ξηρών καρπών-ξερών φρούτων. Ένας τραγανός παράδεισος με άλλα λόγια.
Υπομονή μέχρι να περάσει ξανά το 212 για να κατέβω Στάση Παλιό Τέρμα Νέας Ελβετίας στην κρεπερί «Το Τρελό Βιολί». Το παράθυρο όπου φτιάχνουν τις γιγάντιες, μοσχομυριστές κρέπες ο Στ. Στάμος και ο Ηλ. Κανάκης βλέπει στον δρόμο και βρίσκεται στο ίδιο ύψος με τα παράθυρα του λεωφορείου. Η ευωδιά σε χτυπάει κατάκαρδα. Δεν έχει μυστικά η κρέπα στο «Τρελό Βιολί», μόνο ότι οι πρώτες ύλες είναι διαλεγμένες μία μία. Το μείγμα φτιάχνεται καθημερινά, γευστικό σαν σπιτικό. Κάθε κρέπα, αλμυρή ή γλυκιά, έχει το όνομα φίλων και αγαπημένων των ιδιοκτητών, όπως η περιζήτητη Μάρθα, με τσουπωτά κυβάκια μπέικον και κομματάκια κοτόπουλου. Δοκιμάστε και την κρέπα αλλαντικών με κοπανιστή Μυκόνου… Τι αξέχαστος συνδυασμός!
